Er is kop noch staart te krijgen aan de onderhandelingen tussen de trojka en de Griekse regering. Gisteren verliet de IMF-afgevaardigde Poul Thomsen de onderhandelingstafel om met zijn directeur Christine Lagarde te telefoneren. Thomsen heeft Griekenland de bankschroeven aangedraaid en wil nu meteen resultaten zien, terwijl Lagarde in de pers al heeft laten doorschijnen dat zij gewonnen is om Griekenland meer tijd te geven om het programma uit te voeren zoals dat in de leenovereenkomst staat. Zou het kunnen dat de neuzen bij het IMF niet in dezelfde richting staan?

In de Griekse coalitie is dat zeker het geval. De onderhandelingen zijn gisteren uiteindelijk opgeschort, zonder verdere resultaten. Volgens minister van Financiën Stournaras is het pakket met besparingen ter waarde van 13,5 miljard euro rond, maar hij is voorlopig blijkbaar de enige die dat schijnt te geloven. Morgen begint de EU-top in Brussel en Stournaras en het was de bedoeling dat Griekenland daar zijn nieuwe besparingspakket zou voorleggen. Vrijdag  zou het dan voor het Griekse parlement moeten worden gebracht.

Dat zit er dus niet in. De onderhandelingen zijn namelijk vastgelopen op de veranderingen in de arbeidswetgeving en op de ontslagen in de openbare sector. De nieuwe arbeidswetgeving zou voorschrijven dat iemand in de privésector kan beginnen werken aan een minimumloon van 586 euro per maand, en dat dat bedrag na drie jaar niet langer meer zou stijgen, zoals nu het geval is (overigens krijgt niemand in de privésector na 3 jaar loonsverhoging meer). Ontslagvergoedingen zouden verminderd worden en werkgevers moeten slechts 1 maand vooraf hun werknemers op de hoogte brengen dat ze zullen worden ontslagen (nu is dat 4 maanden). Ook bleef de troika op haar standpunt dat er met onmiddellijke ingang 3000 ambtenaren moeten worden ontslagen.

En kijk, daar liet de leider van Democratisch Links, één van de regeringspartijen, zijn tanden zien: op een persconferentie zei hij dat de troika niet aanstuurt op structurele hervormingen in Griekenland, maar op een complete vernieling van de Griekse maatschappij. Hij zal dus met zijn persoon tegen stemmen tegen de twee punten waar het gisteren op vast liep.

Venizelos, de omvangrijke leider van PASOK, was minder categoriek, maar wil eigenlijk ook niet van deze maatregelen weten. Hij wilde wel voor stemmen, maar alleen als kon worden gegarandeerd dat dit het laatste besparingspakket zou zijn. Hij vindt dat Europa met vuur aan het spelen is. Maar wie luistert nog naar hem. Hij is de man die de zwaarste besparingen en taksen aan de Grieken heeft opgelegd, terwijl hij anderhalf jaar lang een lijst in zijn bezit had met rijke Grieken die flink wat geld naar het buitenland hebben versast de voorbije jaren. Er circuleren nu geruchten op het internet dat deze Venizelos, samen met andere politici,  zelf ook op die lijst staat (iets waar vele Grieken rotsvast van overtuigd zijn). Maar goed, dat is een ander verhaal.

Tegelijk zegtpremier Samaras dat er een breed draagvlak is tussen de regeringspartners over het structurele hervormingspakket. Daar lijkt het toch niet op. Wellicht is het allemaal bluf boven de pokertafel van de onderhandelingen. Afwachten of de trojka gaat blijven aandringen, maar we zullen daarvoor moeten wachten.

Ondertussen betekent het wel dat het rapport van de troika, het schaamlapje waar alle Europese leiders zich achter verschuilen om toch maar niet te zeggen of Griekenland de nieuwe schijf van de noodlening zal krijgen of niet, er nog steeds niet is. En blijkbaar moest dat er wel zijn voor de EU top van morgen. Opeens blijkt het echter allemaal niet meer nodig. Het is dus precies niet zo dringend meer. Nochtans zouden de financiële markten hier allemaal zitten op wachten. De EU mag dan wel de Nobelprijs voor de Vrede hebben gekregen, maar dat betekent op de beursvloeren (evenals in Griekenland, Spanje of Portugal uiteraard) bitter weinig.

En dus vragen vele waarnemers zich af waarom er nu weer zo veel vertraging toegelaten is. En dan gaan de gedachten weer snel naar 6 november: de dag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Europa zou graag hebben dat Obama in het Witte Huis blijft, en om een zware beurscrisis te vermijden, die ten nadele van Obama zou werken, wordt elke beslissing over Griekenland uitgesteld. Ondertussen bloedt het land langzaam dood. Zonder de nieuwe schijf van de noodlening kan het land geen kant uit en heerst er alweer enorme onzekerheid. Het zou voor velen beter zijn om te weten dat de betalingen hier stoppen, dan om weer verder te ploeteren in het moeras van onzekerheid.