Dat Griekenland binnen de EU als zeer onbetrouwbaar wordt gezien, is een open deur intrappen. Ondertussen zit het wantrouwen zo diep dat men er in Europa van overtuigd is dat Griekenland in de eurofamilie is opgenomen met vervalste cijfers. Niet dat de andere Europese landen allemaal betrouwbare cijfers hebben voorgelegd, maar dat is voer voor een andere discussie.

De hele cijferkwestie is echter niet recent. Ze begint al in 2004, toen Nea Dimokratia de verkiezingen won. We waren een paar maanden verwijderd van het begin van de Olympische Spelen en toenmalig minister van Financiën, Georgos Alogoskoufis, kwam doodleuk vertellen dat Griekenland de Maastricht-norm niet had gehaald toen het land bij de euro kwam. De cijfers waren gemanipuleerd, volgens de universiteitsprofessor Economie.

Deze bekendmaking kaderde in de partijpolitieke spelletjes die in Griekenland werden en worden gespeeld. De Griekse Statistische Dienst was namelijk door en door gepolitiseerd (zoals elke openbare dienst in Griekenland). De cijfers die dus door PASOK werden klaargestoomd, werden dan ook meteen goedgekeurd door de Statistische Dienst. Goed, die Alogoskoufis kwam dus aanzetten met nieuwe cijfers en dat vond men in Europa prima. Men had al wel zijn vermoedens bij de cijfers van de regering Simitis (met steun van Loukas Papadimos, toenmalig gouverneur van de Griekse Nationale Bank). En die cijfers werden meteen ook weer goedgekeurd door de Griekse statistische dienst, waar nu trouwens blauw-gezinde ambtenaren de dienst uitmaken.

Na 5 jaar desastreus beleid van Nea Dimokratia was het weer de beurt aan PASOK. En wat doet kersvers minister van Financiën Georgos Papakonstantinou? Hij past de cijfers nog maar eens aan. Het tekort op de Griekse begroting zou volgens Nea Dimokratia 13,6% hebben bedragen. Papakonstantinou maakt daar 15,6% van. Het resultaat daarvan kennen we: het IMF wordt binnengehaald en zware besparingen worden aangekondigd.

Omdat er zo veel was gegoocheld met de cijfers, besloot Georgos Papandreou om de Griekse statistische dienst onafhankelijk te maken. Zeker een goed idee. In 2010 wordt Andreas Georgiou aan het hoofd van de dienst gezet. Interessant detail: Georgiou is nog IMF-statisticus geweest. Toevallig?

In ieder geval krijgen we een paar maanden later opeens een beschuldiging van een medewerkster van de Griekse statistische dienst, Zoe Georganta, die beweert dat in 2009 met de cijfers geknoeid is. Het tekort zou kunstmatig hoger zijn gezet, onder druk van Duitsland, om zo een voorwendsel te vinden om zwaardere besparingsmaatregelen in te voeren in Griekenland. Die Georganta heeft een aantal geloofsbrieven: ze is professor in de economie en heeft een opleiding als statisticus gehad in Engeland. Ze had geëeist dat de cijfers die naar Eurostat zouden worden gestuurd, eerst langs de bestuursleden zouden passeren. Georganta, samen met een aantal van haar medewerkers, is ondertussen door minister van Financiën Venizelos ontslagen.

Naast de aanklacht van Georganta heeft de vereniging van Atheense advocaten ook een klacht ingediend tegen Georgiou. De advocaten beschuldigen hem er ook van dat hij de cijfers bewust slechter heeft voorgesteld en dat hij daarmee de nationale soevereiniteit van Griekenland schade heeft toegebracht en de grondwet heeft geschonden.

Nochtans zijn die nieuwe cijfers probleemloos geaccepteerd door Eurostat. Benieuwd wat de uitkomst zal zijn. Dat politici vroeger met de cijfers hebben gegoocheld en daarmee Griekenland ook schade hebben toegebracht, wordt nu netjes verzwegen. Nu ja, een politicus kan hier toch niet worden vervolgd.