Jarenlang hebben vele Grieken neerbuigend gedaan over hun buren. De Albanezen waren een minderwaardig ras, die enkel maar uit waren op stelen en inbreken en die de Griekse vrouwen kwamen verkrachten. Ze waren goed genoeg om in de bouwsector te werken (die jarenlang de best draaiende sector in Griekenland was) en waren nog net geen beesten. De criminaliteit in Griekenland is de hoogte ingeschoten toen Albanezen midden de jaren 90 hun land massaal ontvluchtten. Daar zal zeker wel een verband tussen zijn geweest en nog vaak worden Albanese criminelen opgepakt in Griekenland. Maar er zijn even zo goed ook Griekse criminelen – niet dat onze Hellenen zulke heilige boontjes zijn.

De Albanezen zijn ondertussen stilaan het land aan het verlaten. Velen hebben hier een bestaan opgebouwd, maar er zijn er ook die het geld dat ze hier verdienden in Albanië hebben gespaard. Die keren nu terug en bouwen daar huizen. Het land zelf is stilaan aan het recht krabbelen. Er wordt in Albanië geïnvesteerd, er worden huizen gebouwd en wegen aangelegd en Rusland is sterk aanwezig. Blijkbaar gaat het er zo goed dat de Albanese minister van Buitenlandse Zaken, Edmond Chatzinasto, begin vorige week bekend maakte dat Griekse arbeiders zeker welkom zijn om in Albanië te komen werk. Auw, dat moet pijn hebben gedaan. Was het cynisch bedoeld, als een soort weerwraak, of was het goed bedoeld? Ik kan het niet inschatten, de meeste Grieken rondom mij zien het als een provocatie.

Die zullen dan ook de vraag van de minister van Financiën van FYROM Zoran Stavreski aan de EU als een provocatie hebben ervaren. Stavreski vraagt namelijk, volgens een telegram aan Dow Jones Newswires, dat de EU zo snel mogelijk het bankroet van Griekenland aanvaardt. Hij beweert dat zijn land 15 miljoen euro aan inkomsten heeft moeten derven wegens de stakingen van de Griekse douaniers, want dit jaar alleen al bleef de grens tussen Griekenland en FYROM 80 dagen gesloten. De verliezen voor een klein land als FYROM zouden te zwaar zijn om te dragen.