De ongelofelijke lijdensweg van Yiannis

Het is al een hele tijd geleden dat ik nog een bericht heb gepost over Yiannis. Sommigen onder u hebben me een mail gestuurd met de vraag hoe het nu met hem gaat. Door de enorme drukte van de voorbije weken, moest ik het antwoord schuldig blijven. En zelf nam Yiannis ook geen contact me mij op, dus ik bleef in het ongewisse. Maar gisteren heb ik hem opgebeld om te zien hoe het met hem was. Ik verwachtte me natuurlijk niet aan goed nieuws, maar de situatie ziet er bijzonder slecht uit.

Door de inspanningen van een aantal onder u, zijn we er in geslaagd om Yiannis onderdak te bieden voor 6 maanden. Die periode liep af begin juli. Sindsdien is hij er steeds met veel moeite in geslaagd om de maandelijkse huur (240 euro, alles inbegrepen) bij mekaar te krijgen, via mensen die hem iets toestopten en die hem volgden op twitter.

Hij woont in een soort van studentenhome, waar ook een internetaansluiting is. Sinds de directie een paar weken geleden van provider is veranderd, hebben de bewoners geen toegang meer tot internet. En zo raakt Yiannis dus niet meer op twitter. Mocht u hem daar nog gaan zoeken, dan kan hij niet antwoorden. Geld om een telefoonkaart te kopen om zo even online te gaan, heeft hij ook niet. Ook een deftige maaltijd heeft hij al lang niet meer gegeten. En hij vreest dat zijn verblijf eind deze maand er op zit, en dat hij op straat zal worden gegooid.

Daar komt nog bij dat hij een vreselijke maand augustus achter de rug heeft. Net zoals elke Griek, is Yiannis belastingplichtig. De laatste keer dat hij online ging om de site van de belastingsdienst te bekijken, zag hij dat hij een boete van 2500 euro aangesmeerd had gekregen. Waarom? Omdat hij geen τεκμήριο επιβίωσης (letterlijk: vermoedelijk overlevingsbedrag) kon voorleggen.

De Griekse regering, met steun van de trojka, gaat er namelijk van uit dat je niet kunt overleven zonder geld. Wat natuurlijk wel waar is. Met als gevolg: als je geen inkomen aangeeft, kun je volgens de sofisten in pluchen zetels niet overleven, dus lieg je over het geld dat je (niet) hebt. Gemakshalve gaat de overheid er dan maar van uit dat je 3000 euro per jaar hebt. En daar moet dus belasting worden op betaald. Maar als je niet aangeeft dat je die 3000 euro hebt, krijg je dus 2500 euro boete aangesmeerd. Zo ging het bij Yiannis.

En zo is hij in augustus van overheidsdienst naar overheidsdienst gegaan om raad te vragen. Niemand wist precies wat er moest gebeuren. Op het bureau van Charis Theocharis, de algemeen secretaris voor inkomsten (op wie de hoop van de trojka rust dat hij weet hoe hij belastingen moet innen), kreeg Yiannis te horen dat hij op zijn belastingbrief dan maar moest invullen dat hij 750 euro had. Liegen dus. En dat weigert Yiannis te doen.

Aan dat rondrennen heeft hij zijn laatste centen uitgegeven, want stappen gaat niet goed meer, wegens de pijn in zijn nieren. Dus moest hij het openbaar vervoer nemen.

En nu zit hij dus te wachten tot de maand om is, en tot hij zal worden buiten gegooid. Zonder internet, zonder mogelijkheid om via zijn vertrouwde medium twitter om hulp te vragen.

Toen ik hem zei dat hij misschien op de straat het magazine van de Griekse daklozen Σχέδια kon verkopen (1 exemplaar kost 3 euro en de verkoper krijgt daar de helft van), weigerde hij categoriek. Ooit heeft hij uit wanhoop zich aangeboden op een programma op de Griekse TV, bij de koningin van de pulp en de trash, Annita Pania. Die liet mensen uit de marge in een TV-show opdraven en liet hen allerlei onnozelheden uithalen, waarmee de hele Griekse bevolking dan kon lachen. Yiannis heeft zo ook een keertje meegedaan voor 3000 euro. De commentaren die hij nadien heeft gehoord, de vernederingen, en het uitlachen, is hij nog niet vergeten. Daarom wil hij niet met een felrood hesje het magazine gaan verkopen op straat.

Yiannis zit er helemaal door. Hij sprak van zelfmoord. Ik ben geen maatschappelijk werker, dus ik weet niet hoe ik daar verder mee om moet gaan, maar ik luister naar hem. Het is in ieder geval iets wat ik kan doen. En ik zal in de mate van het mogelijke proberen om zijn huur voor de komende maand te betalen. Maar ergens vrees ik dat het nooit meer goed zal komen voor Yiannis. Net zoals voor duizenden Grieken. Ik hoop alleen dat hij niet één van die Grieken is, die volgens het laatste rapport van de NGO Klimaka (die de Griekse zelfmoordlijn bemannen), elke 18 uur zelfmoord pleegt.

4 thoughts on “De ongelofelijke lijdensweg van Yiannis

  1. Het hemeltergend dat men zo machteloos staat tegen de onverschilligheid van de overheid die willens nillens geld verlangt van hun uitgemolken onderdanen. En dan nog maar te zwijgen van de Griekse werkgevers die hun eigen volk uitbuiten.De Griekse kerk doet hier en daar wel aan liefdadigheid, maar niet genoeg volgens mij. Ze zijn in het zelfde bedje ziek als die kliek in Rome . Hier op Kreta rijden de papades niet op ezels rond, en in sommige dorpen is enkel de kerk goed onderhouden terwijl de huizen er rondom verkommeren.

  2. Bruno, het is een tragisch verhaal, maar ik zet er toch wat vraagtekens bij. Mijn zoon geeft op aan de belasting dat hij studeert en geen inkomen heeft. Maar hij bezit wel een auto. Nu krijgt hij een aanslag van 742 euro. Tekmirio, omdat hij die auto heeft, denk ik, 11.000 euro per jaar!! Dus hoe kan het dat Giannis met tekm. 3000 euro een aanslag van 2.500 krijgt? Lijkt niet te kloppen.
    Bovendien, als hij daar onderuit kan komen door te liegen, waarom dan niet? Iedereen liegt hier, de regering, de rijken, iedereen die de kans krijgt en er beter van wordt. En hij is dan de eerlijke? En ook dat krantje verkopen… in zijn situatie moet je alles aanpakken. Zijn hele situatie is vernederend en zou niet zo moeten zijn, maar dan heb je niet veel aan je trots!

  3. Net als bij het monopolyspel: als je eenmaal verliest zak je steeds verder weg in de ellende. Zonder familiesteun voor een dak boven je hoofd en een hap eten ben je in dit land echt verloren!

    Ooit was er steun van grieken aan cypriotische grieken, waarbij men een familie toegewezen kreeg (???) die men financieel steunde. Hoe dat precies ging weet ik niet maar ik heb in een huis van familie, dat opgeruimd werd, een briefwisseling gevonden. Er was een persoonlijk contact ontstaan.
    Athene lijkt me de moeilijkste plek om te overleven, kan hij echt geen lagere huur vinden in Kreta en af en toe wat eten van zijn tante?

  4. Kunnen we nog via Steven hem helpen? Of op een andere manier zodat echt alles of zoveel mogelijk geld dat gestort wordt ook van hem blijft? Als hij al onderdak kon behouden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *