Vandaag wordt herdacht dat 34 jaar geleden de democratie opnieuw werd ingesteld in Griekenland, na de val van het Kolonelsregime. De president van Griekenland nodigt dan steevast alle politici uit in zijn ambstwoning voor een receptie. De hele herdenking is symbolisch, maar houdt de meeste Grieken niet bezig. De televisiezenders zijn meer geïnteresseerd in het toilet van de vrouwen die vanavond in de tuinen van de presidentiële woning zullen flaneren.
34 jaar na de herinvoering van de democratie, is de perceptie hier dat het systeem in crisis verkeert. Men komt tot deze vaststelling omdat recente enquêtes uitwijzen dat geen van de 2 grote politieke partijen hier (regerende Nea Dimokratia en grootste oppositiepartij PASOK) bij de volgende verkiezingen een absolute meerderheid zouden behalen. Dat betekent dus dat er coalities zouden moeten worden gevormd en blijkbaar wordt dat hier als een crisis van de democratie bekeken.
Dat er echter een ethische crisis is, zal niemand ontkennen: na jarenlange corruptie van PASOK, kwam Nea Dimokratia aan de macht met een programma dat corruptie zou aanpakken en het openbare leven transparanter zou maken. Wie deze blog al een tijdje volgt en ook de politiek een beetje kent in Griekenland, zal het met me eens zijn dat het opzet van Nea Dimokratie absoluut niet is gelukt. Er is een Siemens-schandaal, er zijn ministers die zonder vergunning woningen bouwen, en links en rechts zijn er nog kleine schandaaltjes. Allemaal in de doofpot beland. Het comité dat alles moest uitspitten, is vorige week ontbonden, omdat er een persoonlijke vete zou zijn tussen haar voorzitter en de minister van Financiën.
De milieuproblemen stapelen zich ook alsmaar hoger op, en de dagelijkse bosbranden tonen dat de overheid helemaal niet aan brandpreventie heeft gedaan na de ramp van vorige zomer.
Ja, soms hoor ik Grieken zich hardop afvragen of het niet beter is om opnieuw een junta te hebben…