Het zijn weer donkere dagen, ondanks de stralende zon en de warme temperaturen. Racistisch geweld, marsorders tegen een hele beroepsgroep die even overwoog om te gaan staken… Tijd om weer even de balans naar de andere kant te doen overslagen.

Neem nu het verhaal van Robert Gardner, een blinde Amerikaan. Zijn eerste trip buiten de Amerikaanse grenzen, ging naar Griekenland, en meer bepaald Athene. Door zijn handicap had hij natuurlijk wel problemen om het Parthenon en de Akropolis te zien, en hij wilde toch wel graag de Griekse oudheid “beleven”, misschien zelfs de tempel “aanraken”.

Nu is de Griekse overheid berucht om zijn stugheid en bureaucratie. Je mag op de Akropolis zelfs niet eens het marmer aanraken en daar wordt nauwlettend op toegekeken door wachters die door velen worden beschuldigd dat ze er een heuse ambtenarenmentaliteit op nahouden. En de Griekse archeologische sites zijn ook niet bepaald “handicapvriendelijk”. Maar toch…

Robert schreef een brief naar de Amerikaanse ambassade in de hoop dat er voor hem iets kon worden gedaan. En dat lukte. En er waren ook mensen bereid gevonden op de Akropolis, om Robert persoonlijk verder te helpen. Mensen die geen ambtenarenmentaliteit hebben. Want laat ons wel wezen: er zijn heus nog wel genoeg mensen in Griekenland die niet in de categorie van de “luie profiteur op de kap van een ander” vallen. En het is goed om daar af en toe bij stil te staan. Nu meer dan vroeger.

Onderstaand filmpje, van de Greek American Foundation, gaf me een goed gevoel. En dat was weer even nodig.