Crisis dus. En crisismaatregelen. Hoe groot is het effect op de bevolking? Want dat is natuurlijk moeilijk te meten. We weten hoeveel de ambtenaren gaan moeten inleveren, maar als je geen ambtenaren persoonlijk kent, is dat moeilijk in te schatten. Ik kan zeggen dat mijn vrouw een substantieel deel van haar jaarsalaris moet inleveren. Maar als leerkracht behoort zij niet tot die ambtenaren die recht hebben op al die obscene extraatjes. Bij haar wordt enkel gesnoeid in de 13de en 14de maand (wat je vakantiegeld zou kunnen noemen). De inlevering ligt onder de 10% en als de prijzen in Griekenland nu gaan zakken, is het mogelijk dat we daar niet te veel last van gaan hebben.

De situatie ligt anders voor ambtenaren die hoge lonen uitbetaald krijgen en daar bovenop nog eens extraatjes kregen. Niet dat zij honger gaan lijden, maar ze zullen wel hun levensstijl wat moeten aanpassen.

Maar de mensen met een klein pensioen zijn wel hard geraakt. Zij hadden sowieso al moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en nu wordt het bijna onmogelijk om te leven. Voor hen wordt het veeleer overleven.

Ook het minimumloon gaat naar beneden. Tot nu toe was dat 640 euro netto. Dat wordt nu 560 euro.  Daar kun je ook niet van leven. Ook dit is overleven.  En zo zullen er nog wel bevolkingsgroepen zijn die echt wel reden hebben om op de straat te komen en zwaar te protesteren.

Zelf hebben de maatregelen op mij geen effect. Ik werk bovendien voor een bedrijf dat financieel gezond is en vooral zaken doet met het buitenland (en al helemaal niet met de Griekse overheid die een notoir slechte betaler is). Voor een aantal anderen in de privé sector, is het echter niet zo rooskleurig. Reeds 3 mensen in mijn vriendenkring zijn ontslagen. Omdat het bedrijf het niet zo goed doet, of omdat de Griekse baas het een goed excuus vond om extra te besparen en zijn winst te verhogen door zijn personeel extra uit te buiten (o ja, dat gebeurt vaker dan u denkt). De ontslagvergoedingen zijn ondertussen flink gezakt. Ook wordt de regeling voor werkloosheidsvergoeding herzien, en als je financiële situatie redelijk is, kan het zijn dat je zelfs geen werkloosheidsvergoeding meer krijgt. Slechte vooruitzichten dus, die de mensen zeker de zwarte economie in drijft.

Hoe tegenstrijdig met mijn ervaring van gisteravond. We werden uitgenodigd door een zakenpartner van een vriend van me voor een etentje. De zakenpartner zou betalen voor ons, de mijn vriend en partner en voor zichzelf en zijn familie. Het etentje vond plaats in Glyfada, een van de rijkere voorsteden van Athene, aan de kust. Onze zakenpartner bleek niet op een eurocent te kijken: er kwamen zee-egels op tafel (een dure lekkernij), de meer gewone slaatjes en weekdieren, en dan een reusachtige verse vis op de grill, en een kreeftenspaghetti met zowaar 3 kreeften! Alles werd overgoten met een zeer fijne, maar dure witte wijn.

Onze zakenpartner was net terug van een weekje Rhodos, waar hij was gaan golf spelen (iets wat hij ook doet in Schotland – waar hij elk jaar 2 weken voor uittrekt). Er ging een gemoedelijk sfeertje aan tafel en ik kwam onrechtstreeks te weten dat onze zakenpartner goed boert (hij verkoopt accessoires voor yachts e.d.). Facturen zijn er nauwelijks, want hij wordt in het zwart betaald (als hij BTW wil aanrekenen, gaan zijn klanten elders). Aan het eind van de avond betaalde hij voor ons 7-en met de glimlach en ik kan u verzekeren dat de rekening vast rond de 1000 euro lag.

Het restaurant in kwestie zat overigens redelijk vol (op een dinsdag) met mensen die soorgelijke schotels op de tafel hadden. De crisismaatregelen lijken me Glyfada niet echt te treffen.