Wanneer Evangelos Venizelos even niet te keer gaat tegen SYRIZA, probeert hij truken uit zijn politieke hoed te toveren. Zo is er zijn nieuwe voorstel om de procedure voor de verkiezing van de president van de Griekse republiek te veranderen. Hij stelt voor dat de president de absolute vertegenwoordiger is van het volk, en als dusdanig dan ook door het volk zelf moet worden verkozen.
Klinkt wel mooi, zou je kunnen zeggen. En absoluut democratisch, nietwaar? Maar zit er misschien meer achter? Mijn vermoeden is van wel. En waarom dan wel? Op dit ogenblik schrijft de Griekse grondwet voor dat de Griekse president door een 2/3 meerderheid van het Griekse parlement moet worden verkozen. Dat zijn dus 200 parlementsleden die akkoord moeten gaan met de presidentskandidaat die doorgaans door de regerende partij wordt voorgesteld.
Als die 200 parlementsleden niet worden gevonden, wordt er 5 dagen later weer een keer gestemd in het parlement. Weer zijn er dan 200 voor-stemmers nodig. Als die ook een tweede keer niet worden gevonden, dan volgt er een derde stemronde, waarin slechts 180 parlementsleden moeten voor stemmen. Het is niet ondenkbaar dat bij een volgende presidentsverkiezing dat aantal stemmen niet zal worden gehaald. En als dat aantal niet wordt gehaald, wordt het parlement ontbonden en moeten er verkiezingen worden gehouden. En het is niet ondenkbaar dat Venizelos hier heel erg bang voor is, want dat zou zijn politieke kop wel eens kunnen kosten,
PASOK weet er alles van: bij de herverkiezing van Karolos Papoulias als staatshoofd, dreigde de partij de verkiezing te saboteren om zo een regeringscrisis uit te lokken. Nu zijn er genoeg oppositiepartijen die maar al te graag een regeringscrisis willen uitlokken. Dus het voorstel van Venizelos is welllicht niet zo zeer ingegeven door een grote liefde voor de democratie, maar wel door een reflex van politiek zelfbehoud.
Het zou niet de eerste keer zijn dat Venizelos de grondwet wijzigt. Hij heeft het al een keer gepresteerd door het artikel 86 van de Griekse grondwet aan te passen, samen met Prokopis Pavlopoulos, de ex-minister van Binnenlandse Zaken onder premier Karamanlis, zodat Griekse parlementsleden niet kunnen worden vervolgd voor misdrijven die ze tijdens hun ambtsperiode zijn gepleegd, als er sindsdien 2 parlementen zijn geweest. En tegen het tempo waarmee hier regering vallen en parlementen worden opgeheven, is het niet moeilijk om een politiek misdrijf op die manier te laten verjaren.
En Venizelos wil ook de 8 parlementsleden die hij uit de partij heeft gezet, weer in de rangen sluiten. Zoals hij zelf heeft gezegd, is het tenslotte geen schande om te zeggen dat je PASOK bent.
de griekse of de Duitse grondwet?
” Democratie is als een fiets, als je ophoudt met trappen, valt hij om” schrijft Kostas Vaxevanis vanmorgen in de Volkskrant.
Tijdens het lezen van de eerste allinea verdacht ik Vaxevanis nog even van btersago-plagiaat, maar er blijken toch nog zaken aan bod te kunnen komen waar zelfs Bruno zijn licht nog niet heeft over laten schijnen. ( Of waar ik niet even niet goed heb opgelet, dat is waarschijnlijker natuurlijk.)
Is dat de vertaling van zijn artikel dat was verschenen in New York Times en dat ik al in mijn tweets had gezet? Btersago-plagiaat is het niet geweest natuurlijk: dit is waarmee Vaxevanis zich voltijds bezig houdt. Ja, er zijn nog zo veel zaken die ik hier nog niet aan bod heb laten komen, en eigenlijk is dat vooral wegens tijdsgebrek.
Dat kan heel goed@Bruno. Ik snap nog steeds geen Twitter en lijk daarmee hopeloos achter gekende feiten aan te lopen…
‘t Is eigenlijk niet zo heel moeilijk, hoor @Louloudi. Je maakt een account aan en beslist wie je volgt. Maar ik heb de tweets hier ook in de rechterkolom staan, zodat je de links waarnaar wordt verwezen, meteen kunt aanklikken.