Het is bijna een jaar geleden sinds de treinramp bij Tempi, waarbij een goederentrein en een passagierstrein tegen elkaar botsten. Bij die botsing kwamen minstens 57 mensen om het leven. De videobeelden toonden een enorme explosie die moeilijk kan worden verklaard door de botsing. Een expert wiens hulp werd ingeroepen door de familie van de dodelijke slachtoffers, beweerde dat de goederentrein o-Xylene vervoerde. Een zeer brandbare stof, die wordt gebruikt in het spiken van brandstof. Er waren geen papieren die aantoonden dat de stof werd vervoerd, maar er zouden sporen van o-Xylene zijn aangetroffen in de bodem op de plaats van de ramp. Dat kan nu nog moeilijk worden bewezen, want op bevel van de toenmalige provinciegouverneur werd de bodem afgegraven en geasfalteerd. Nog voor het onderzoek werd afgerond. Een week geleden kwam aan het licht dat er ook sporen van deze stof op de kledij van de slachtoffers was gevonden. Er hangt een geurtje aan het hele verhaal, zou je zeggen.
De overheid heeft een onderzoekscommissie op de ramp gezet (u herinnert zich mijn post met de getuigenis van Maria Karistianou, een moeder die haar dochter is kwijtgespeeld in het ongeluk). Die is samengesteld uit parlementsleden in verhouding tot het aantal zetels dat elke partij in het halfrond heeft. Er zetelt dus een overgrote meerderheid van parlementsleden van de regerende partij in de commissie.
Aan het hoofd staat het onervaren parlementslid Dimitris Markopoulos. Hij is rechtstreeks door premier Mitsotakis op die plaats gezet. Of dat een goede keuze is geweest, is nog maar de vraag, als je kijkt hoe de man zich in de commissie gedraagt.
Zo was er vorige week een confrontatie tussen Markopoulos en de Nikos Vrettos, lid van de commissie en parlementslid voor de partij Niki. Als je de beelden bekijkt, zou je denken dat je naar een parlementaire procedure van een derdewereldland zat te kijken. Markopoulos stond op, schreeuwde woedend, wees met zijn vinger, nam willekeurig het woord, onderbrak de procedure. Ik vraag me af hoe de familieleden van de slachtoffers in Tempe zich voelden toen ze zagen hoe de voorzitter van de Commissie de controle verloor.
Een paar dagen geleden schoot Markopoulos nog eens uit zijn slof, en viel hij in een debat op TV de journaliste Eleni Kalogeropoulou aan met ongekende typeringen. “Je bent geen journalist, je bent een hansworst” (γιουσουφάκι is het woord in het Grieks voor een jonge jongen, meestal in zijn vroege tienerjaren, in dienst van een Ottomaanse ambtenaar, die naast het werk seksuele genoegens aanbood aan zijn baas.) riep hij haar toe. Om zijn rol te rechtvaardigen als commissievoorzitter bleef Markopoulos, hoewel hij als journalist heeft gewerkt, Kalogeropoulou aanvallen door te zeggen: “Je bent onacceptabel, je bent een politicus, je spreekt niet als journalist.”
Nauwelijks een maand gelden werd Markopoulos nog gedwongen om zijn excuses aan te bieden voor een uitspraak die een storm van reacties veroorzaakte. Hij omschreef de onderzoekscommissie in de zaak Tempi als “geluksbrenger” omdat, zo zei hij, twee van haar leden minister waren geworden (wat hen overigens ook een loonsverhoging van 46% opleverde, maar dat is een ander verhaal). Leg het maar uit aan de familie van de dodelijke slachtoffers.
Overigens had Markopoulos een maand geleden ruzie met leden van de Commissie die tot de oppositie behoorden. Hij liet zich de uitspraak ontvallen “Als mevrouw Perka (commissielid) al zoveel dagen in de Commissie zit, wat kan ik dan nog doen? Ik moet me wel vermaken”. Toen hij daarvoor tegenwind kreeg van overlevenden en familieleden van de slachtoffers, reageerde hij door te zeggen dat er een “handel in smart” werd gevoerd in de commissie.
En vandaag bleek dat hij leerkrachten in de privéschool waar hij zijn kind naartoe stuurt, had afgedreigd omdat zoonlief geen goede punten had gekregen. Hij zou hebben gezegd: “ik zorg dat je uitgespeeld raakt”, “je zult zien wat er met je gebeurt”, “ik klaag je aan bij het Ministerie van Onderwijs”. Volgens Markopoulos gaat het om een misverstand dat ondertussen is bijgelegd.
De publieke opinie heeft zich ondertussen wel een beeld gevormd van de man, dat niet zo snel zal veranderen. Sowieso heerst er al heel wat achterdocht dat de commissie tot conclusies zal komen en dat de werkelijke schuldigen achter de treinramp (politici die er niet voor hebben gezorgd dat de veiligheidssystemen waren geinstalleerd) buiten schot zullen blijven. Alle blaam zal wellicht op de schouders van de stationschef komen te liggen die de trein op dezelfde sporen heeft gezet.