Dit moet een van mijn langste radiostiltes zijn geweest op de blog, maar ik kwam er echt niet meer toe om nog iets te schrijven. Mijn normale job slorpt al gauw meer dan 9 uur per dag op, en de voorbije weken is er regelmatig bezoek vanuit België langs geweest, met wie ik mijn avonden heb doorgebracht. Komt daar nog bij dat er zo veel tegelijk gebeurt in Griekenland, dat het al bijna een volle dagtaak wordt om het gewoon nog maar bij te houden. Van de gebeurtenissen in Griekenland word je trouwens ook niet vrolijk. Ik heb zelf de hoop opgegeven dat ik hier ooit terug een normaal leven zal kunnen leiden zoals dat tot ongeveer 2010 het geval was.

Maar goed, over naar de orde van de dag. Ik ga proberen terug zo regelmatig mogelijk te schrijven over dingen die misschien niet meteen het nieuws halen. We kunnen het hier hebben over de EU-Turkije deal, over de vluchtelingencrisis, over de oorlogstoestand in Eidomeni, of over het feit dat Gouden Dageraad dit weekend tot 2 keer toe op de straten van Piraeus kan paraderen onder het toeziend oog van de parlementsleden die nog steeds terechtstaan voor hun deelname aan een criminele organisatie. En ik zou ook nog iets over Yiannis moeten schrijven, maar dat doe ik vandaag even niet.

Ik wil het hebben over een nieuwe politieke partij die eerder deze week is opgericht. Griekenland produceert nog bitter weinig, en de werkloosheid schiet binnenkort weer de hoogte in. De elektronicaketen Ilektroniki Athinon heeft al haar vestigingen gesloten, want kon door de capital controls niet meer invoeren (de internationale concurrentie heeft daar geen last van en vaart er wel bij). Ondertussen zijn 300.000 hoog opgeleide Grieken naar het buitenland vertrokken. De rijen aan de gaarkeukens worden langer, op weg naar kantoor zie ik dagelijks minstens 10 mensen naar eten zoeken in de vuilnisbakken, op de radio hoor ik voortdurend berichten over acties om onze medemens te helpen die geen eten meer kan kopen, en ga zo maar door. Het zijn maar een paar dingen die nu zo door mijn hoofd schieten. De regering van Alexis Tsipras gaat binnenkort de belastingen nog maar eens verhogen (we leven in het ongewisse wat er ons boven het hoofd hangt en alles dat wordt opgelegd, kan met terugwerkende kracht worden ingevoerd – je weet het gewoon niet).

De Griekse bevolking strompelt. Niet de Griekse politiek. Die draait goed, er worden voortdurend nieuwe partijen gevormd. Dit keer aan de (extreem) rechtse kant van het spectrum: afgelopen week is Εθνική Ενότητα voorgesteld: Nationale Eenheid. Een samengaan van extreem-rechtse corifee Giorgos Karatzaferis, die zijn LA.O.S. (ooit nog coalitiepartner in de regering Papadimos) heeft zien wegzakken en ondertussen ook nog eens veroordeeld is voor belastingontduiking, en Takis Baltakos, voormalig kabinetschef van Antonis Samaras en ontslagen nadat zijn gesprekken in de coulissen met Gouden Dageraad bekend werden gemaakt. Karatzaferis is veroordeeld tot 12 maanden cel met 3 jaar uitstel (als hij braaf is, blijft hij een vrij man), maar kan dus perfect een politieke partij opstarten. Baltakos zelf had eerder al geprobeerd om een extreem-rechtse partij op te richten, maar dat leek niet echt goed te lukken.

De heren hebben nu de handen in elkaar geslagen en vormen een partij die rechts van de voornaamste oppositiepartij Nea Dimokratia staat (met vice-voorzitter Adonis Georgiadis, die zelf van LA.O.S. komt) en een ietsiepietsie linkser staat dan Gouden Dageraad. Nationale Eenheid stelt zich zeven vragen, en heeft een slogan: “Tot wanneer?”. Of daarmee een politiek programma is geschreven, is niet duidelijk, maar de toon van de partij is er wel meer gezet.

1. Het land bevindt zich al zes jaar lang onder een buitenlandse financiële bezetting. Tot wanneer?
2. Het land kent een negatieve groei en verminderde werkgelegenheid, al zes jaar lang. Tot wanneer?
3. Winkels sluiten, kleine en middelgrote ondernemingen verdwijnen, boeren lijden, pensioenen verminderen voortdurend, en onroerend goed vermindert in waarde. Tot wanneer?
4. Het economisch zwakste land van de eurozone heeft dezelfde munt als het sterkste land. Tot wanneer?
5. Vandaag heeft het land geen grenzen en de buitenlandse NGO’s hebben de rol van de staat overgenomen. Tot wanneer?
6. Onze Grieks-Orthodoxe culturele identiteit wordt dagelijks verstoord, en de Orthodoxie, de ziel van onze ziel, wordt voortdurend uitgedaagd. Tot wanneer?

Het logo van de partij doet vermoeden dat de ontwerper zijn inspiratie heeft gehaald in de jaren 30 van de vorige eeuw. Waar komt die fakkel vandaan? Het oude logo van Nea Dimokratia had ook een dergelijke fakkel. De palmbladeren (Fenix is Grieks voor zowel palm als de vogel) doen denken aan de junta. Dit is een logo waarop Ioannis Metaxas trots zou zijn geweest.

Bisschop Anthimos van Thessaloniki, die zich in het verleden al wel vaker op een manier heeft uitgelaten waar je je vragen bij kunt stellen, was er als de kippen bij om de nieuwe partij in te zegenen.

Zal deze partij haar naam waar maken? Een eenheid vormen? Het is best wel grappig om eens te kijken naar dat andere eind van het politieke spectrum. Naar de partij die zich van SYRIZA heeft afgescheurd in augustus. Dat is namelijk ook een partij die een eenheid zoekt: Λαική Ενότητηα – Populaire Eenheid. Het politieke landschap in Griekenland versplintert, en de eenheid is verder zoek dan ooit. Het woord gebruiken in de naam van je partij, zal het doel zeker niet bereiken. Vooral niet wanneer de leiders van partijen waarbij het woord “eenheid” in logo staat, er op uit zijn om te polariseren en te verdelen. Ik zie Karatzaferis, Baltakos en de hunnen nauwelijks stemmen halen.