Eerder deze week werden in Athene een aantal kraakpanden ontruimd. Op 1 van de tv-zenders waar de ontruiming werd getoond, was een journalist niet voorzichtig genoeg en op het moment dat het reclameblok er aan kwam dacht hij dat hij niet meer te horen was. Hij noemde toen de krakers “μαλακισμένα” (ik zal het maar vertalen door “onnozelaars”).

Makis Voridis in zijn wilde jaren

De ontruiming van de kraakpanden kreeg heel wat internationale weerklank in de anarchistische media, zoals Indymedia. Er kwamen boodschappen van solidariteit van over de hele wereld. In de Griekse politiek kreeg de kwestie enorm veel aandacht, terwijl er een nieuw belastingsstelsel wordt gestemd dat nog meer mensen de armoede zal in duwen. Maar misschien was het afleidingsmaneuver, samen met de Lagarde-lijst, wel georchestreerd. Daarvan kun je nooit zeker zijn in Griekenland. In het parlement werd heftig gediscussieerd over het feit dat helmen, lege bierflessen, computers, en een jerrycan benzine materiaal is waarmee je terroristische aanslagen kunt plegen. De politicus die het voortouw nam in de aanval tegen de krakers en bij uitbreiding ook tegen SYRIZA (want volgens houdt die partij de krakers een hand boven het hoofd) is Makis Voridis.

Deze Voridis heeft een interessant parcours afgelegd. Hij was lid van een fascistische groepering tijdens zijn studententijd en hij is een keer gesignaleerd met een bijl in de hand toen hij met zijn bendes swastika’s op de muren van de Griekse hoofdstad schilderde in de jaren 80. De man heeft een partij gesticht die Ελληνικό Μέτωπο heette (Grieks front). Toen die het niet al te goed deed in de verkiezingen, besloot Voridis om zich aan te sluiten bij het extreem-rechtse LA.O.S. Daar werd hij salonfähig gemaakt en toen LA.O.S. tijdens de parlementsverkiezingen van vorig jaar de kiesdrempel niet haalde, stapte hij onmiddellijk over naar Nea Dimokratia, waar hij zowaar minister van Transport en Openbare Werken werd. Er gaat geen dag voorbij of Voridis komt op televisie. Waar hij de tijd haalt om zijn job als minister uit te voeren (als hij dat al doet), weet ik niet.

Ik wilde dit er gewoon maar even tussen zetten om aan te tonen waar we zijn aanbeland: een man die in zijn verleden geweld en extreme standpunten niet schuwde, gaat nu tekeer tegen groeperingen die zich niet aan de door hem opgelegde regels houden. Een vos die de passie preekt. En ondertussen zijn er politieagenten aangehouden die zich hebben verrijkt door drugs te dealen in samenwerking met de dealers die ze behoorden op te pakken. Geen haan in het parlement die daar naar kraait.

De manier waarop de krakers werden geportretteerd, leidde tot reacties die deze portrettering alleen maar zullen versterken. In de nacht van dinderdag op vrijdag wearen huizen van 5 journalisten van aanslagen met gasflesjes. Dat zijn die camping gaz busjes die zijn uitgerust met een tijdsmechanisme zodat ze op een bepaald uur ontploffen. Dat soort aanslagen werd in het verleden wel vaker gepleegd. Doelwit waren journalisten die werken voor kanalen die nauw aan de regeringspartijen worden gelieerd. Een van de journalisten werkt trouwens nu voor het agentschap dat instaat voor de privatisering van Griekse eigendommen, het Hellenic Republic Assets Development Fund (waar de nicht van Papakonstantinou is opgestapt, nadat bleek dat haar naam van de Lagarde-lijst werd geschrapt).

De actie werd veroordeeld door Reporters Zonder Grenzen, maar die kijken natuurlijk niet wie precies de mensen zijn die werden geviseerd door deze aanslagen. Sommigen van hen kun je niet meteen van journalistieke ethiek beschuldigen.

In ieder geval bleef het daar niet bij. In de nacht van vrijdag op zaterdag volgden er nog meer gelijkaardige aanslagen, dit keer op een plaatselijk kantoor van PASOK en Nea Dimokratia in een voorstad van Athene. En gisteravond was het huis van de broer van de woordvoerder van de Griekse regering aan de beurt, samen met nog een kantoor van Nea Dimokratia en een kantoor van de openbare elektriciteitsmaatschappij DEH. En zo zal het wel nog een tijdje doorgaan.

Gisteren zaterdag waren er trouwens ook betogingen in heel Griekenland als teken van solidariteit met de krakers. Het is duidelijk geen randfenomeen, want er kwamen duizenden mensen op straat.

Niemand wordt beter van al deze acties en de Griekse maatschappij polariseert enkel nog meer en meer zoals ik al had gezegd. Maar misschien is “verdeel en heers”wellicht de beste tactiek om de loodzware hervormingen er door te krijgen zodat er geen algemeen front tegen kan worden gevormd.