“Όχι” – het Griekse woord voor “nee” is het meest gebruikte woord in het politieke discours van de Griekse communistische partij KKE. Ze zijn tegen alles en komen nooit met een alternatief voorstel. De partij wordt geleid door een vrouwtje van nauwelijks anderhalve meter hoog, Aleka Papariga, die haar bewondering voor Jozef Stalin niet onder stoelen of banken steekt (de partij stuurde gisteren trouwens ook haar innige deelneming naar het Noordkoreaanse volk). Jarenlang was haar politiek beleid er op gericht het tweepartijenstelsel te saboteren. Een stem voor de KKE was een stem tegen PASOK en Nea Dimokratia. Het tweepartijenstelsel is nu compleet in verval, maar dat is niet meteen de verdienste van Papariga en haar partij. De twee grote partijen hebben het voor zichzelf flink verknoeid.

Het gevolg is wel dat KKE nu stilaan de grootste partij lijkt te worden in de frequente enquêtes. Niet dat er zo heel veel meer mensen voor de partij zouden stemmen; er zijn gewoon minder en minder Grieken die voor de andere partijen stemmen. Ik schreef gisteren al dat links ondertussen ongeveer 40% van de stemmen achter zich zou krijgen. Als je de linkse fracties kon verenigen, dan zou je echt wel een stevig blok krijgen.

Maar Papariga is er niet in geïnsteresseerd. Hoe belachelijk dit mens wel is, liet ze afgelopen weekend merken tijdens een toespraak. Ze is er zich van bewust dat Grieken naar haar partij kijken in de hoop dat er uit die hoek een voorstel komt om uit de crisis te komen. Maar die hoop drukte ze al gauw de kop in: KKE wil niet regeren, want dat zou de andere partijen, die nu uit elkaar aan het vallen zijn,  de kans geven om zich te hergroeperen. Zo, dat weten we dan ook alweer. De Grieken moeten geen heil verwachten van de hamer en de sikkel.