De voorbije weken heeft de Griekse overheid de stakende werknemers van de metro en de zeelieden gemobiliseerd om weer aan het werk te gaan. Dat is een laatste redmiddel dat de overheid heeft, om stakers in de openbare sector weer aan het werk te krijgen. Er werd overigens ook gedreigd met ontslag, indien de werknemers niet terug aan het werk zouden gaan. De staking bij de Atheense metro duurde 10 dagen, die van de zeelieden duurde 6 dagen.

Stakingen: het lijkt af en toe wel synoniem te zijn met Griekenland. Ik herinner me nog de allereerste keer dat ik op vakantie ging naar Griekenland (Kreta), ongeveer 25 jaar geleden. De vlucht had vertraging wegens …. staking. Toen ik door de straten van Heraklion liep, zag ik ratten in de riolen lopen en zag ik het vuilnis in bergen op de straat. Als je warm eten wilde, moest je voor 21u bestellen, want dan ging de elektriciteit uit gedurende 2 uur. De mensen behielpen zich met gaslampjes en plaatselijke muzikanten werden overal opgetrommeld en eigenlijk was het allemaal bijzonder gezellig. In ieder geval als je er was als toerist.  Sindsdien zijn er talrijke stakingen geweest.

De voorbije 3 jaar, zijn er in Griekenland zelfs meer dan 20 algemene stakingen geweest. Dat betekent dus dat zowel de openbare sector als de privésector staakt. Om eerlijk te zijn: ik heb nog nooit iemand in de privésector weten staken in al die jaren dat ik hier ben.

Nu de besparingsmaatregelen eindelijk de openbare sector zwaar raken (in de Griekse privésector zijn de voorbije jaren honderdduizenden jobs verloren gegaan en geen vakbond die daar naar kraaide), worden de stakingen opgevoerd. En dat wil de overheid nu proberen in te perken. Dat is althans het signaal dat gegeven werd door Nea Dimokratia, de enige politieke partij die mensen in de regering heeft.

In 1982 vaardigt de regering Andreas Papandreou een wet uit die de werknemers het recht geeft om zich te organiseren in vakbonden en het recht geeft om te staken. de wet 1964/1982. Wat er nu de voorbije weken duidelijk is geworden, is het feit dat er heel veel vakbonden zijn, en als 1 van die vakbonden beslist om te staken, dan gaat de hele dienst plat.

Dat werd heel duidelijk bij de staking van de metro: daar heeft men 6 of 7 vakbonden. Elke dag besliste een andere vakbond om te staken. Daardoor ging de hele metro plat. De leden van de andere vakbonden staakten niet, maar konden niet gaan werken, en werden wel betaald. Dat soort toestanden wil de overheid nu inperken.

Het voorstel dat nu werd gelanceerd, is dat een absolute meerderheid van de werknemers moet instemmen met een staking, voor die echt wordt uitgevoerd. Het klinkt niet eens zo heel erg gek, als je het zo bekijkt. Maar er kwam meteen al reactie op het voorstel van de politieke partijen die de regering steunen” (het zijn geen regeringspartijen), PASOK en DIMAR. Het is begrijpelijk: dit nieuwe voorstel zal heel wat vakbondsleiders en -leden in de gordijnen jagen en er is nog steeds de politieke reflex om die mensen vooral niet tegen de haren in te strijken.

De oppositiepartijen hebben al heel fel gereageerd: voor hen is dit de voorbode van een beleid dat elke vakbondsactie zal verbieden. De collectieve arbeidsovereenkomsten zijn in Griekenland al bijna overal afgeschaft, als nu ook nog het recht op stakingen wordt ingeperkt, dan is dat voor hen een stap terug in de tijd. Alles rechten van de werknemers worden voor hen stelselmatig afgebouwd.

Ik ga het niet betwisten: op het altaar van de besparingen wordt heel wat geofferd. Maar de rede zegt me toch ook dat de toestand zoals die tot nu toe in Griekenland heerste, was ook niet bepaald bevorderlijk.