Kandidaten: kies uw partij
Zo, de kieslijsten zijn ingediend en we weten wie er op de lijst van welke partij staat. Het zijn verwarrende tijden voor vele kiezers. Er zijn namelijk de laatste weken nog snel een aantal nieuwe politieke partijen opgericht en een aantal politici zijn van kamp veranderd. De cartoon hierboven zegt het in 1 beeld: “op welke lijst staat mijn parlementslid?”.
Grieken zijn gewend om voor namen te stemmen. “Mijn kandidaat” zou altijd wel zorgen voor een baantje bij de overheid, of voor een andere gunst. Tot nu toe was het steeds duidelijk voor welke partij die kandidaat opkwam, maar nu wordt het bijzonder moeilijk. Er is een heuse stoelendans geweest, die de geloofwaardigheid van de kandidaten en van de partij flink ondermijnt.
Misschien is de overstap van een aantal PASOK politici naar de nieuwe partij van Georgos Papandreou nog het best te begrijpen. De Beweging van Democratische Socialisten heeft een aantal oudgedienden van de Papandreou dynastie met zich meegenomen. PASOK-voorzitter Venizelos is woedend, want de splitsing van PASOK kan er voor zorgen dat de partij nauwelijks boven de kiesdrempel uit komt.
Zelf zie ik Papandreou de kiesdrempel niet halen. Hij zal voor altijd geassocieerd worden met de trojka. Hier en daar zullen er nog wel een aantal mensen zijn die voor de naam stemmen.
Rachil Makri
Ingewikkelder wordt het bij SYRIZA. Ook deze partij heeft in het verleden al een aantal PASOK-leden gerecupereerd. De meesten van hen komen echter niet op verkiesbare plaatsen te staan. En nu zijn er een aantal nieuwe mensen aan boord gekomen, die bij de harde kern van SYRIZA stemmers de wenkbrauwen doen fronsen. Neem nu Rachil Makri. Jarenlang behoorde zij tot de harde kern van de Onafhankelijke Grieken, een rechtse partij. Ideologisch totaal incompatibel met SYRIZA. Makri is al een tijdje onafhankelijk parlementslid, tot ze twee weken geleden besloot om tot SYRIZA toe te treden. De partij leek daarmee meer op een trog waar je gewoon iedereen kan in gooien die zich tegen het besparingsbeleid verzet. Want dat heeft Makri steeds gedaan.
Alexis Tsipras heeft persoonlijk beslist om Makri bovenaan de lijst te zetten voor Kozani, in Noord-Griekenland. Dat leidde er toe dat oud-minister Louka Katseli (voor PASOK, onder Papandreou), die met haar Sociaal Contract bij SYRIZA was ingelijfd, al haar kandidaten van de kieslijst terugtrok.
Theodora Tzakri
Nog een andere merkwaardige stoelendans. Voormalig PASOK parlementslid Theodora Tzakri heeft ook de overstap naar SYRIZA gemaakt. Een paar maanden geleden werd ze door Vangelis Venizelos uit de partij gezet nadat ze niet instemde met 1 nieuw artikel van een nieuw wetsvoorstel dat moest worden aangenomen onder druk van de trojka. Sindsdien zetelde zij ook als onafhankelijk parlementslid.
Tzakri heeft ingestemd met het zogenaamde Memorandum: ze heeft jarenlang voor alle besparingsmaatregelen gestemd, wat niet te rijmen valt met de ideologie van SYRIZA. Hoe ze dan toch op de lijst van de oppositiepartij is gekomen en een bocht van 180 graden heeft gemaakt, is moeilijk te verklaren. Maar in Griekenland is anno 2015 alles mogelijk.
Angela Gerekou
Zoals bijvoorbeeld het maneuver van Angela Gerekou, parlementslid voor Kerkyra. Jarenlang heeft ze de PASOK-gelederen versterkt. Een aantal jaren geleden kwam ze in opspraak, toen bleek dat haar man, charmezanger Tolis Voskopoulos, nog 5 miljoen euro moest aan de fiscus. Gerekou nam ontslag als minister van Cultuur onder Papandreou (Gerekou heeft een verleden als actrice en kreeg daarom deze post). Voskopoulos werd veroordeeld tot 3 jaar gevangenisstraf en kon zijn straf afkopen met 5 euro per dag. Of hij de 5 miljoen heeft terugbetaald, weet niemand, maar vermoed wordt dat hij dat niet heeft gedaan. Hij vult weer de zalen van de bouzoukia en Gerekou was onderminister van Cultuur in de coalitieregering van Samaras.
Vorige week besloot Gerekou om het zinkende schip van PASOK te verlaten en over te stappen naar Nea Dimokratia. Venizelos was weer eens woedend. Het was een maneuver waar heel wat Grieken niet bij kunnen. Decennialang zijn ze groot geworden met het feit dat PASOK en Nea Dimokratia gezworen vijanden waren. Maar niet alleen vormden beide partijen een regering, nu wisselen ze ook nog eens leden uit.
We zijn aan een heel nieuwe politieke orde toe, maar of de kiezers daar aan toe zijn? Ik hoorde toevallig een kiezer uit Kerkyra, het eiland waar Gerekou van afkomstig is, op de radio zeggen dat hij zou stemmen voor “ons parlementslid”. Of ze nu opkomt voor PASOK of voor Nea Dimokratia. Want ze is van Kerkya, en als inwoner van Kerkyra moet ik haar ondersteunen.
Of dit stemgedrag de uitslag zal bepalen op 25 januari of niet, moeten we nu nog afwachten.
Voor wat betreft het stemgedrag op personen is het hier in Nederland niet anders.
De meesten stemmen op namen en niet op politieke programma’s. Diegenen die dat wel doen komen overigens ook bedrogen uit want harde verkiezingsbeloften worden net zo snel ter zijde geschoven als ze worden toegezegd.
Ik zie hier echter socialisten niet naar de liberalen of de rechtse partijen overstappen.
Het wordt gierend spannend wat de uitslag zal worden volgende week zondag en de gevolgen die dat zal hebben.
Is dat zo? Wordt het spannend? Voor wie? Voor de gewone mens in de straat of voor de politici?
Voor de politici die toch zo’n inspanningen maken om toch een zitje in het parlement te bekomen.
Voor de man in de straat komt het toch allemaal op hetzelfde uit want welk de uitslag ook is,veel verandering kunnen we niet verwachten. Allemaal veel geblaat,beloftes,planning,enz maar voor mij doen ze allemaal aan prostitutie. Ik kan ze niet meer glimlachend,handjesschuddend en zoentjes uitdelen,zien.
De voorbije 700 jaar maakte Griekenland gedurende 600 jaar deel uit ban het Ottomaanse kalifaat.
Griekenland heeft nooit de Verlichting meegemaakt, pijler van onze Westerse beschaving.
Het zal, volgens mij, dan ook nog verscheidene decades duren vooraleer we er een echte democratie zullen kennen.
Het is voor mij dan ook ondenkbaar dat de verkiezingen van 25 januari een echte ommekeer zouden kennen.
@kaliopi: dat is een dooddoener, en geen excuus voor wat dan ook. De Verlichting is evenmin doorgedrongen in het Verenigd Koninkrijk, of toch op een heel andere wijze dan in de gebieden die door Napoleon werden bezet! Als je met “Verlichting” de scheiding van Kerk en Staat bedoelt: behalve Engeland (niet Schotland bv.!) ook Monaco, IJsland, verschillende Zwitserse kantons, of zelfs Elzas-Lotharingen (in de verder strikte lekenstaat Frankrijk) hebben nog altijd een staatskerk.
Daarnaast werd de scheiding van Kerk en Staat met harde hand opgelegd door Lenin en Atatürk, maar of Turkije zoveel verlichter is dan het Verenigd Koninkrijk durf ik toch te betwijfelen.
@Rob en @Bruno: ik heb er geen antwoord op, maar vind het opvallen dat er hier geklaagd wordt over het feit dat de politiek teveel rond personen draait, terwijl in België wordt geklaagd over particratie… De meesten zijn het er trouwens over eens dat het Belgisch Federaal Parlement in geen decennia zo goed heeft gewerkt als in de lange periode dat er geen regering was. De parlementsleden waren toen namelijk geen leden van meerderheids- of oppositiepartijen, maar echte volksvertegenwoordigers.
Bertinos,
Verlichting is veeeeeeeel meer dan scheiding Kerk en Staat.
Cfr Descartes : “Je pense, donc je suis”
A propos, ook de 1964-revolutie is niet doorgedrongen tot de Griekse samenleving.
@Kaliopi: ik hoor het u graag zeggen, want het wordt er al te vaak tot vernauwd.