Ja, dat had de publieke opinie hier enigszins verwacht. Angela en Nicola (die toch Grieks bloed in zijn aderen heeft stromen, zoals ik al eens had gezegd), zouden Griekenland uit de financiële put trekken en zorgen er voor dat speculanten niet langer de rentevoeten op leningen de hoogte zouden in jagen.

Op de Eurogroup vergadering onder leiding van Europees president Van Rompuy (wiens naam hier nu eens wordt uitgesproken als “Fan Robeij”, dan weer als “Fan Romboy”, en die omschreven wordt als “kleurloos” – άχρωμος), kwam echter niet met een verklaring naar buiten waarop vele Grieken hadden gehoopt. Het was veeleer een politiek signaal dat Europa Griekenland niet zal laten vallen als het er op aan komt, maar dat Hellas voorlopig wel moet zorgen dat het er alleen bovenop komt. Als het echt niet lukt, zal er wellicht geld over de brug komen. De bedoeling was vooral om de financiele markten te bedaren, want die zaten alsmaar te speculeren op de Griekse staatsobligaties.

U heeft overal al wel analyses gelezen hoe het zo ver is gekomen. Ik geef er nog graag de link bij naar een artikel van John Psaropoulos, de vroeger hoofdredacteur van het wekelijkse Athens News (dat heel wat van zijn kwaliteit heeft ingeboet sinds Psaropoulos er vertrokken is).

Eén en ander heeft wel tot gevolg dat Europa er op gaat toezien dat Griekenland zijn zelf voorgestelde Stabiliteitsprogramma gaat volgen op de letter. Maar omdat dergelijk signaal niet echt veel effect heeft op de financiële markten, komt er nu ook toezicht van het Internationaal Monetair Fonds.

Bij vele Grieken is dat even slikken. Ze weten allemaal wel dat er moet worden bespaard, maar toch hoor je vele morren over de overheid. Ze hebben namelijk voor een socialistische regering gestemd, maar veel van de maatregelen die nu moeten worden genomen, zijn niet bepaald socialistisch. Maar misschien heeft de Griekse vorm van socialisme (van Andreas Papandreou) er wel voor gezorgd dat er nu zulk een enorme staatsschuld is. In ieder geval voelt het voor een aantal mensen nu aan of Griekenland een “protectoraat” is. En dan hoor je weer de klassieke stemmen: we hebben de Turken gehad, de Duitsers, en nu het IMF. Blij zijn ze er niet mee, maar zonder toezicht verwacht ik niet dat men uit de huidige crisis zal geraken.