Exact 4 jaar geleden opende het nieuwe Akropolismuseum zijn deuren. Het was de eerste keer in vele jaren dat de internationale gemeenschap kennis maakte met Antonis Samaras, die toen minister van Cultuur was. In die hoedanigheid ontving hij wereldleiders, ambassadeurs en mensen uit de kunstwereld van over de hele planeet. De opening werd destijds uitgezonden door een organisme dat vorige week door de regeringswoordvoerder een “haard van intransparantie en verspilling” werd genoemd.

Meer dan een jaar na de opening heeft een onderzoeksjournalist destijds een rondvraag gedaan bij het personeel dat in het nieuwe Akropolismuseum is tewerkgesteld. Allemaal, zonder uitzondering, kwamen ze uit de streek Messinia, met hoofdstad Kalamata, niet toevallig de kieskring en uitvalsbasis van de heer Samaras.

Laat ons eens even verder onder de motorkap van het vermaarde museum kijken, en de parallellen trekken met de openbare omroep. Er werken 233 mensen in het museum van wie er 197 een vaste betrekking hebben. De salarisvermindering in de openbare sector, die is gevraagd door de trojka, gaat niet op voor het personeel van het museum. Integendeel, onlangs nog is er een voorstel gelanceerd om nieuwe diensten en afdelingen op te richten die moeten beantwoorden aan de nieuwe noden en uitdagingen voor het culturele erfgoed in de 21ste eeuw. Zo zal het nieuwe Akropolismuseum worden uitgebreid naar 1 Algemene Directie, 5 gewone Directies, en 19 Afdelingen met elk 3 volledige secretariaten, bovenop de Raad Van Bestuur die uit 9 mensen bestaat. Allemaal met forse lonen.

Een kleine maand geleden is dat in het Griekse staatsblad ΦΕΚ verschenen als presidentieel besluit (ΠΔ 64/2013, ΦΕΚ 113/Α/20-05-2013). Tegelijk wordt het ministerie van Cultuur in dat besluit herdoopt in een Algemeen Secretariaat, met 1 directie die verantwoordelijk is voor de bescherming van het archeologisch erfgoed, en 6 centrale directies over heel Griekenland.

Zal de regering Samaras besluiten om ook deze intransparante en verspillende organisatie te sluiten, omdat het een toonbeeld van de problemen in Griekenland is? Of zou dit het imago van Griekenland in het buitenland te veel schaden? Of meten we dan toch met 2 maten en 2 gewichten?