De voorbije dagen gonst het weer van berichten in de buitenlandse (niet-Griekse) media dat Grieken hun heil zoeken in de landbouw. Vele Grieken zouden terug het land willen gaan bewerken, om zo de crisis te bestrijden. Eerste doel is om in je eigen levensonderhoud te voorzien, tweede doel is om mogelijk een deel van je opbrengst te verkopen en zelfs wat winst te maken.
Het klinkt mooi, het klinkt zelfs romantisch, want het geeft de indruk dat je aan de verstikkende invloed van de crisis kunt ontsnappen. De realiteit is natuurlijk helemaal anders.
Mensen die zo zwaar geraakt zijn door de crisis, dat ze geen toekomst meer zien, trekken weg uit de steden en gaan op zoek naar werk in de landbouw. Sommigen hebben nog ergens een stukje onbewerkt land liggen, dat in de familie is gebleven. Ze moeten dat opnieuw leren bewerken, ze moeten zaden kopen, misschien zelfs materiaal om de grond te bewerken, en meststoffen zijn ook nodig. Dat vergt dus al een kleine investering, voor je er kunt aan beginnen.
En niet alleen een investering: je moet ook kennis hebben. Hoe bewerk je de grond, hoe kweek je voedsel? Heel wat mensen zijn al van een koude kermis thuis gekomen, want zo simpel is het dus allemaal niet.
Maar door de berichten in de buitenlandse media zou je de indruk krijgen dat heel veel mensen die stap hebben genomen, hoewel dat helemaal niet het geval is. Het blijft toch maar beperkt tot schuchtere, individuele pogingen, die niet altijd succes hebben.
Het heeft ook voor een deel te maken met de mentaliteit. Al zeker 2 generaties lang was het bijna taboe om het land te gaan bewerken in Griekenland. Iedereen moest dokter, advocaat of succesvol zakenman worden. Vele tachtigers die nauwelijks de kans hebben gehad om naar school te gaan, stuurden hun kinderen naar scholen, privé-instituten en zo meer, om toch maar zo veel te leren en om niet mee te maken wat ze zelf hebben moeten meemaken: een leven van armoede en harde strijd met de Griekse grond.
Dat zit er dus nog wel in bij de huidige jonge generatie: werken in de land- en tuinbouw is iets wat je enkel doet als er echt werkelijk helemaal niets meer overblijft. Het werk is vooral goed voor Albanezen, Pakistani’s, Bangladeshi’s en zo meer. Niet voor een Griek.
Een paar maanden geleden hebben we gezien hoe de Bangladeshi’s werden behandeld die in de fruitteelt in Nea Manolada werken. Toen ze hun achterstallig loon kwamen opeisen, werd er op hen geschoten. In een poging om hun reputatie te herstellen, hebben de fruitboeren van Nea Manolada nu de jobs opengesteld voor de Grieken. Dat wil zeggen: ze hebben de jobs via de officiële kanalen aangeboden, met een dagloon van 23 euro.
Het is zwaar werk, en vaak werk je ook weekends. Dus inderdaad, het is niet meteen een job die je zou willen uitvoeren. En toch: er werden honderden jobs aangeboden, en blijkbaar zouden er amper 10 Grieken interesse hebben gehad. Uiteraard zijn de werkomstandigheden niet goed en je zal maar in Nea Manolada moeten gaan werken. Maar tegelijk toont het toch ook de mentaliteit: op het land werken, dat doe je niet.
Dit soort cijfers zouden door sommigen wellicht kunnen worden aangegrepen om te zeggen dat er nog genoeg vet op de soep zit en dat de Grieken duidelijk nog genoeg geld hebben om dit soort jobs naast zich neer te leggen. De realiteit is iets complexer, natuurlijk.
Griekenland heeft eigenlijk niet veel optimale langbouwgrond en als percelen lang braak liggen,is het van vooraf terug beginnen.Dan is er de droogte en geen irrigatie.Maar het grote probleem is zeker de onwetendheid en boeren laten zich dikwijls misleiden door overvloedig met kunstmatige meststoffen en insecticieden te knoeien.Grote bedrijven maken gretig gebruik van de onwetendheid van de landbouwer.Ik denk dat ze er goed zouden aan doen een landbouwingenieur te consulteren die hen raad kan geven wat waar te verbouwen en met welke middelen want tot hiertoe hebben ze voortdurend gesteund op EEG toelagen en hebben zowat in het wilde weg gezaaid.Wat bijscholing is echt nodig om wat gefundeerde kennis op te doen.
Er is niks mis met “back to basics”. Misschien dat een paar succes verhalen Grieken kan motiveren om weer kennis en kunde op te doen en het boerenbedrijf in Griekenland nieuw leven kunnen inblazen. Als ze dan maar niet weer in de fout gaan door hun producten door de coöperatie te laten verkopen want dan staan de hardwerkende boeren straks weer met lege handen en heeft slechts de geschiedenis zich herhaald.
das allemaal waar @lex mijn buurvrouw pas terug uit Griekenland, ze woont nu daar en is hier op vakantie, en ze vertelt dat ook allemaal, de meeste Grieken wat grond hebben doen nu zelf aan landbouw van olijven tot tomaten en van granaatappels tot aardappels en noem maar op… en ze zijn tevreden met de gang van zaken met alle voor- en nadelen wat erbij komen… stel u voor zegt ze dan hoeveel een grotere landbouwer verdient… en ze vertelt ook dat coöperatieve de mensen granaatappels laten planten en dat deze laatste daarna hun beloftes niet houden wat de prijzen betreft…en over de landbouwingenieurs vertelt ze ook @jenny hem kennen ze ook al ondertussen, hij vertelt ze tot op de detail wat ze moeten doen en wat ze ook zullen oogsten…
en wat Bruno vertelt over deze 10 Grieken had ze het ook over de meeste Grieken gaan niet werken voor deze prijs en de andere Griekse buurman zei dat ze gelijk hebben dat ze niet gaan werken voor dat loon, dan hebben ze nog liever honger bij wijze van spreken en mss heeft deze nog gelijk ook… maar daar zijn ook plaatsen waar Griekse jongeren op het veld gaan werken voor 15 euro per dag…