Blijkbaar heb ik de uitzendingenreeks van I ♥ GR erg slecht opgevolgd, want afgelopen zaterdag was het de laatste aflevering van de tweede ronde. Deel 10 dus. Ik heb het weer maar met een half oog kunnen volgen, maar er zaten ook in deze laatste aflevering weer heel mooie bestemmingen. Ik neem ze graag nog even door, en dan denk ik dat we wel kunnen ophouden met die hele I ♥ GR. Het programma voorziet nog wel een aantal stemrondes, maar het interessantste deel lijkt me nu wel voorbij; met de voorstelling van de 100 populairste bestemmingen.

1. Leonidio: dit havenstadje aan de oostkust van de Peloponnesos is erg pittoresk en in zekere zin nog erg traditioneel. Het is vooral bekend van zijn gewoontes tijdens Pasen:  grote lampions worden opgelaten door middel van een vlam (hoe beschrijf je zoiets best?). Een traditie die lijkt te zijn overgenomen vanuit het Verre Oosten, waar de zeevaarders van Leonidio het eeuwen geleden zouden hebben geleerd. U ziet wat ik bedoel op dit filmpje. Nog een speciaal kenmerk van Leonidio: er wordt een dialect gesproken: het Tsakonisch, een taal die erg verwant is met het oude Dorisch. Men probeert het dialect in Leonidio nog te bewaren. Niet eenvoudig: bij de stichting van het moderne Griekenland moest iedereen de nieuwe vorm van het Grieks leren. Mensen die deze vorm niet spraken, werden vaak over de kling gejaagd. Jammer genoeg heeft het Tsakonisch geen officieel statuut: het is nochtans een taal die nauw aansluit bij het oude Griekenland.
2. Xanthi: deze noordgriekse stad ligt op het raakvlak tussen oost en west. De stad heeft nog veel kenmerken van haar Ottomaans verleden. Ze is ook lang de hoofdstad van de tabak geweest. Tot het midden van de vorige eeuw was Xanthi erg welvarend. Nog steeds is het een bruisende stad, met een boeiend nachtleven en naar het schijnt wordt er stevig carnaval gevierd. Xanthi wordt de stad van de 1000 kleuren genoemd, en de beroemde inwoner Manos Hadjidakis heeft de stad vereeuwigd in vele van zijn composities.
3. Psara: dit eilandje ligt vlak bij Chios. Het is me verder een onbekend eiland, maar omdat het erg klein is en slechts ongeveer 200 inwoners heeft, kan ik me wel voorstellen dat je er geweldig kunt relaxen (als je er geraakt, want ik vermoed dat de ferrieverbindingen erg onregelmatig zijn).
4. Santorini: wat kan ik nog schrijven over Santorini dat ik niet eerder heb verteld? Deze uitgedoofde vulkaan is een bijzonder populaire bestemming, maar ondanks het toerisme is het nog niet verpest. Santorini is een levende postkaart en gewoon een absolute must. Ik ben er ondertussen al 5 keer geweest, en ik geraak de uitzichten op de caldera maar niet beu.
5. Alexandroupolis: verder van Athene kun je niet geraken. Alexandroupolis ligt pal tegen de Turkse grens en is echt een kruispunt tussen Turkije, Bulgarije en Griekenland. Het is een vrij nieuwe stad, die mij eigenlijk weinig zegt en ik acht de kans dan ook klein dat ik er ooit zal langs komen. Het enige wat ik over de stad weet, is dat je er de ferrie kunt nemen naar de eilanden Samothraki en Thassos, en dat de Griekse dienstplichtigen vaak naar daar worden gestuurd.
6. Kalymnos: voor mij een onbekend eiland in de Dodecanese. Het is vooral bekend van zijn sponsvissers en heeft wellicht  de inwoners met de grootste longinhoud. De beelden laten een mooi eiland zien, maar ik heb voorlopig nog niemand ontmoet die me kan zeggen hoe het er werkelijk is, want het ligt duidelijke niet op de toeristische route.
7. Lefkada: die Ionische eiland mag prat gaan op één van de mooiste Griekse stranden: Porto Katsiki. Het is het tweede Griekse eiland (na Euboia) dat je met de auto kun bereiken. Het is namelijk verbonden met een brug met het vasteland. Het eiland was al bekend in de Griekse mythologie. Sommigen beweren dat het Ithaca van Odysseus hier was (het eiland Ithaki ligt vlak bij), en Sappho zou hier zelfmoord hebben gepleegd om een onbeantwoorde liefde.
8. Zagorochoria: ze zijn al eens aan bod gekomen hier, de Zagorochoria. Dit is een verzameling van authentieke dorpjes in het Pindos-gebergte, in de Epirus-streek, niet ver van de Albanese grens. Een populaire bestemming bij vele Grieken, omdat het voorlopig nog altijd lijkt alsof je terug in de tijd reist. De vele bronnen zorgen voor het mineraalwater dat u misschien al wel hebt gedronken in Griekenland: Vikos of Zagori. De natuur is adembenemd mooi en ruw. De bewoners van de Zagorochoria zijn de Karakatsanoi – een volk van nomadische herders, die ook hun eigen dialect hebben.
9. Serifos: dit Cycladische eiland ligt nog vrij dicht bij Attica en is redelijk makekelijk te bereiken. Serifos is erg klein, en leeft ondertussen vooral van toerisme, hoewel het helemaal niet zo toeristisch is. Ik ben er ondertussen al 2 keer geweest en ben er flink tot rust kunnen komen. De hoofdstad van het eilandje, de Chora, ligt op een berg en wordt het balkon van de Cycladen genoemd, omdat er geen enkel ander dorpje in de eilandengroep zo hoog ligt. Het is pittoresk, maar ik herinner me vooral dat het er ongelofelijk hard kan waaien.
10. Kalavryta: twee keer ben ik in Kalavryta geweest. 1 keer in de winter, en 1 keer in de lente. Kalavryta is namelijk een wintersportgebied. Je kunt er skien in een prachtig decor. Ik herinner me vooral dat ik het vreemd vond om te skien, terwijl je bouzouki hoort en ouzo drinkt. Dat hoorde niet bij de ski-cultuur. In de lente is Kalavryta ook bijzonder mooit. Vanuit Diakofto vertrekt een tandradtreintje (pittig detail: van Belgische makelij) dat je door een indrukwekkende natuur voert. Nabij Kalavryta vind je de grotten van Kastria en verderop de meertjes van datzelfde Kastria, waar je heerlijke verse forel kunt eten tussen het groen en de stroompjes. Kalavryta heeft ook zijn drama gekend: in 1943 hebben de Duitsers zo goed als het hele dorp uitgemoord. Ter nagedachtenis staat er een immens kruis net buiten het dorp.

Overigens: onderaan volgt een fotogalerij van lezer @Peter, met beelden van de Zagorochoria. De ultieme natuurtrip!