Het platform waarop Antonis Samaras verkozen is als premier vorig jaar in juni was: “ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη”, wat evenveel wil zeggen als “economische ontwikkeling, economische ontwikkeling, economische ontwikkeling”. Om eerlijk te zijn, van economische ontwikkeling hebben we sindsdien niet veel gezien. Tijdens zijn beleid zijn er nog een paar honderdduizend werklozen bij gekomen. De teller staat ondertussen op 1.350.000.
En toch: de man heeft nieuwe jobs gecreëerd! Zes (6) om precies te zijn. Op vrijdag besloot hij namelijk om zes extra vice-ministers aan te nemen. De Griekse regering heeft voor elke ministerpost een vice-minister, en een vervangingsminister (voor het geval de andere twee afwezig zijn). God weet waarom dat allemaal nodig is, maar je kan maar nooit genoeg democratie hebben, zoals we de laatste dagen zien, neem ik dan maar aan.
Vrijdag stonden ze daar opeens aangekondigd in het Griekse staatsblad: zes nieuwe vice-ministerposten, tot verrassing van iedereen, inclusief de coalitiepartners PASOK en DIMAR. Voor hen lijkt het dat Samaras daarmee de greep van Nea Dimokratia op de regering wil versterken. De technocraten die op dit moment in de regering zitten, zijn namelijk voorgedragen door deze twee partijen, omdat ze zelf niet met politici vertegenwoordigd wilden zijn.
Sommigen zien in de aanstelling van de 6 vice-ministers een teken dat er een regeringsherschikking zit aan de te komen. Anderen denken dan weer dat er nieuwe posten nodig zijn om de nodige hervormingen die de trojka van de regering eist, door te voeren.
Maar “ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη” is het zeker niet.
vice-ministers of vieze ministers???
Zouden die ‘vieze ministers’het vuile werk moeten opknappen en dan het zwarte schaap zijn? Soort Pontius Pilatus afleiding van persoonlijke verantwoordelijkheid? (Mits royale betaling).
Je vraagt je toch dikwijls af wanneer ministers op post zijn want je vindt ze voortdurend voor de TV in die blabla shows.
En de parlementarieers?Kunnen die enkel aanwezig zijn wanneer het hen past en goesting hebben?Ze worden toch betaald voor hun post?Is het volk vertegenwoordigen een nevenjob,een bijverdienste?
Waarom gaat iemand in de politiek? Om het land te redden en eens serieus de zaken in hand te nemen?
Wie wilt kapitein worden van een zinkend schip?
In Belgie hadden we een priester-vriend,onderlegde
man,van een gegoede burgerfamilie,met alle kansen
een gezapig leventje te leiden maar verkoos priester te worden en toen vroeg z’n vader hem :”Waarom jongen,je trekt naar iets dat failliet gaat!” Maar tja,hij was een idealist,altijd present waar nodig en daarbij
erg non-conventioneel.Ze hebben hem in een
klein dorpje gestuurd,waarschijnlijk ‘om er vanaf
te zijn’ en tot zijn groot genoegen.Daar kon hij
een taak uitvoeren die hem paste.