Vandaag werd voor de 2de keer een vergadering van Transparency International (Griekse luik) gehouden in Athene. Transparency International is een internationale organisatie die zich bezig houdt met de strijd tegen corruptie en die een lijst bijhoudt van de meeste corrupte landen. Griekenland scoort al jaren niet al te best, en blijkt een van de meest corrupte landen te zijn in de Europese Unie.

Men is zich daar hier maar al te goed van bewust. In 2004 werd een regering verkozen die beloofde dat ze de corruptie zou aanpakken. Ze is daar niet alleen jammerlijk in mislukt; vele kopstukken van de regerende partij zijn beschuldigd van corruptie (op dit ogenblik loopt er een parlementair onderzoek naar een ex-minister die steekpenningen zou hebben aanvaard van een bevriende reder die op die manier een gesponsorde ferrieverbinding zou toegewezen krijgen).

Het probleem van Griekenland is niet zozeer dat er geen wetten zouden zijn die corruptie moeten vermijden. Het probleem, en dat was gelijk ook het thema van vandaag, is dat de wetten niet worden toegepast. Er heerst een grote tolerantie tegen misdrijven. Laat ons zeggen dat men hier gemakkelijk een oogje toeknijpt. En als er een kleine financiële vergoeding bij komt, dan is men zelfs bereid om 2 oogjes toe te knijpen.
Die tolerantie bestaat ook bij de bevolking. Grieken zien gemakkelijk iets door de vingers wanneer iemand iets verkeerd doet en een wet overtreedt. Op zich voelt dat wel prettig aan voor een Belg die uit een samenleving komt waar regelneverij zo welig tiert dat de mensen er zuur van worden. Maar we zitten hier dus met het andere uiterste, en de vergadering van vandaag had tot doel om de overheid aan te porren om de uitvoering en naleving van de wetten strikter te maken. Of dat zal lukken, zullen we pas binnen een paar jaar merken.