Griekenland is door de leenovereenkomst gedwongen om heel wat van zijn openbare gebouwen en nutsbedrijven in de uitverkoop te zetten. Door de privatisering zou het land 50 miljard euro moeten ophalen. We weten nu al dat dit nooit zal lukken. Tot dusver is er amper iets geprivatiseerd. OPAP, de openbare gokmaatschappij is opgekocht door een concern onder leiding van een van de oligarchen van het land: Dimitris Melissanidis. Die verkoop gaat ondertussen worden onderzocht door het gerecht, want blijkbaar is de Griekse justitie toch niet helemaal zeker of de privatisering wettelijk was. Niet dat zoiets een onoverkomelijk obstakel hoeft te zijn: de Lambda Development Group heeft een probleem met het feit dat de Mall, die eigendom is van de groep, is gebouwd zonder de wettelijke documenten. Maar Lambda, dat eigendom is van de steenrijke Griekse reder Spyros Latsis, kan wellicht de wettelijkheid afkopen voor de belachelijke som van 10.000 euro.
Verder werd er vandaag in Brussel een hoorzitting gehouden met de titel “Water is een mensenrecht“. De Griekse watermaatschappijen moeten ook worden geprivatiseerd, maar dat begint nu ook twijfelachtig te lijken.
Maar er blijven nog wel heel wat dingen te koop. Het gaat om organisaties die in handen zijn van de Griekse staat, de zogenaamde overheidsactiva. Het onderhoud daarvan kost te veel. Heel wat Olympische stadions vallen onder die categorie en als je de definitie strikt toepast, zou de Megaro Mousikis ook wel eens onder dat regime kunnen vallen.
Megaro Mousikis is de tempel van de cultuur en iedereen die een beetje naam heeft, wil er worden gezien. Hoogwaardigheidsbekleders hebben al op de stoeltjes van de zaal gezeten. Megaro Mousikis is neergepoot door Christos Lambrakis, met steun van het Griekse ministerie van Cultuur en diverse priv̩sponsors. Lambrakis was ook de voorzitter van DOL РDimosiografikos Omilos Lambrakis, de journalistieke groep die o.a. de krant To Vima publiceert, eigenaar is van de radiozender Vima, van de boekhandel Papasotiriou, en van nog zovele andere media. Lambrakis is al een paar jaar dood, maar zijn groep is nog stevig in handen van mensen die heel erg nauwe banden hebben met de politieke partijen PASOK en Nea Dimokratia.
Megaro Mousikis is dus een privé entiteit, die er in geslaagd is om de voorbije jaren een financiële put van 230 miljoen euro te creëren. Geen paniek. De Griekse staat heeft de voorbije jaren borg gestaan voor de leningen die Megaro Mousikis bij de banken afsloot. Nu de kat op de koord komt, vindt minister van Cultuur Panos Panayiotopoulos (hij die een brief naar George Clooney stuurde) dat de Griekse staat het Megaro Mousikis zal verder steunen. De 230 miljoen euro zal naar de staat worden overgedragen (het kan er nog bij, het is toch maar even pissen in de oceaan van schuld) en Megaro Mousikis wordt non-profit organisatie in privéhanden.
Heel wat Grieken fronsen de wenkbrauwen bij deze beslissing. De Griekse belastingbetaler mag nog maar eens geld gaan ophoesten om Megaro Mousikis te redden. Volgens de minister omdat cultuur niet te koop is, maar volgens anderen om de machtige mediabazen die mee een vinger in de Megaropap hebben te vriend te houden.