Net Niet Grieks
Eén van mijn nederlandstalige collega-bloggers, Julie Smit, woont al jaren op Lesbos en blog ook al jaren in een uitermate interessante blog: Hotel Boekenlust, Griekse suite, die hier al een tijdje in het lijstje staat van blogs die ik volg.
Julie heeft het veel meer dan ik over het dagelijkse leven in Griekenland, maar zij woont dan ook op een eiland, en niet in de hoofdstad, waar alles toch wel anders wordt beleefd. Begin vorig jaar heeft ze heel wat van de stukjes die ze al jaren schrijft, gebundeld in het boek “Strooilichtezels en vossenballenijsâ€, dat ik hier nog besproken heb.
Julie heeft sindsdien niet stil gezeten en heeft nu een heus kookboek klaar: Net Niet Grieks. En de titel zegt eigenlijk perfect wat voor kookboek het is. Het gaat om gerechten die uit de Griekse keuken lijken te komen, maar Julie geeft er een gedurfde draai aan, met ingrediënten en combinaties uit andere keukens, vooral de Franse, want Julie heeft nog een tijdje in Frankrijk gewoond.
Het boek zelf is opgebouwd volgens de seizoenen, of beter gezegd, volgens de maanden. In Griekenland (althans in Athene) kun je sommige ingrediënten het hele jaar door krijgen, maar toch volgen de maaltijden het stramien van de seizoenen, net zoals de recepten van Julie.
Mij hoeft ze niet meer te overtuigen: 1 blik op de recepten en het water komt me al in de mond. Grieken zelf sleutelen niet graag aan hun traditionele gerechten, maar toen ik een paar recepten voorlas aan mijn Griekse vrouw, sprong ze toch vol enthousiasme overeind en vroeg me om één en ander in het Grieks te vertalen, want ze wil de recepten van Julie ook graag uitproberen.
Een aanrader dus voor mensen die de gewone Griekse keuken ondertussen kennen, maar graag een paar variaties op het thema op tafel willen brengen. Het boek kunt u bij Julie zelf bestellen, op de site www.smitaki.nl. Smakelijk!
geef mij maar “net wel grieks”… smaken verschillen !
Als dit boek zo fijn is als Strooilichtezels en vossenballenijs, en voorzien van even mooie kiekjes, dan ga ik het zeker bestellen.
Net wel Grieks of net niet Grieks wat maakt het uit je hebt een Grieks basisrecept… en dan maakt iedere streek in Griekenland of kok het naar zijn goesting, wat frans en wat italiaans. Hier in belgie bv snijden ze de gefrituurde aardappel in staafjes en eten ze de friet met mayonaise, en in Griekenland met name in Kreta snijden ze die in schijfjes en doen ze er gemalen kaas op of origano, tsatsiki noem maar op is ook heel lekker 🙂 🙂
Voor ons, die dagelijke net wel Grieks eten, mag er wel al eens een variant in zitten, hoor René. Maar ik snap je wel. Toch is het boek van Julie wel de moeite, want de Griekse smaak wordt niet verloochend en het is ook geen fusion keuken.
Patricia, geen foto’s dit keer, maar mooie getekende illustraties.
Volledig akkoord @Bruno.Ik vind dat je in de keuken wat fantasie mag gebruiken zonder te storen. Waarom geen lasagne gebruiken ipv aardappelen in een moussaka? Of rozijnen mengen in je ‘gemista’ mengsel? Of bladerdeeg opvullen met vijgen en opdienen met een zoete cider?
Ik heb van de griekse keuken veel geleerd,vooral wat kruiden betreft maar geef er graag een persoonlijke draai om.
Ik volg veel TV recepten en die wijken ook fel af van de traditionele keuken maar naar mijn smaak nog altijd TE zwaar met veel room,olie,suiker,enz maar daar is een mouw aan te passen.
@jenny ik gebruik al jaren spinazielasagna en daar ik geen gehakt lust, gebruik ik hesp,zoals je schrijft er zijn zoveel tvrecepten soms griekse en turkse, te proberen waard.alleen die fijne griesmeel (semolina) daar kan ik niet mee werken, resultaat = voetbal!!! vogeltjes genieten ervan.
Proficiat aan Julie! Ik hou van net wel Grieks maar ook veel van creativiteit en verrassend innovatief!
kijk als je dat aan mijn tante elli vertelt zou raar kijken, zij kan haar oude kunstjes niet veranderen al is zij best vol fantasie, want die kan tover met enkel wat haar tuin en koelkast bevat.
ik kan makkelijk de recepten op een andere manier ook doen, en wil best creativiteit en innovatie aan de traditionele recepten toepassen.
als de tsipouro en de Malamatina maar traditioneel blijven vooral die van oom Takis die 3 keer gedistilleerd is.