De sterkste spieren van de Grieken zijn de stembanden, en dat geldt des te meer voor de Griekse politici. Ze verdringen elkaar om hun mening te komen verkondigen op de verschillende TV-zenders (en de radio in mindere mate, want de kracht van het beeld is zeer sterk). Wanneer twee of meerder politici zo tezamen op een scherm verschijnen, dan wordt de kijker vergast op een kakofonie van geroep en een verkondiging van meningen. De “journalist” (aanhalingstekens bewust geplaatst) modereert niet, maar roept gewoon mee (tenslotte is ook zijn mening belangrijk). Er wordt niet geluisterd en aan het eind van de “bijdrage” ben je niets wijzer geworden.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat er zo goed als geen politieke dialoog mogelijk is. De partijen onderling luisteren hier niet naar elkaar, en zelfs binnen de partij is het al moeilijk om een gesprek te hebben. Niet verwonderlijk dus, dat er 1 partijlijn is die wordt uitgezet door de partijleider en niemand anders.

Bij de aanloop naar verkiezingen kan een twijfelende kiezer best wel baat hebben bij een politiek debat. Men is hier dan ook van plan om een debat te houden (in het Grieks heet het “debate” – ντιμπέιτ). Het gebruik van het Engels doet vermoeden dat er niet echt een Grieks woord voor dit begrip bestaat, en de formule volgens dewelke “debates” zijn gehouden op TV, volgde dan ook vaak het Amerikaanse voorbeeld.

Ook dit keer zal een debat worden gehouden. Men heeft een week overlegd over de vorm van het debat (de inhoud is duidelijk van minder belang). De uiteindelijke beslissing is als volgt: er zal een debat worden gehouden met de voorzitters van de 6 partijen die in het parlement zetelen (kleinere partijen krijgen dan al geen platform om hun programma uit te leggen). Wellicht zal een journalist een vraag stellen en zal elke partijleider 30 seconden krijgen voor een antwoord. Het valt te verwachten dat we dus weer een hoop gemeenplaatsen zullen te horen krijgen en dat er totaal niet over de essentie zal worden gepraat. Misschien is dat ook de enige manier om de partijleiders bij elkaar te zetten, anders zouden ze toch maar tegen elkaar op staan te schreeuwen en zouden ze elkaar niet laten uitspreken.

Er zal ook nog een 2de debat volgen, met enkel de partijleiders van de 2 grootste partijen: Karamanlis en Papandreou dus. Dat leidt nu al tot allerlei speculaties. Karamanlis is een beter redenaar en Papandreou, die in de Verenigde Staten is geboren, maakt nog veel fouten tegen het Grieks en wordt daar op getaxeerd.

Of er in dat 2de debat iets essentieels zal worden gezegd, valt te betwijfelen. De partijen bepalen zelf de vorm van het debat (het wordt dus niet door journalisten voorbereid), dus alle stekeltjes en angeltjes zijn al op voorhand vakkundig verwijderd.

Ik ben zelf een buitenstaander en ik stem zelf niet. Maar ik zou toch echt wel eens graag willen weten hoe de partijleiders de hoge werkloosheid in Griekenland willen oplossen (zonder daarvoor weer een nieuw leger van ambtenaren aan te werven). We horen enkel berichten over hoe men het belastingssysteem (nog maar eens) wil veranderen, maar er wordt niet gesproken over hoe men de investeringen in Griekenland kan doen toenemen. Hoe kan het land competitiever worden? In een recente studie blijkt dat Griekenland minder competitief is dan Botswana en Kazachstan!

Uit de vele enquetes waarmee men ons dezer dagen om de oren gooit, blijkt dat de Grieken meer dan ooit alle vertrouwen hebben verloren en dan maar voort ploeteren zoals zij zelf denken dat het het beste is. En als er ooit een regering opstaat die daar tegen in gaat, dan zal die de wind zwaar van voren krijgen en meteen gas terugnemen om zeker niet te veel stemmen te verliezen. En zo is de cirkel weer helemaal rond.

Update: er is een nieuw belangrijk element opgedoken dat de heisa rond het tweede debat (met de 2 hoofdrolspelers) beheerst. Moeten de kandidaten rechtstaan of zitten? De uitkomst van deze discussie zal ongetwijfeld gevolgen hebben voor de toekomst van Griekenland.