15 augustus nadert en het is dezer dagen gewoon zalig in Athene. Iedereen neemt in deze periode vrij. Zelf ben ik blij dat ik een job heb waar ik kan kiezen wanneer ik vrij neem. Vele vrienden van me nemen noodgedwongen vrij rond 15 augustus omdat het bedrijf dan sluit.
In deze periode kun je vlotjes door Athene rijden. Vanochtend stond ik op een kwartiertje op kantoor. Binnen een maand duurt die rit anderhalf uur (maar tegen dan neem ik weer het openbaar vervoer). De vakantiebestemmingen zitten nu allemaal vol met Grieken, die daarmee de geteisterde toeristische sector een duwtje in de rug geven.
Maar er zijn er ook velen die niet op een vakantiebestemming zitten, maar wel in “hun dorp”. Dat is het dorp waar hun grootouders nog wonen, of waar de families generaties geleden heeft gewoond. Niets bijzonders, maar er wordt toch steeds naar dat dorp getrokken. Ik snap het niet goed: Grieken wonen in een prachtig land dat in een mensenleven niet volledig kan worden verkend, en toch trekken ze elk jaar weer naar dat dorp van hun. Gelukkig ben ik getrouwd met een “Pireotissa” (inwoonster van Piraeus), die dus al het hele jaar in haar dorp woont (en er tussen haakjes niet weg wil) en daarom dus wel open staat voor eender welke andere bestemming.
Nu Athene bijna leeg is, hebben de inbrekers hier vrij spel. Heel wat huizen zijn nauwelijks beveiligd en een beetje handige dief raakt overal binnen. Normaal gezien speelt de sociale controle nog wel een rol, maar nu bijna iedereen weg is, wordt er geen oogje meer in het zeil gehouden.
Bij ons in het flatgebouw zijn wij momenteel de enigen die nog thuis zijn. We kijken altijd wel eens wat er op de andere verdiepingen gebeurt, en ‘s avonds gaat de voordeur onherroepelijk op slot (dat doen we normaal gezien tijdens de rest van het jaar niet).
Als ik naar Belgie ga,dan zoek ik ook mijn dorp op,zelfs als zijn er alleen maar graven te bezoeken,op hotel gaan,een wagen huren… maar dat thuisgevoel ,zelfs vervreemd, blijft er toch inzitten. En dan voor de Grieken is het free board als ze naar hun dorp trekken ,familie en vrienden ontmoeten ,uitstapjes maken,zwemmen,taveerne en veel bla-bla met al het nieuws van de omgeving. Grieken waarderen hun ‘eigen volk’ en de gebondenheid is veel sterker dan de NW.Europese . Hun uitbundigheid van uitdrukking ,blijheid of spijt, komt me meestal overdreven voor ,zelfs oppervlakkig theatraal maar dat moet je erbij nemen !:) Het doet hun deugd !
Wijzelf gaan ‘s weekends meestal naar ‘het dorp’. Het is niet te ver van Thessaloniki (een 120km), op een korte aftstand van Loutraki (bekend voor de warmwaterbronnen). Het dorp voor ons is meer een plaats om volledig tot rust te komen, we hebben er onze fruitbomen, druiven en een prachtig zicht op de bergen.
In ons geval is het niet de streek waar de grootouders-ouders van m’n vrouw zijn opgegroeid, maar de grootvader heeft ginds een 20tal jaren geleden een lapje grond gekocht en er z’n huisje op gebouwd. Waarschijnlijk was de drukte van Thessaloniki hen te veel geworden (het is echt ongelofelijk als je ziet in hoe korte tijd de stad zich zo heeft uitgebreid, ik zou hetzelfde gedaan hebben in z’n plaats).
Ik ben een grote fan van ‘het dorp’. Ok, niet om er de hele vakantie in door te brengen, maar om de stad te ontvluchten en volledig tot rust te komen is er geen betere plaats. En het is ideaal voor de kinderen, want ginds kunnen ze nog eens buiten spelen zoals ik dat vroeger deed, geen auto’s, bussen, vrachtwagens die continu passeren.
Voor het overige is Thessaloniki ook leeggelopen nu 15 augustus eraan komt. Normaal gezien zijn er een 4tal winkeltjes die ik passeer naar m’n werk waar ik nu en dan een bougatsa en m’n frape koop, ze zijn nu ‘allemaal’ gesloten …
Ook wij letten iets beter op voor inbrekers deze week. Als extra ‘preventie’ laten we de radio zachtjes spelen. Ik weet niet of het helpt, maar tot nu toe zijn ze nog niet bij ons binnengebroken, fingers crossed…
Is dat werkelijk zo erg geworden met inbraken en diefstallen ? Waar is de tijd dat je valiezen en rugzakken een halve dag gewoon kon achterlaten op de kade of aan busstations ?
Deze zomer in Corfu werden we ook al gewaarschuwd om op drukke plaatsen goed op de bagage te letten en altijd deuren te sluiten. En diefstalverzekering voor de huurwagen was nu ook al inbegrepen.
@Davy, jullie gaan zelfs tijdens het weekend. Maar stel je voor dat “het dorp” ver weg is en dat je slechts 1 keer in het jaar naar je andere huis gaat. Dan ben je de helft van je vakantie bezig met de schoonmaak.
@Mario, in Athene is het in ieder geval bijzonder erg, ja. Goed opletten en alle deuren en vensters sluiten. Je weet maar nooit. En 15 jaar geleden lieten mensen hier nog de sleutel op de buitendeur.
Ja @Bruno, ik besef het nu. Zo’n 15 Ã 20 jaar geleden moest mijn vrouw soms naar Athene voor haar werk. Ze liep dikwijls ‘s nachts alleen naar haar hotel, nooit een probleem. Nu zou ze het niet niet meer durven. Het is meer dan 10 jaar geleden dat ik in Athene was. Zou ik het nog herkennen?
Bruno, ik heb met veel belangstelling je reiservaring in Zakynthos gelezen. Wij waren er al twee maal met een tussentijd van 12 jaar. Het is inderdaad een interessant eiland maar ons grootste probleem was de Britse aanwezigheid, met als absolute dieptepunten Laganas en Argassi. Daarentegen is de hoofdstad een verademing. Wij hebben daar iemand leren kennen die ons meenam met een bootje vanuit Porto Roma (?) om de Carretta Carretta in al haar glorie te aanschouwen. En in Laganas zagen we ze zelfs met een pedalo. Dan natuurlijk kwestie voor zonsondergang weg te vluchten.
Toevallig (of net niet?) was onze favoriete plaats absoluut Keri. Daar heb je mooi zicht op het eilandje, het is er nog rustig al is het strand eerder smal.
Ja, de Ionische eilanden zijn echt apart hé. Wij waren nu in Corfu (ook tweede maal), de keuken heeft Italiaanse flair en je zou eens moeten rondlopen in Kérkyra, je waant je soms echt niet in Griekenland. Al is dat nu ook weer de bedoeling niet…
@Mario, we zijn opzettelijk uit Laganas weggebleven, dus ik heb helemaal niets gemerkt van het Britse gedrag. Ik heb wel Britten gezien, maar die gedroegen zich erg voorbeeldig. Keri is inderdaad het mooiste plaatsje voor ons ook.
Kerkyra zullen we zeker gauw aandoen: alle Ionische eilanden staan nu op het programma. Wellicht werken we ze af van zuid naar noord: eerst Kefalonia, dan Ithaki, Paxoi, Lefkada en tenslotten Kerkyra.
Als je in de helse drukte van een wereldstad woont, of een gans jaar in het kleine, bedrijvige België, is het natuurlijk in de eerste plaats rustgevend om midden in de natuur en op het ritme van het platteland te leven (cfr @Davy). Al was het maar om dat je daar je deuren dag en nacht (nog) open kan laten staan en de sleutels op je brommer lan laten steken 😉
Maar voor een Griek is het m.i. méér dan dat. Naar ‘het dorp’ gaan is gewoon een gevoel van THUISKOMEN: terug naar de gemeenschap waar je iedereen kent en alle vertrouwde gezichten waar je een verleden mee deelt, nog eens terug ziet; het is de plaats waar je je kinderjaren en jeugd hebt doorgebracht, waar je je familie, neven, nichten, tantes, buren, dorpsgenoten, (school)kameraden wonen en samenkomen, waar de sfeer en geur, alle straatjes en huizen, elk koertje en hoekje vertrouwde herinneringen oproept. Beschouw het als een reünie, waar je helemaal niets voor hoeft te organiseren. Elk feest is daarom vanzelfsprekend een goed excuus om terug te keren naar het dorp en het is altijd even leuk.
Ook wij die niet geboren zijn in Griekenland en in België opgroeiden, ervaren het telkens weer als ‘thuiskomen’. En zelfs onze kinderen en hun neven en nichten, de derde generatie dus, die nóg verder af staan van het geboorteland van hun papou en yaya en net als velen van hun generatie heuse globetrotters zijn geworden, vinden het toch steeds weer net iets à nders om in de wangen geknepen te worden, hartelijk aangehaald te worden door vreemde, doch gloedvolle mensen die hen in de armen sluiten als ware het hun eigen kinderen en nostalgische en melancholische verhalen uit lang vervlogen tijden over hun papou en yaya te beluisteren. Hoe dan ook, het is wellicht iets dat je nooit goed zal snappen @Bruno. Alléén maar naar het dorp gaan en daar een hele vakantie doorbrengen, is ook niet aan ons besteed –Griekenland is werkelijk te mooi en te groot, je hebt er inderdaad een mensenleven voor nodig om het gezien te hebben en bovendien kan de dorpsmentaliteit op langere termijn wel eens verstikkend werken – maar elke ontdekkingsreis, in welk deel van Griekenland dan ook, sluiten we –als de financiën/afstand het ons toelaten- graag af met een bezoekje aan ons dorp en dat gevoel van thuiskomen is onvervangbaar, iets dat je nergens anders kan bekomen, hoe gastvrij de Grieken ook mogen zijn.
Ik heb trouwens de indruk dat het tijdperk dat de Grieken alléén maar naar hun dorp gaan, stilaan voorbij is; in tegenstelling tot de generatie van mijn ouders (de eerste generatie immigranten) nemen Grieken meer en meer vakantie in eigen land. Een positieve evolutie.
Tot slot wat die schoonmaak betreft @Bruno: het klopt dat je enkele dagen nodig hebt voor tuinonderhoud en schoonmaak, maar voor de generatie van mijn ouders, die er zowat twee maanden verbleven, was dat geen probleem; ze kregen bovendien spontaan hulp van broer of zus. In ons geval, als je slechts voor korte tijd gaat, is dat natuurlijk anders. Het zou inderdaad te gek zijn als je de helft van je vakantie moet besteden aan schoonmaken. Wij betalen dan ook met plezier een familielid of dorpsgenoot die de grote kuis komt doen voor onze aankomst.