Griekenland blijft het voorpaginanieuws halen in de internationale media; dus ik hoef het hier allemaal niet meer te hebben over de praktijken van de Amerikaanse bank Goldmann-Sachs die mee heeft geholpen om het Griekse tekort te maskeren.
Deze blog kijkt liever naar de zaken die mensen in hun dagelijks leven treffen. Gisteren kondigden de douane-beambten aan dat ze tot eind deze week zouden staken. Dat is al de tweede stakingsactie in even veel weken tijd. De reden is dat een deel van hun extraatjes zal worden ingehouden; wat er in de praktijk zal op neerkomen dat ze minder gaan verdienen. Dat ze daarvoor protesteren, is een logische reactie. Dat ze daarmee een halve natie gegijzeld houden, is niet meer zo netjes.
Want wat gebeurt er bij dergelijke stakingen? Er komt op zulk een moment geen brandstof meer binnen in Griekenland. De reserves in de benzinestations zijn veeleer beperkt. Voeg daarbij het paniekzaaien waar het Griekse journaille een patent op heeft, en het zal u niet verbazen dat er vanochtend enorme rijen stonden aan te schuiven aan de benzinestations. Het is namelijk best mogelijk dat er tegen donderdag of vrijdag nauwelijks nog benzine te vinden zal zijn, hoewel me dat toch redelijk overdreven lijkt.
Pompstationhouders wrijven zich in de handen. Ze hebben een plafond van 30 liter ingesteld, en de prijs van de benzine ligt beduidend hoger dan afgelopen weekend. Dat noemen we in het Grieks dan “αισχÏοκÎÏδεια” of illegaal winstbejag. Het gaat altijd zo, en er wordt niet tegen opgetreden, buiten dan een paar harde woorden van een of andere minister. Benzinestations geven immers nog altijd geen kasbonnetjes (ze zijn dat zelfs niet eens verplicht), dus in dergelijke crisissituaties kunnen ze gewoon hun zin doen.
Het is vaak ongepast, want al té gemakkelijk, uit het buitenland denigrerende en steriele kritiek te spuien op andermans maatschappij. Wél is het, zoals ook bij ons, aan ‘de mensen die in hun dagelijks leven getroffen worden’ om zélf op tijd de mouwen op te stropen en te voorkomen dat in naam van het behoud van de eigen ‘verworven’ rechten iedereen te allen tijde iedereen kan ‘gijzelen’.
Afgelopen week bezocht ik een indrukwekkende fototentoonstelling van Carl De Keyzer: “Congo Belge”. Diens beklijvende beeldenreeks bevatte in bijschrift de uitspraak op 13/11/08 door een zekere Papa Ndongala, muzikant uit Kisangani, die -mij alvast- een kaakslag van universele betekenis lijkt voor élke ‘falende’ staat: “De ziekte van Afrika is de Afrikaan zélf”.
Alle verhoudingen in acht genomen (zoals overigens ook het geval met de sloganeske vergelijking dat België haast wel het “Griekenland aan de Noordzee” lijkt) bevat je blog mijns inziens voorbeelden te over om bovenstaand ‘zwart’ sarcasme, in alle overdrijving, eens brutaal over te nemen: “De ziekte van Griekenland is de Griek zélf”.
Zolang de Griek beslist te blijven aanlopen achter wisselende politieke/syndicale rattenvangers, en als door de Goden met blindheid geslagen wordt telkens hij/zij voor democratische keuzes gesteld wordt (met dank aan dat ‘journaille’), tot zolang zal het, door jouw gehekelde, verworven systeem van ‘illegaal winstbejag’ de Griekse samenleving blijven perverteren, vrees ik.
Volledig mee eens, @Peter! Het volk krijgt de leiders die het verdient. Nog zo’n huizenhoog cliché, maar het klopt natuurlijk wel.
Laat nu net vandaag, in de engelstalige versie van Kathimerini, dit commentaar staan:
http://www.ekathimerini.com/4dcgi/_w_articles_columns_1_16/02/2010_114914
Natuurlijk zijn de Grieken verantwoordelijk voor hun eigen situatie en die Ottomaanse mentaliteit om de staat steeds een hak te willen zetten, achter zich laten. Natuurlijk moeten ze er nu voor zorgen dat ze leiders kiezen die enig ethisch besef hebben. En het lijkt er wel een beetje op, want de voorbije weken is er weinig sympathie te bekennen voor stakers.
Griekenland is ziek, erg ziek, en wondermiddeltjes bestaan er niet, maar zonder hulp van buitenaf zie ik de revalidatie niet lukken.
Vreselijk moeilijk om verworven rechten te beknotten .
De voorzitster van de belastinginspecteurs kwam ook met haar klachten aan over het ‘harde werk’ ,enz. Toen de reporter haar vroeg of ze veel inspecteurs in W.Europa kende die met zware luxe wagens reden , vloog ze uit :” Waarom , stelen wij misschien ?” Nee hoor , zeker niet !!!
Iets wat ik onlangs opgevangen heb en waarvoor de verteller ook geen hand in het vuur ging steken maar erg goed mogelijk : een 1ste minister had een lief die verpleegster was en heeft haar een bonus toegekend. Weldra gekend door haar collega’s , wouden die ook zo’n voordeel . Andere hospitalen kwamen er ook achter en de sneeuwbal ging aan het rollen !:)
@Jenny
Belastingambtenaren stelen niet, maar ze ontvangen zat φακελάκια om jaarboeken te sluiten die opgesteld zijn met creatieve boekhouding. 10.000,- belasting betalen of 1.000,- in een envelop overhandigen aan de belastingambtenaar. Een win-win situatie waar de staatskas aan geen van de win kanten staat.
Oh @Philippos , m’n man heeft heel wat ervaring opgedaan met al die overheidsambtenaren en kreeg de kriebels als ze op kantoor ‘ even een koffie kwamen drinken ‘ !!!
hahaha lijkt de mafia wel, ze komen regelmatig langs om het protectie geld te innen!