Griekenland heeft een samenleving die door en door gepolitiseerd is. Een voorbeeld daarvan zijn de verkiezingen die vandaag worden gehouden aan de universiteiten. Elke politieke partij heeft zijn dochterpartij binnen de universiteit, die weliswaar met een andere naam door het leven gaat. Hoe belangrijk die politieke partijen wel zijn, blijkt al bij de inschrijving aan de universiteit. De inschrijvingshal hangt vol enorme posters van de partijen en de nieuweling wordt meteen belaagd om zich aan te sluiten bij een of andere partij. Voor sommigen wordt dat het begin van een politieke loopbaan, en studeren wordt een tweede prioriteit (vele politiek actieve studenten behalen hier nooit hun diploma, en konden tot voor kort tot wel 20 jaar lang ingeschreven zijn met de daaraan verbonden voordelen).
De leiders van de politieke partijen hebben de voorbije dagen toespraken gehouden in alle universiteiten van het land. Vooral bij de grote partijen zie je het vertrouwde beeld waar de leider wordt toegejuicht alsof hij een rockster was (gedrag dat ik nooit zal kunnen begrijpen). Vele studenten hopen met hun loyauteit al vanaf jeugdige leeftijd een plaatsje te voorzien in een Griekse openbare dienst: ambtenaar worden is de ambitie van erg veel mensen en het begint me ook stilaan duidelijk te worden waarom: een studie toonde vorige week aan dat de lonen in de privé-sector tot 29% lager liggen dan in de openbare sector. Al die postjes en die enorm grote openbare sector kosten de Griekse belastingbetaler wel veel geld: tot 7% van het BNP bedraagt de kost van het overheidsapparaat. Meer dan in eender welk ander EU-land (van de 25, welteverstaan).