Yiannis aan zijn bureautje

Om het nieuwe jaar in te luiden, maar ook omdat het morgen zijn naamdag is, was ik vandaag bij Yiannis uitgenodigd. Hij woont nu een week in zijn nieuwe woonst, dat eigenlijk min of meer een studentenwoonst is. Het is een studio van 30m2 waar hij alles heeft: een keuken, 2 kasten, een bureau en 2 bureaustoelen, en een bed. Zijn kleine TV kan er in, en ook zijn PC’tje waarmee hij nu zijn tweets post en waarmee hij Skype gebruikt.

Een maand geleden zou dit voor hem nog science fiction zijn geweest, maar dank zij uw steun is het hem gelukt om in ieder geval voor de komende 6 maanden onderdak te vinden. Hij voelt zich de koning te rijk, en noemt de kamer zijn paleisje. Het is uiteindelijk een studentenkamer, maar voor iemand die dakloos was, is dat heel wat. Bestek, borden en zo meer, heeft hij via followers op Twitter gekregen en stilaan begint zijn leven een andere vorm aan te nemen.

Yiannis is heel erg ontroerd door de reactie die er vanuit het buitenland is gekomen, hij had het nooit durven dromen. Hij kon niet vaak genoeg zeggen hoe erg hij ieder van u die geholpen heeft, bedankt. Het is dank zij de lezers van deze blog, en van niemand anders, dat het hem gelukt is om onderdak te vinden en niet op straat te belanden.

Toen we hem interviewden, zag hij het zwart in. Maar een paar dagen voor kerst, was het alsof hij de zon eindelijk door de wolken brak. Yiannis vergelijkt het met het gevoel dat de mijnwerkers in Chili moeten hebben gehad: wekenlang onder de grond hebben geleefd, en dan opeens met een lift terug naar de oppervlakte komen om dan de zon weer op je huid te voelen schijnen. In zijn stoutste dromen had hij het niet gehoopt.

Hij bood me een kop koffie en een sneetje cake aan, want hij stond er op om de gastheer te zijn. En hij wilde me uit dankbaarheid de komboloi van zijn overleden vader geven, maar dat kon ik echt niet aannemen; dat zou niet juist zijn geweest. Het volstaat voor me om te zien dat het veel beter gaat met Yiannis. Hij lachte meermaals vandaag.

Hij is natuurlijk nog niet uit de problemen. Hij is zelfs wat ongeruster dan voordien, omdat hij nu meer te verliezen heeft. Nog steeds heeft hij geen job, en het grootste gedeelte van de schenkingen (1400 euro) heeft hij besteed aan het onderdak, zodat hij toch 6 maanden gerust is. Hij moet nog wel aan eten zien te geraken en dat is niet altijd makkelijk. Met kerst heeft hij zichzelf pancetta met aardappelen in de oven gekookt. Hij had er twee biertjes bij gedronken. Voor het eerst in meer dan een jaar tijd had hij weer alcohol gedronken. Maar zijn buik is nog wel gezwollen en zijn systeem moet wennen dat hij niet steeds conservenmaaltijden meer eet.

Hij probeert nu ook aan werk te geraken en ook dat is niet eenvoudig. De vrouw die hem geholpen heeft om onderdak te vinden, is journaliste bij een kleinere zender en hij zou daar misschien wel iets kunnen doen. Maar het ligt niet in de aard van Yiannis om daar op te wachten. Hij speurt het internet af, kijkt naar de site van OAED (werkgelegenheidsdienst) en van het ministerie van arbeid. Voorlopig is er nog niets in het verschiet.

Met zijn gezondheid is het nog steeds hetzelfde: hij heeft een aantal onderzoeken laten doen door Médecins du Monde, en die hebben hem verder geleid naar een uroloog en een nefroloog (nierspecialist), maar voor die verdere onderzoeken heeft Yiannis voorlopig geen geld. In ieder geval speelt het hem allemaal minder parten, want hij voelt zich psychologisch al een stuk beter. De eerste nachten heeft hij eindelijk eens flink durven doorslapen.

Ik heb Yiannis nog wat toegestopt. Mocht u dat ook willen doen, dan kan dat nog steeds op de bankrekeningen in Griekenland en in België. Een eerste stap is in ieder geval gezet – het zou fijn zijn als Yiannis nu ook nog een job kan vinden.