Hoera, contract getekend!
Oud-minister van Defensie Akis Tsochadzopoulos zit al een tijdje in de cel nadat hij veroordeeld is voor het witwassen van heel wat smeergeld. Hij kreeg daar eerder deze week het gezelschap van Yiannis Beltsios en Sotiris Emmanouil. Het waren voor mij nieuwe namen, maar ik help ze u even te plaatsen.
Yiannis Beltsios was een nauwe medewerkers van Tsochadzopoulos op defensie. Hij wordt er van beschuldigd om 63.192.691 € (ruim 63 miljoen, he!) en 2.960.225 Zwitserse franken aan smeergeld te hebben doorgesluisd. Dat smeergeld kwam van het Duitse bedrijf HDW/Ferrostaal dat in opdracht van de Griekse regering 4 onderzeeërs van het Type 214 zou gaan bouwen. Een eerste onderzeeër is gebouwd op de scheepswerven van Kiel in Duitsland. De andere drie zouden worden gebouwd op de scheepswerven van Skaramangas. Het smeergeld zou Beltsios hebben doorgegeven aan Tsochadzopoulos en aan Sotiris Emmanouil, de voorzitter van Hellenic Shipyards (Skaramangas).
Saillant detail: de eerste onderzeeër (in Kiel gebouwd dus) zou scheef liggen en werd niet aanvaard door de Griekse zeemacht. Volgens het bedrijf HDW/Ferrostaal was dit gewoon een excuus om de prijs naar beneden te krijgen. In 2009 werd het contract opgezegd, maar het bedrijf eist nog altijd schadevergoeding van de Griekse staat. Die zou dan toch de scheef liggende boot kopen, om die dan weer proberen te verkopen om met het geld de schuld aan HDW/Ferrostaal af te betalen. Een ongelofelijk geklungel met belastinggeld. Meer achtergrond over de hele zaak leest u hier, mocht u er interesse in hebben.
Beltsios en Emmanouil worden beschuldigd van het witwassen van smeergeld, net zoals Tsochadzopoulos. Vandaag is Beltsios in voorlopige hechtenis genomen. Het is nog niet duidelijk wat er met Emmanouil gaat gebeuren. Toch opvallend dat justitie de laatste tijd wakker geschoten lijkt te zijn. We horen van politici en bedrijfsleiders die de handboeien om krijgen. Zou er ook hier eindelijk iets positief aan het gebeuren zijn? Ik kan me in ieder geval goed terugvinden in de analyse van Niki Katsantonis in The New York Times.