Volgende mail kwam gisteren op ons departement op kantoor binnen. Het toont aan in welke toestand we zitten:

“Beste collega’s,

Er is een collega in ons bedrijf die vorige week in het hospitaal moest worden opgenomen en daar nog steeds is. Ze is een moeder van 2 en ze schijnt heel erg ziek te zijn. Ze kan al de kosten van haar hospitalisatie niet dragen.

De manager van haar afdeling heeft iedereen in het bedrijf gevraagd of ze een kleine bijdrage kunnen storten. Elke bijdrage, hoe klein ook, kan haar helpen. We vragen aan elke afdeling om een enveloppe te vullen zodat ze in de mate van het mogelijke kan worden geholpen in deze moeilijke tijden.

Het doet er niet toe of het om 10 cents, 10 euro of 100 euro gaat, of om eender welk bedrag.

We zoeken een vrijwilliger die in onze afdeling het geld ophaalt, zodat we alles kunnen overhandigen aan Human Resources, die deze actie coördineert.

Het is goed om even te bedenken dat we op onze collega’s kunnen rekenen in moeilijke situaties en ik hoop dan ook dat we kunnen helpen.

Hartelijk dank.”

Er schieten me wel enkele bedenkingen te binnen, die mijn directie misschien niet graag zal horen. Maar als een bedrijf geen loon meer kan verzekeren dat er voor zorgt dat iemand in een openbaar hospitaal de zorgen krijgt die nodig zijn, dan is er toch echt wel wat mis. Maar ik maak me geen illusies: dit is een situatie die zich al lang niet meer beperkt tot Griekenland alleen.