De eerste pijnlijke maatregelen

Gisteren lekten reeds de eerste maatregelen die de regering zal nemen om zo de hulp van het IMF en de EU te krijgen. Die hulp loopt nu al op tot 120 miljard euro. Nog nooit is zo veel geld vrijgemaakt om een land te helpen om bankroet te vermijden.

Hoe gaat dit proces eigenlijk in zijn werk? De commissie die hier is om Griekenland te helpen om de hulp te krijgen, bekijkt het rapport dat aan de EU is overgemaakt een tijdje geleden en bekijkt waar besparingen kunnen worden doorgevoerd. De regering kan dan nog wel een beetje onderhandelen en zeggen dat sommige dingen niet kunnen (uit vrees voor sociale onrust bvb.). Vandaag kondigde de premier echter aan dat er geen grenzen worden getrokken, maar dat het enkel gaat om het welzijn van het land. Dat betekent concreet dat het welzijn van de burger niet telt, natuurlijk. Griekenland heeft natuurlijk ook geen poot meer om op te staan, er is geen ruimte voor onderhandeling, het is allemaal al te ver gekomen.

Wat staat ons voorlopig te wachten?

  1. 13de en 14de maand worden afgeschaft in de openbare sector
  2. overeenkomstige 13de en 14de maand in pensioen worden afgeschaft in openbare en privé sector
  3. de komende jaren wordt niemand meer aangenomen in de openbare sector
  4. taksen en belastingen gaan nog maar eens de hoogte in

In de privé sector is het nog niet duidelijk wat er zal gebeuren. Zeker zal de werkgever meer vrijheid krijgen in het aannemen en ontslagen van personeel. Ook de ontslagpremies gaan omlaag. Maar voorlopig blijft de 13de en 14de maand bestaan. Het idee is dat ze stelselmatig zullen worden geïncorporeerd in het normaal 12-maanden salaris, zodat het “idee” van een 13de en 14de maand verdwijnt. De werkgevers willen niet dat de koopkracht vermindert, en als de lonen in de privé hoger liggen dan in de openbare sector (wat tot dusver nog niet het geval was), dan wordt werken in de privé sector aantrekkelijker gemaakt, is de redenering.

Het lijkt dat er moet worden aangestuurd op een mentaliteitsverandering bij de Grieken. Tot nu toe was het ideaal om een job voor het leven te vinden in de openbare sector, waar je niets moest uitrichten en waar je toch werd betaald voor je (wan)prestaties.  Dat zou niet eens een slechte zaak zijn, als daarbij ook de efficientie van de openbare sector een beetje de hoogte in ging.

2 thoughts on “De eerste pijnlijke maatregelen

  1. Al die maatregelen zijn lapmiddelen en het is de kleine man die er moet voor opdraaien .Men hoort niets over het snoeien in de royale weddes van de parlementsleden , een bende nuttelozen die alleen maar ballast zijn voor de staat en die hun job in het parlement als bijverdienste beschouwen .

  2. welkom in Nieuw Griekenland. de 15de protectoraat van USA. enjoy your stay ,maar als je hier wil werken zou nog een keer bedenken.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *