Er wordt wel eens gezegd dat er in Griekenland een mentaliteitsverandering moet komen, willen de Grieken uit de crisis geraken. Rousfeti (je stem aan een politicus geven in ruil voor een redelijk goed betaalde job aan de overheid waar je niet al te veel moet doen) en fakelakia (smeergeld) zijn praktijken die het land aan de rand van de economische afgrond zouden hebben gebracht. Er is natuurlijk wel meer aan de hand, maar het zijn dingen waaraan de Griek gewend is geraakt.

En de politici die het land tot op dit punt hebben gebracht, zouden nu deze situatie moeten veranderen. Dat er reden is om te twijfelen of het met hen zal lukken, maakte een bericht in de pers gisteren wel duidelijk.

Vyron Polydoras is een onbedoeld grappige vent. Hij was minister in het kabinet van Kostas Karamanlis, en niemand herinnert zich of hij in zijn positie echt wel iets heeft gedaan. De Grieken onthouden eigenlijk enkel zijn interventies in het parlement en in de pers, waar hij steeds een soort van Grieks gebruikt, dat als wollig kan worden omschreven. Niemand in Griekenland bezigt de taal zoals hij, en hij gebruikt daarbij ook nog eens zo goed als onbekende woorden, waar niemand wat van begrijpt. De man verliest zichzelf ook constant in zijn woorden, tot groot jolijt van de Grieken.

De Polydoras dus, werd na de eerste verkiezingsslag op 6 mei aangesteld als voorzitter van het Griekse parlement. De enige taak van dat parlement was trouwens om zichzelf op te heffen om zo nieuwe verkiezingen aan te kondigen. In een vorige post heb ik al geschreven dat deze grap de Griekse belastingbetaler flink wat geld heeft gekost.

Tijdens die ene dag dat hij parlementsvoorzitter heeft Polydoras nog wat voor mekaar gekregen: hij heeft zijn dochter aan een vast betrekking geholpen als ambtenaar in het Griekse parlement en heeft de beslissing ondertekend dat ze daar 16 maandlonen zal krijgen, en niet kan worden ontslagen. Dit op een moment waar de 13de en 14de maand van de Griekse ambtenaren op de helling staat en op een moment waar de coalitiepartners aan het ruzieën zijn of er nu 150.000 ambtenaren zullen worden ontslagen of niet.

Polydoras zelf trekt van leer: dergelijke berichten in de pers zijn een bewuste poging om zijn politieke invloed aan te tasten (dat soort onzin horen we de hele tijd van Griekse politici). De voormalige parlementsvoorzitter zegt dat hij niets onwettelijks heeft gedaan en dat de Griekse wet hem zelfs toestaat om 6 mensen aan te stellen, terwijl hij ocharme slechts 1 persoon heeft aangesteld, die toevallig zijn dochter was.

Zeg nu zelf: als u dergelijk gedrag bij uw politici ziet, zou u dan zelf bereid zijn om offers te brengen om het land uit de crisis te halen? De Grieken zeker niet. En met dergelijke lui aan het stuur van dit land, zal het nooit, maar dan ook nooit, goed komen.