Het is zomer, de temperatuur schommelt zo rond de 35 tot 37 graden, de lucht is blauw en er staat een aangenaam briesje. In een stad die volledig volgebouwd is, houdt het cement en asfalt de temperaturen vast en klimt het kwik nog een stukje hoger. In de mierennest die Athene en Piraeus is, met 5 miljoen inwoners, is het niet prettig. Dus wat doe je in het weekend? Je trekt naar één van de nabijgelegen stranden. Het probleem is dat zo wat half Athene hetzelfde idee heeft. Wat doe je dan? Je denkt er aan om de stad te ontvluchten en een hotelletje te boeken weg van Athene. Ook dan ben je niet alleen: alleen al afgelopen vrijdag werden 350.000 auto’s geteld aan de tolwegen van Athene. Er zijn eigenlijk maar 2 grote uitvalswegen uit de Griekse hoofdstad waar zo wat 50% van de Griekse bevolking woont. U kunt zich voorstellen wat dit geeft. Gelukkig zijn wij vrijdag laat vertrokken (zo omstreeks 21:30u) en het was druk, maar nog best te doen.
Op zondagavond is de ellende echter veel groter. Al die auto’s moeten weer de stad in en vanaf 19u begint het filerijden richting hoofdstad. Wij dachten slim te zijn en te wachten tot 23:30u, om zo de files te vermijden. Maar helaas; het was nog steeds aanschuiven: de 3 rijstroken van de nationale snelweg van Korinthe-Athene zat tsjokvol. Geen probleem, denken de meeste Griekse chauffeurs dan: we gaan gewoon via de pechstrook. En die zat dus ook eivol.
Het probleem is eigenlijk niet dat de autosnelwegen het verkeer niet kunnen slikken. Het grootste probleem is wat er gebeurt eens je aan de rand van de stad komt. Dan moet alle verkeer de nauwe straten in en dat kun je vergelijken met een trechtereffect.
Om maar te zeggen: op 60km van Athene hebben wij een heel fijn weekend aan het water gehad. Frisse lucht, helder zeewater, stranden met veel plaats en lekker vers eten. Maar anderhalf uur om terug naar huis te keren, dat is toch telkens een beproeving…