Wie deze blog al langer volgt, van voor de crisis, toen de toon nog enigszins anders was, zal zich nog wel herinneren dat ik ooit de lof heb gezongen over een uniek product van het eiland Chios: de masticha. Dit is de hars van de mastichaboom, zoals u die hierboven ziet afgebeeld. Deze boom komt nergens elders ter wereld voor. Om de masticha af te tappen, wordt kalkpoeder onder de boom gestrooid, en wordt er dan in de stam gekerfd. De masticha druppels vallen op het kalkpoeder dat vermijdt dat ze aan elkaar gaan plakken. De masticha wordt dan gewassen en verkocht of vermalen en in diverse producten gebruikt.

U heeft in Griekenland misschien al wel de diverse Masticha-shops gezien. Koekjes, snoepjes, kauwgum, schoonheidsproducten: je kunt het niet zo gek verzinnen, of men heeft er masticha in gedraaid. Voor het eiland Chios is masticha bijna een motor van de plaatselijke economie. Toen een zoon van een brandweerman in een vlaag van verstandsverbijstering een paar mastichabomen in brand stak, met enorme gevolgen (de helft van de bomen van het eiland gingen in de vlammen op), zorgde dat voor een ravage.

Masticha is een uniek product: de smaak ervan is absoluut uniek en nergens mee te vergelijken. Het voorkomt tandbederf en schijnt ook een uitstekend preventief middel te zijn tegen mondkanker, slokdarmkanker en maagkanker.

Wellicht daardoor is masticha afgelopen week toegevoegd tot de lijst van immaterieel cultureel erfgoed van de UNESCO, in Parijs. Daardoor wordt de uniekheid van de masticha van Chios extra in de verf gezet.