Zeker, zeker, de zomer heeft ook zijn leuke kanten: de zon, bijvoorbeeld, of vakantie, watermeloenen, prettige verschijningen in zomeroutfit, lange avonden.  Maar toch, maar toch.  Wat kan dat toch lang duren, zeg; een heel tussenseizoen lang, twee maanden soms, of meer. Geen voetbal.

Inmiddels zijn ze er in Griekenland ook aan begonnen, vroeger dan gewoonlijk zelfs, wellicht vanwege die wereldcup aan het einde van het seizoen (noteer alvast 13 juli 2014, de dag dat Vincent Kompany de Grote Beker boven zijn hoofd zal heffen).  Maar in juni, juli en de eerste helft van augustus: noppes.  Maar gelukkig zijn er dan nog de sportkranten.  Ik weet niet precies hoeveel het er zijn, maar toch zeker zes of zeven, die dagelijks zo’n 30 pagina’s vullen met voetbal, voetbal, en nog een beetje voetbal.  Ook in juni en juli. Vooral dan zelfs, want dan gebeurt waar het allemaal om draait: de transfers!

Een lome zondagmiddag, een beetje hangen in de zetel met de ventilator zachtjes zoemend op stand 1.  En dan gaat de telefoon, luid, precies altijd een beetje luider op zondag. Het is Nikos:
Nikos: “We hebben Rutituti gekocht!”
Ik: “…”
Nikos: “Rutituti komt!”
Ik: “… ah… wanneer?…”
Nikos, nu een beetje ongeduldig: “RUTITUTI!  je weet toch, de linksvoor van de Uruguyaanse verliezende bekerfinalist Nacional Sport, in 2009 nog tweede scorer in tweede klasse, 1m.84, 76 kg, rendeert best in een 4-3-3, vorig seizoen 9 goals en twee assists. De voorzitter heeft BAM gedaan met Rutituti, Chans, hij heeft BAM gedaan!”
Ik: “ja, een grote BAM! – Dag Nikos”
Nikos: “Dag file” – ik hoor hem nog nahijgen en zie hem zo het volgende nummer in zijn GSM tikken.

Elke ploeg wordt dagelijks aan velerlei spelers gelinkt, de grootste namen eerst, die dan elk een pagina krijgen waarop ze volledig doorgelicht worden (assists met links, assists met rechts, …).  Die transfers gebeuren natuurlijk zelden of nooit, maar af en toe dan weer wel; een grote aankoop is dan ‘BAM doen’ (“O Thrylos ekane to BAM me ton Saviola“) of een BOM (“Vomva me ton Rivaldo“).  Bij een BOM of een BAM reppen de supporters zich in stoet naar de luchthaven, waar de nieuweling, vers van het vliegtuig, verblind wordt met Bengaals vuurwerk en half beurs geknepen moet prevelen dat hij ‘trots is de kleuren van deze grote ploeg te mogen dragen’.

Omdat de ploegen zich in de praktijk veelal tevreden moeten stellen met de mindere goden (‘Rutifluti’), vragen ze vaak aan bevriende journalisten om één of andere nobele onbekende uit een ver buitenland op te kloppen tot een BAM of een BOM, zodat de hoge verwachtingen van de supporters wat gesust worden, en de Voorziter nog wat langer op post kan blijven.  Tot na de eerste match blijkt dat de BOM maar een bommetje is, en hij zonder veel plichtplegingen aan de kant wordt geschoven, maar tegen dan heeft de trainer de schuld, en niet langer de Voorzitter.

Zelf lust ik er ook wel van, maar dat valt in het niets vergeleken bij de manische toewijding, systematiek en grondigheid waarmee de Griek zich met het voetbal bezighoudt.  Voetbal is hier al lang geen spel meer, laat staan een hobby of een tijdverdrijf: het is een religie, een levensdoel.  Gelieerdheid aan een ploeg is familiaal: als opa Nikos rood is (Olympiakos), dan is vader rood, tante ook, nonkel ook, neefjes Nikos en Nikos ook, nichtje Niki ook, en alle aangetrouwden bij voorkeur ook. En hetzelfde natuurlijk voor de groenen (Panathinaikos), de gelen (AEK) of de zwartwitten (PAOK).  Je ‘bent’ dan die ploeg: “ben je Panathinaikos?” “Neen, re ma…., ik ben Olympiakos”.

Eens fan, is er nog maar één ploeg.  Belgen, bijvoorbeeld, supporteren doorgaans voor elke Belgische ploeg als die zich op de internationale scène begeeft.  Grieken, daarentegen, doen dat helemaal niet: als een andere Griekse ploeg dan de hunne in de Europese arena treedt, hopen de Grieken dat de Griekse ploeg verliest – dat komt mij altijd heel vreemd over, en misschien zegt het wel wat over de samenleving:  als Olympiakos wint tegen Panathinaikos trakteren mijn rode collega’s op pizza, en weigeren de groenen die te eten, en reken maar dat ze het menen, soms draait het bijna op vechten uit, mannen van 40 in een maatpak.  Er is veel fanatisme mee gemoeid, en de sfeer in het stadion is er dan ook naar.  De befaamde ‘hel van Athene’ is beslist geen fabeltje.

De Griekse voetballiederen zijn doorgaans erg luid, agressief, en betreffen een variatie aan onderwerpen, zoals de mannelijke onderbuik, de vrouwelijke onderbuik, het beroep van de moeder van de spelers van de tegenpartij, geplande activiteiten uit te voeren met de moeder van de spelers van de tegenpartij, of de afstamming langs vaderlijke kant van de spelers van de tegenpartij (‘Oloi exete Gavro baba’).  Er wordt op en neer gewipt en geroepen eerder dan gezongen; het geluid moet zo laag en hol mogelijk zijn, van diep uit de buik.

Eergisteren, rond 10 uur in de avond.  PAOK Saloniki tegen Schalke, met een plaatsje in de geldpoules van de Champions League als inzet.  1-1 was het in Duitsland, er zit zowaar een mirakel in voor de ‘Dikefalos tou Vorra’ (de Tweekoppige uit het Noorden, naar de tweekoppige arend in hun logo).  In Kafeneio Replay loopt het aardig vol. Het wordt al snel 0-1 voor de Duitsers.  De barman is Olympiakos, en achter de rug van de al stilaan wanhopige PAOK-fans maakt hij heupbewegingen die geen verdere duiding behoeven.  Maar het wordt nog spannend.  1-1, dan 1-2, 2-2 en uiteindelijk 2-3.  De verslagenheid in Kafeneio Replay is groot, en de onvermijdelijke boosheid sluipt in de rangen.  De barman haalt er nu ook zijn armen bij: pink en wijsvinger vooruit en stotend, lippen getuit, heupen naar voren en achteren.  Het loopt uit de hand, er wordt wat geroepen, geschreeuwd, een beetje getrokken, en de eer van elkaars moeders wordt, andermaal, besmeurd.

Ik tintel van pret en bestel prompt nog eens bij.  Ik heb geen abonnement dit jaar, maar dan weet ik al dat ik er spijt van ga hebben, wanneer ik in mijn zetel zal zitten, en Olympiakos komt op, en de hel breekt los, en de hymne van de Champions League wordt overstemd door 35,000 Grieken, dan al zeker van de zege.

En ik weet dat ik uit mijn zetel zal springen, dat ik zal roepen en vloeken, op de ploeg, op de BOM die niet presteert, op de tegenstander, en op mezelf, omdat ik er niet bij ben, in het geraas en het gedaver, in die heerlijke hel.

http://www.youtube.com/watch?v=QQn4RR6iJ2M