Een week geleden legde Papandreou een bom onder Europa en de hele wereld ging steigeren. Daarmee legde hij opeens ook wel bloot hoe de democratie in het westen werkt, en sinds een paar dagen heb ik daardoor voor hem wel respect gekregen. Het vergt wel wat om dat te durven.
Wat heeft hij in Griekenland verkregen? Dat Antonis Samaras zijn ware gezicht heeft getoond en voor Europa zeker geen ernstige gesprekspartner is. Maar diezelfde Samaras heeft wel aangekondigd dat hij het reddingsplan voor Griekenland (de 50% haircut) zal ondertekenen. Waarschijnlijk zal ook de extreem rechtse partij LAOS dat doen.
Papandreou’s partij PASOK is er wel bijna door uit elkaar gespat en de regering natuurlijk ook. Afgelopen week was het een circus van jewelste. Regeringsleden keerden zich tegen Papandreou en Griekenland leek op een regelrechte regeringscrisis af te steven die het land uit de euro zou gaan kegelen.
Er zijn speeches gevoerd in het parlement met de vertrouwensstemming gisteren. Uiteindelijk is Papandreou er toch weer in geslaagd om zijn partij weer op 1 lijn te krijgen, maar het heeft bloed, zweet en tranen gekost. De speech van Papandreou was passioneel, maar bleef toch redelijk vaag. Venizelos was iets specifieker en probeerde er de schrik in te jagen door te schetsen wat er met Griekenland zou gebeuren als de regering het vertrouwen niet kreeg. Het lukte hen nipt: 153 stemmen voor, net het aantal stemmen van PASOK plus 1 stem van een PASOK-parlementslid die uit de partij was gezet.
En nu? Verder strompelen tot de volgende horde? Of staat er toch nog meer te gebeuren? Venizelos heeft al aangegeven dat de overeeenkomst van de Europese top 180 handtekeningen moet krijgen in het parlement. Mogelijk lukt dat, als Samaras woord houdt.
Vandaag, om 12u, heeft Papandreou een onderhoud met president Papoulias. Hij wordt in de pers de meeste gehate premier ooit genoemd, en misschien hij wel ballast geworden voor PASOK. Bovendien heeft hij gisteren gezegd dat hij niet wil vast houden aan zijn stoel. Dus zou het me niet verbazen dat hij vandaag plaats ruimt. En dan denk ik dat we Venizelos als premier krijgen tot er een regering van nationale eenheid wordt gevormd. En dan zit Venizelos op de stoel waarop hij al jaren aast. Ik vermoed enkel dat hij niet had gedacht dat het op deze manier zou gebeuren.
Maar vroeg of laat komen er zeker verkiezingen. Deze regering zal haar termijn niet uit doen. Overigens, wel interessant om te zien op Wikipedia hoeveel regering de vier jaar vol gemaakt hebben in Griekenland. Ze zijn om minder dan twee handen te tellen.
niet mee eens, maar wel grappig: http://www.youtube.com/watch?v=emv9s4gbhRY&feature=player_embedded
Zie HLN.be “Reissector maakt zich al op voor GR zonder euro”
Met mijn gebruikelijke Wikipedia-blik lees en zie ik eigenlijk alleen maar business as usual in Griekenland.Gewoon weer de oude vertrouwde spelletjes.
Het Griekse probleem is onoplosbaar,het Europese probleem is onoplosbaar en wat nog het belangrijkste is het Amerikaanse probleem is onoplosbaar.Tijd voor eens iets heel anders.
Behalve Griekenland heb ik het M.O.als hobby.Daar komt de oplossing vandaan::”Game-changers” Netanyahu en Blair treffen de voorbereiding voor een full scale war tegen Iran(nu het nog kan).Binnen een half jaar trekken Israel-UK-USA ten strijde om nogal wat lopende problemen op te lossen.Ik noem slechts maar Obama die alleen als war-president verkozen kan worden.
Ik zei het hier een tijdje geleden al.Soms is de wereld zo moe en vast gelopen dat er alleen vernieuwing en verandering kan komen na een'”grote” oorlog.Welnu, die is in de maak, let maar op!
@Kalliopi; dat artikel komt van Bild, dus qua nieuwswaarde nihil te noemen….
@Bruno: De Europese partners; in het bijzonder de Europese Volkspartij, wisten al langer welk vlees ze in de kuip hebben met Samaras, bij zijn weigering tot het ondersteunen (en een eenheidsregering)van het 1st memorandum). Als ik me goed herinner werd Samaras daarop door vele Grieken met enthousiasme onthaald…
Ik hoop dat Papandreou niet enkel de gewonnen vertrouwensstemming aanhaalt om op binnenlandse politiek vlak zich beter te kunnen handhaven en positioneren (samen met zijn partij), maar ook zijn opnieuw bevestigde legetimiteit (al is het nog steeds niet echt een spectaculaire) kan verzilveren in betere (rand)voorwaarden wat betreft het verdere verloop van de uitvoering van het reddingsplan.
@Omitsos: Samaras’ houding tegenover het eerste Memorandum werd zeker niet door de Grieken met enthousiasme onthaald. De meesten vonden hem wereldvreemd en populistisch. De houding was toen: ‘we mogen blij zijn dat we een lening krijgen’. Het is pas na verloop van tijd, toen we met zijn allen inzagen dat de offers die we deden enkel maar tot een diepere put leidden, dat velen begonnen te denken dat een afwijzende houding tegen de leningen en bijhorende memoranda misschien toch zo gek niet was. De Grieken zijn misschien wel vreemd, maar er zit wel degelijk een logica in die afwijzing: de gedachte dat we nog 20 jaar lang gaan moeten ‘afdokken’ met in feite bijzonder weinig kans op succes… Dat de hele miserie (gedeeltelijk) de schuld is van de Grieken zelf, kan wel waar zijn, maar is daarbij eigenlijk volkomen irrelevant: de toekomstige problemen worden niet opgelost via straffen voor het verleden. Misschien niet fair, maar zo is het nu eenmaal…
Als we ervan uitgaan dat in het Europese plan stappen momenteel de enige weg is die uitzicht biedt op een straaltje hoop, dan heeft Papandreou het volgens mij meesterlijk gedaan. Niet alleen heeft hij de Europese ‘partners’ de stuipen op het lijf gejaagd, en dat zal zeker een rol spelen als er nieuwe maatregelen moeten worden ondehandeld, hij heeft in feite ook zijn enige oppositie ontwapend: door toe te geven dat ze voor de lening zullen stemmen en door te weigeren om in een eenheidsregering te stappen, staat ND nu helemaal bloot. En dat is natuurlijk wat ze verdienen: zij zijn de grootste schuldigen van dit alles. Als hij nu dat geroep om af te treden nog kan overleven, zou het me niet verbazen als Papandreou een grote ‘turnaround’lukt, net zoals met de PASOK voorzittersverkiezingen enkele jaren geleden, en dat hij bij volgende verkiezingen massaal wordt herverkozen… Ik denk dat hij met zijn optreden de voorbije dagen bij vele Grieken iets heeft losgemaakt.
klopt dat de Duitsers aandringen om binen 3 dagen met zijn nieuw eenigheids regering te komen?? wordt Benny de nieuw premier of toch Papadimos die zijn naam zelfs op radio 1 in nl hoorde vanmorgen?
hans?? weer op Gap stemmen, souvlakia +retsines dat hij ergens in andere land gaat werken?
aan de andere kant ,hoorde op radio 1 dat Berlusconi haalt de kerst niet. dus 2 kalkoennen in europa.maar als Berlusconi weg is en is beetje rustig met Italie, die volgens de econoom vanmorgen niet te redden is, dan kan Gap weer zijn gang gaan met een bettere plan,gezien dat de drukte van uit europa mischien minder wordt.
@hans: mijn standpunt heb ik al meerdere malen, duidelijk gemaakt, de memoranda en bijgevolg de maatregelen die reeds werden uitgevoerd en nog in de pijplijn staan moeten aangepast worden. Het moet gaan om een duurzaam reddingsplan waar de carrot(levensvatbare cashflow)groter is dan de stick. Wat GAP nu met de laatste vertrouwensstemming bereikt heeft is volgens mij is niet meer dan een kleine opwaartse piek wat zijn legitimiteit betreft. Misschien dat deze nieuwe legitimiteit kan overgedragen worden naar een overgangsregering die wat punten zal scoren (met het zicht op de komende verkiezingen). Hoe die meer krediet zullen vergaren wat het beleid betreft is me een raadsel maar het zal wel genoeg gespind worden.
GAP heeft dan misschien zijn Europese partners de stuipen op het lijf gejaagd maar wat heeft het Griekenland werkelijk opgebracht? Betere voorwaarden wat betreft de opgelegde maatregelen? Het IMF heeft in dat verband trouwens al toegegeven dat ze niet echt spectaculair bezig wat Griekenland betreft. We zijn allemaal getuige van een te neoliberaal (Europees) socio-economisch beleid en de definitieve teloorgang van de Europese solidariteit? Wie zal het zeggen? Een ding staat zeker vast, GAP heeft zijn doelstelling om Griekenland tot ‘het Denemarken van Zuid-Europa’ om te toveren al lang naar de prullenmand moeten verwijzen. Die utopie staat vandaag verder verwijderd dan ooit voor elke Griek!
artikel Athens news: http://www.athensnews.gr/issue/13467/49796
Omitsos, zou jij je Griekenland-reis nu nog in euro durven bestellen (en vooraf betalen)?
Mijn grootste probleem op dit moment als binnenlandse buitenlandse is vooral, moet ik me als Europeaan opstellen of als Griek? En dan ook wat doen die Europese leiders voor mij en wat probeert GAP te doen. Ik denk dat het grootste probleem op dit moment is vooral het gebrek aan echt leiderschap in heel Europa. Op de lange termijn vrees ik de Chinezen, op de korte termijn vrees ik het IMF en de dagelijkse gevolgen in mijn stad (Argos). Op de lange termijn is een faillisement nu voor Griekenland misschien de oplossing, maar voor de korte termijn (mijn gezin, de toekomst voor mijn kinderen) zou het verschrikkelijk zijn.
Omitsos, zie EUROBENCH “Duitsers verwachten vertrek Griekenland Eurozone” (gebaseerd op BILD -63%- en FOCUS -68% der Duitsers-)
gap heeft zeker van griekenland het Denemarken van Zuid-Europa gemaakt ,maar op de griekse schrijf wijze,nml Δανεια ipv Δανια.
wat achtergrond informatie wat betreft de EU task force:
http://euobserver.com/19/114089, http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=MEMO/11/599&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=nl,
http://ec.europa.eu/economy_finance/articles/financial_operations/2011-09-15_task_force_en.htm
@kalliopi: dit is puur allemaal stemmingmakerij en misschien wat revanchisme vanuit de Duitse media voor wat er de afgelopen week allemaal gebeurd is. Men mag niet vergeten dat na de afkondiging van het voorstel tot referendum de Europese beurzen opnieuw (na een aanvankelijk licht herstel) een forse duik hebben genomen.
Nieuwe verkiezingen en de daarmee gepaarde onzekerheid lijkt me voor niemand wenselijk. De doemscenario’s die afgelopen week werden voorgehouden door GAP (al zij het op een subtiele manier) heeft niet enkel Europa ‘under gunpoint’ gezet maar evengoed de Griekse bevolking. Op zich was het dus geen slecht manoeuvre, en al bij al noodzakelijk, ook al komt het over als ietwat doorzichtig. Uit peilingen blijkt wel dat de Griekse burgers nu meer geneigd zijn naar het idee van een overgangsregering. Samaras echter lijkt alvast nog niet te willen wijken in zijn queeste naar electoraal succes inspelend op het ongenoegen dat er nu nog steeds bestaat in de Griekse samenleving. Blijkbaar is hij er weinig gerust gegeven het feit dat de te vormen overgangsregering binnen 4 maanden eventueel resultaten zou kunnen voorleggen en vooruitgang zou kunnen boeken, wat zijn partij heel wat momentum zou kunnen ontnemen in de loop van verkiezingen (volgens dat scenario ten vroegste in februari). Naar mijn bescheiden mening is het nog niet zo zeker of ND op een echte ‘landslide victory’ zal kunnen rekenen, integendeel, nieuwe verkiezingen zullen nog maar eens aanduiden hoe verdeeld het Griekse politieke landschap werkelijk is, en is daarom op dit gegeven moment allesbehalve wenselijk. Laten we hopen dat er nu eindelijk wat stabiliteit terugkomt en men tot een overgansregering kan komen die in samenwerking met de Europese partners (EU task force o.a.) wat orde op zaken kan zetten ten voordele van de burgers van het land in termen van goed bestuur.
Omitsos, Het Griekse volk wil enkel en alleen een regering van nationale eenheid in de hoop dat de basparingsmaatregelen, zoals voorzien door GAP,
gemilderd zouden worden (meer nog : volledig afgeschaft zouden worden)
De enige bedoeling van AS is het verkrijgen vande nog resterende 8 miljard en daarna het terug negocieren van nieuwe noodmaatregelen in ruil voor het reddingspakket (schuldherschikking). En dit negocieren zou wel eens kunnen uitmonden in het retourneren naar de Drachme.
(vervolg)
AS zal immers ,door de Troika, met de rug tegen de muur geplaatst worden : of terug naar Drachme, of acceptatie van door de Troika opgegedrongen besparingsmaaatregelen.
Besparingsmaatregelen moeten en worden sowieso genomen. Het is niet verstandig een andere regering aan te stellen en met de trojka en de EU in het algemeen te laten onderhandelen (als er nog dingen te onderhandelen vallen tenminste). Ik vrees dat de teneur van het pakket bij het vrijgeven van nieuwe schijven ‘noodhulp’ niet veel zal veranderen. Indien de Griekse bevolking hoopt of van mening is dat alle besparingsmaatregelen opeens teruggeschroefd zullen worden, zou dat heel naief zijn. Overal wordt er bespaard in Europa dus in Griekenland zal dat ook niet anders zijn. Vraag is echter wel hoe dat zal gebeuren, inspanningen moeten geleverd worden maar die mogen niet buitenproportioneel zijn. GAP en de rest van Europa begint dat nu ook wel in te zien. AS kan zijn ‘counter strategy’ enkel maar beperken tot een exit uit de eurozone (dat is tenminste als hij dat waarlijk van plan is- wie zegt dat hij gewoon de maatregelen simpelweg zal uitvoeren- zie Portugal). Een exit is op verschillende gebieden problematisch en uiteindelijk zelfs een valse oplossing te noemen. Eerst en vooral; wat zal er wezenlijk veranderen, wordt hiermee goed bestuur opeens de standaard. Ik vrees dat in dergelijk scenario gewoonweg de oude praktijken zoals ze altijd hebben bestaan gewoonweg verder zullen gaan. Bijkomend probleem is onze staatsschuld? Zal die opeens als sneeuw voor de zon verdwijnen? Neen, we zijn afhankelijk van hulp van de grote internationale financiële instellingen, wat in feite betekent dat er weinig beleidsmatig zal veranderen. Een failliet lijkt me ook geen optie. Laten we ons daarom focussen op hoe we beter kunnen samenwerken met Europa en een meer evenwichtig beleid samengaand met het reddingsplan kunnen uitwerken. Daarvoor moet iedereen wel aan hetzelfde zeel trekken en koppen moeten bij elkaar gestoken worden. Het is een aloud principe dat als we verdeeld naar de strijd trekken we reeds de helft van de strijd verloren hebben. Indien dat niet mogelijk zal blijken, zal AS gedoemd zijn om in de marge te staan roepen om verkiezingen en zullen we uiteindelijk moeten rekenen op diegenen die tot nu toe het stuur in handen hebben genomen en hopen dat de eindbestemming, ondanks de hobbelige weg, ons een beter uitzicht zal geven dan waar we begonnen zijn.