Dat de media in Griekenland erg gekleurd zijn, is een open deur intrappen. De televisiezenders, de radiostations en de kranten die in handen zijn van de oligarchen, hebben elk hun agenda. Als je alle media doorneemt, dan kun je je wellicht een min of meer getrouw beeld vormen van wat er zich in Griekenland afspeelt, maar het blijft toch wel moeilijk. Ik heb ondertussen de televisie gewoon uit gezet, want de stroming ligt er gewoon te dik op. Toen ERT terug opstartte, leek me dat goed nieuws, maar ondertussen lijkt de openbare zender toch af en toe meer op een goed-nieuws-show van SYRIZA. Het is nog altijd beter te harden dan wat je elders ziet, maar echt goed geraak je niet geïnformeerd.
Een paar jaar geleden werd wat tegengas gegeven, met een aantal tijdschriften die kritisch waren, zoals Unfollow of Hot Doc van de kritische journalist Kostas Vaxevanis. Maar Unfollow weet toch niet echt te begeesteren en blijft een beetje te veel in ideologie steken, terwijl Hot Doc af en toe afdaalt tot het niveau van roddelblad.
Op het internet zijn er een paar interessante initiatieven. U kent wellicht The Press Project, een site die zowel in het Grieks als het Engels beschikbaar is. De engelstalige versie wordt ondertussen nauwelijks nog bijgewerkt, en veel zou te maken hebben met financiële problemen. The Press Project zou ook velen van zijn medewerkers niet hebben uitbetaald. Een aantal maanden geleden was er de campagne www.1101.gr waarvan velen dachten dat het om een nieuwe beweging ging van Yianis Varoufakis. Maar uiteindelijk was het gewoon een campagne om geld op te halen om The Press Project drijvende te houden. Dat lukt, maar met heel veel moeite.
Er is nog de kwaliteitssite Macropolis. De mensen achter deze site zijn soliede journalisten, van wie Nick Malkoutzis misschien wel de bekendste is. Macropolis kan ik ten zeerste aanraden, maar de site is betalend. Goede, kwaliteitsvolle, informatie is niet goedkoop, maar de bijdrages brengen brood op de plank voor de journalisten. En zorgen er ook voor dat het niveau hoog blijft. Ik kan buitenlandse journalisten die iets willen te weten komen over Griekenland, dan ook best naar deze site verwijzen.
Maar er is nieuw bloed op komst, onder de naam Athens Live. Het gaat om een nest jonge wolven die totnogtoe de sociale media heel goed in de vingers hebben. Treffend misschien dat ze nog geen site hebben, maar alles voorlopig via een facebookpagina en een twitteraccount doen. Sommigen van de medewerkers hebben al hun sporen verdiend bij Al Jazeera of Channel 4 (bekend van Paul Mason). Ze zijn dus niet onervaren. En hun informatie is in het Engels, toch wel handig voor diegenen die het Grieks niet machtig zijn. Athens Live is onafhankelijk, en zelfbedruipend. De jonge snaken hebben een Crowdfunding actie op poten gezet. Die loopt nog drie dagen, maar lijkt niet het verhoopte bedrag op te halen. Jammer, en ik hoop dat het hen er niet van weerhoudt om door te zetten. Mocht u interesse hebben, kunt u ze misschien ook nog een zetje geven. In de hoop dat er goede, betrouwbare, onafhankelijke berichtgeving blijft komen vanuit Griekenland. Misschien kunnen dit soort initiatieven er nog toe leiden dat Griekenland verder blijft stijgen in de persvrijheidsindex van Reporters Zonder Grenzen (in 2015 stond het land op de 91ste plaats, 8 plaatsen beter dan het jaar voordien, en in 2016 is dat alweer gestegen tot plaats 89).
Ontzettend belangrijk!
Hoi Bruno,
Dank voor je info. Ik heb nog een vraag.
Hoe kwalificeer je de websites Keep Talking Greece en Greek Reporter?
Biene
@biene, Keep Talking Greece is ook lovenswaardig, maar het is veeleer een blog dan een nieuwssite. In ieder geval zeker ook een goede nieuwsbron. Greek Reporter vertrouw ik niet. Ik heb die site al op veel onwaarheden betrapt, zoals dit soort berichten: http://greece.greekreporter.com/2013/04/05/eu-wants-to-abolish-cross-from-greek-flag/
Sindsdien loop ik in een grote boog om de site heen.
Dank je zeer Bruno…nuttige informatie (zoals altijd….)
Media is overal hard gekleurd, of beter, leugenachtig. Look up: Udo Ulfkotte, Duitse journalist die volgens zijn eigen publieke confessie door de CIA betaald werd leugens te verspreiden in de media. Zijn publieke confessie zie je hier: https://www.youtube.com/watch?v=yp-Wh77wt1o
Of kijk eens naar volgende video van professor Cees Hamelink over bewezen leugens dewelke je ook via de niet-Griekse media ingelepeld werden: https://www.youtube.com/watch?v=_tf1FA3gqWE
Het is eigenlijk zoals Alexander Solzhenitsyn het reeds in 1978 zei in zijn speech aan Harvard afgestudeerden. De volledige speech, zeer aan te raden, is terug te vinden op het internet met als titel “A World Split Apart”. Hier het uittreksel in kwestie over de media:
The press too, of course, enjoys the widest freedom. (I shall be using the word press to include all media.) But what sort of use does it make of this freedom?
Here again, the main concern is not to infringe the letter of the law. There is no true moral responsibility for deformation or disproportion. What sort of responsibility does a journalist or a newspaper have to his readers, or to his history — or to history? If they have misled public opinion or the government by inaccurate information or wrong conclusions, do we know of any cases of public recognition and rectification of such mistakes by the same journalist or the same newspaper? It hardly ever happens because it would damage sales. A nation may be the victim of such a mistake, but the journalist usually always gets away with it. One may — One may safely assume that he will start writing the opposite with renewed self-assurance.
Because instant and credible information has to be given, it becomes necessary to resort to guesswork, rumors, and suppositions to fill in the voids, and none — and none of them will ever be rectified; they will stay on in the readers’ memories. How many hasty, immature, superficial, and misleading judgments are expressed every day, confusing readers, without any verification. The press — The press can both simulate public opinion and miseducate it. Thus, we may see terrorists described as heroes, or secret matters pertaining to one’s nation’s defense publicly revealed, or we may witness shameless intrusion on the privacy of well-known people under the slogan: “Everyone is entitled to know everything.” But this is a false slogan, characteristic of a false era. People also have the right not to know and it’s a much more valuable one. The right not to have their divine souls [stuffed with gossip, nonsense, vain talk.] A person who works and leads a meaningful life does not need this excessive burdening flow of information.
Onlangs las ik v. Ioannis Romanidis’ woorden over hoe hij destijds op de radio berichtgeving hoorde met betrekking tot de ongeveer gelijktijde opstand in Algerije tegen Frankrijk, Hongarije tegen Sovjet-Unie en Cyprus tegen de Britten. De Hongaren werden vrijheidstrijders genoemd, de Algerijnen verzetsstrijders, en de Cyprioten terroristen; toch ging het over vergelijkbare situaties. Want Sovjet-Unie: vijand van het Westen, Frankrijk niet direct een vriend maar ook geen vijand, terwij de Britten zeer goeie vrienden zijn.
Ik hoop van harte dat er een nieuwe generatie opstaat, niet alleen journalisten maar ook politici, ondernemers, wetenschappers, ambachtslieden en ga zo maar door. Lijkt me zeer de moeite waard deze jonge journalisten te steunen, en dat kan al vanaf 5 euro!
Dus retweeten zou ik zeggen……..
dank voor je bijdrage Pavlos…
Met alle plezier, Ina!