De uitbreiding van de Europese Unie naar elk land dat de moeite doet om de aanvraagformulieren correct in te vullen, heeft een heel aantal voordelen; al kan ik er nu even niet opkomen. Maar voor Griekenland in het bijzonder, heeft die uitbreiding alvast één specifiek voordeel: het land bengelt niet langer aan de staart van allerlei lijstjes en statistieken.
Neem nu die triestige, jaarlijks weerkerende lijst met het aantal verkeerdoden: vroeger bengelden Griekenland en Portugal altijd hopeloos achteraan op die lijst. Maar dat is niet langer het geval: met 92 verkeersdoden per miljoen inwoners in 2012, laat Griekenland vlotjes Polen (93), Roemenië (96) en Litouwen (100) achter zich. Lang leve de uitbreiding dus; en het valt te hopen dat met toetredingen van, wie weet, Kosovo, Albanië, FYROM of Turkije, Griekenland het nóg beter zal doen!
Blijft natuurlijk de vaststelling dat het nog steeds om een dikke 1000 doden per jaar gaat. Een soort voortdurende burgeroorlog dus, van iedereen tegen iedereen. En dan hebben we de gifgassen nog niet meegeteld.
De Grieken zelf leggen de oorzaak van al die doden en gewonden vooral bij de slechte staat van het wegdek, en de wegen in het algemeen. En, uiteraard, bij de Trojka en Georgos Papandreou, die, zoals we weten, de schuld zijn van alles. Eventueel ligt de schuld ook bij de politie, die niet genoeg controleert. Geen schuld treffen in elk geval die niet-gecontroleerden, ook niet hun rijstijl, en in geen enkel geval hun rijvaardigheid.
Wat er ook van zij, de meeste zware ongevallen gebeuren op de levensgevaarlijke gewestwegen, en niet zozeer in Athene zelf. Voor chauffeurs is Athene in feite een groot pretpark, zonder echte grenzen, met oneindige variaties en steeds nieuwe, onverwachte hindernissen: merkwaardige voorrangsregels en ronde punten, met z’n vieren naast elkaar op anderhalve rijstrook, brommertjes links, rechts, voor, achter, boven en onder, zwart roet uitbrakende vrachtwagens half op de stoep, half op straat geparkeerd, suïcidale taxichauffeurs, oververhitte verkeerspolitie met onverstaanbare signalen, putten tot wel een halve meter diep, en even verder bergjes van verhard asfalt, waar vroeger putten waren… het is rijden voor gevorderden.
Voor ik in Athene woonde, had een vriend mij verteld dat rijden in Athene eigenlijk heel gemakkelijk is, er is immers maar één regel: “nie botse”.
Maar hij had ongelijk: botsen mag wel, een beetje toch. Bij het parkeren bijvoorbeeld, is het best toegelaten om voor- en achteraan ‘wat extra ruimte te creëren’. Pok-pok. Ela re, daarvoor dient zo’n bumper toch?
Hier zijn nog wat bijkomende tips die je kunnen helpen mocht je ooit in Griekenland achter het stuur plaatsnemen:
Tip 1: Al meteen als je in Patras de boot afrijdt richting Athene, krijg je te maken met de Griekse Snelweg. Dit is een veelal bochtige weg, die bestaat uit anderhalve rijstrook in elke richting, en meestal niet voorzien van een scheiding in het midden, behalve een witte streep dan. In beide richtingen rijden de tragere voertuigen – vrachtwagens, bussen, caravans, boeren, zigeuners en toeristen – gedeeltelijk op de halve rijstrook aan de rechterkant, en gedeeltelijk dus ook op de volle rijstrook. Hierbij moeten ze regelmatig links uitwijken voor putten, overhangende struiken of wildplassers. De gewone rijstrook wordt dan verder ingenomen door de rest van het verkeer. Hetzelfde scenario doet zich dus uiteraard ook voor in de tegenrichting. De setting lijkt zo overgenomen uit Mario Karts voor gevorderden, of anders wel uit het eindspel van de Hunger Games. De bedoeling nu, is dat je die trage voertuigen voorbijsteekt door even op de volle rijstrook van de tegenliggers te rijden, en dan snel terug in te voegen.  Een soort hop-hop-hopbeweging.  Om dit goed uit te voeren ga je in de linker-blindehoek van de trage voor jou hangen, tot op zo’n 20 cm, om dat plots, als hij het niet meer verwacht, uit diens slipstream te schieten en hem vooraan de pas af te snijden. In het volgende level kan je dan trachten twee of zelfs meer tragen tegelijk uit te schakelen, of, voor extra punten, het manoeuvre uit te voeren met een zichtbare tegenligger of voor een blinde bocht. Let wel, je krijgt geen extra levens.
Tip 2: Kleine nuance in verband met de verkeerslichten: rood is uiteraard een advies tot stoppen; oranje daarentegen is een dringende aanmaning tot onverwijlde acceleratie; groen betekent eerst blijuit claxoneren (behalve als je vooraan in de rij staat), en dan gewoon doorrijden.
Tip 3: Parkeren mag overal, behalve voor de ingang van parkings. Waar het kan, neem je twee of zelfs drie plaatsen in.  Dubbelparkeren mag ook, maar er is een etiquette aan verbonden: (a) zet je vier pinkers op; (b) probeer zoveel mogelijk wagens tegelijk te blokkeren; (c) zodra je de claxons van de geblokkeerde wagens hoort, draai je je rug naar hen toe en begin je een gesprek met om het even wie over om het even wat – desnoods zeg je maar wat tegen je GSM. Bij terugkomst aan je wagen kijk je niemand aan en zeg je niks. Je glimlacht voor je uit, je neemt je tijd met je gordel, je verstelt je zetel even, je start en rijdt weg. Als je toch gedwongen wordt te antwoorden, kijk je gewoon alsof je niet begrijpt waar die andere zich zo druk over maakt.  Probeer het eens, het is leutig!
Tip 4: Van rijstrook veranderen. Dit is een belangrijke tip, anders zal je altijd op die ene weg moeten blijven rijden. Als je, bijvoorbeeld, rechts rijdt op een weg met twee rijstroken, en even verder links moet afslaan, dan doe je het volgende: je kijkt in je spiegel of er links wat plaats is om in te voegen. Meestal zal de plaats beperkt zijn, omdat de kans groot is dat er op de linkerrijstrook ook iemand rijdt. Als er een beetje plaats is (de wagen op de linkerstrook is bv zo’n tien meter achter jou), dan zet je éérst het manoeuvre in, en pas dán zet je je linkerpinker op. Dit is belangrijk! Als je éérst je pinker opzet, zal je nooit op de linkerrijstrook geraken, omdat de chauffeur die daar rijdt dan meteen zal versnellen om jouw manoeuvre te verhinderen.  Dus: éérst manoeuvre, dán pinken. Ik heb doorheen de jaren bestudeerd of dit verhinderingsgedrag enkel een bepaalde groep chauffeurs betrof – daarbij hadden vooral oudere mannen mijn verdenking – maar dat is niet het geval: het is algemeen: mannen, vrouwen, oud en jong.
Tip 5: Bij een gebeurlijke botsing, zelfs met enkel blikschade: laat je nóóit overtuigen om het onder elkaar te regelen, tenzij je manifest zelf in fout bent (dit geef je uiteraard nooit (nóóit!) toe). Haal er áltijd de politie bij om vaststellingen te doen. De politie zal ook áltijd komen, die zijn dat gewend. De Grieken hebben vele goede eigenschappen, maar de eerste Griek die vrijwillig gaat toegeven dat hij in fout was en zijn verzekering daarover correct zal inlichten, die moet nog geboren worden. Neem deze tip ter harte van een ezel die zich al meer dan tweemaal aan dezelfde steen heeft gestoten.
Tip 6, tenslotte: de wegen van Athene zijn meestal langs twee kanten volgeparkeerd, en er is dan ook vaak geen plaats voor twee auto’s om elkaar te kruisen. Tenzij het voertuig van de vijand manifest groter is, ga je hierbij als volgt tewerk: je blijft zolang mogelijk op je tegenligger afrijden, niet te snel, ‘casual’. Als de andere een plaats heeft waar hij wat opzij kan gaan, dan flash je met je koplampen dat hij opzij moet. Als je zelf zo een plek hebt, dan rij je er voorbij. Met de juiste attitude (geen vaart minderen en niet van je lijn afwijken), zal de tegenligger vaak opzij gaan. Als je toch neus aan neus komt, dan hef je rustig beide handen omhoog, als een katholieke priester tijdens de hostiewijding, je lipt ‘ti ginetai’ (ongeveer ‘wat krijgen we nu?’) en haalt je schouders op (enkele seconden aanhouden). Je kijkt uiteraard niet naar achter of in je spiegel, je geeft geen enkel sein dat overgave kan betekenen. In de meeste gevallen zal de vijand zich nu terugtrekken en achteruitrijden. Wanneer je hem dan voorbijrijdt (hij staat nu ergens tussen geprangd om jou door te laten), vermijd je ten allen prijze om hem aan te kijken, en onder geen enkel beding steek je je hand op of bedank je hem. Bedanken is onderwerping. En daar is geen reden toe: jij hebt gewonnen.
Nog tips?
Toch nog even opmerken dat vele ongevallen te wijten zijn aan toeristen die bromfiets rijden zonder helm, terwijl iedere Griek weet dat veel schade vermeden wordt door zo’n hoofddeksel aan de arm te hangen.
Haal je politie bij een ongeval zorg er dan zeker voor dat dit een familielid is of minstens een dorpsgenoot.
ja, inderdaad, weinig beschadigde ellebogen in GR!
Voorts is het bewezen dat het risico op kop staartaanrijdingen tot praktisch nul herleidt wortd, wanneer er niemand voor je rijdt.
Het is dus zeker verantwoord enig risico te nemen om die sukkelaar voorbij te steken.
L’enfer c’est les autres.
In ons dorpje in Argolis is het grootste gevaar de altijd bellende vrouwen in zwarte SUV’s uit Athene, die je midden op de weg tegen komen en denken dat hun auto 2.40m breed is. Hun 3 hersencellen zijn volop bezig met het volgende SMS’je, bij problemen blijven ze midden op straat staan met hun bak en bellen manlief om het op te lossen.
je onderschat de ernst van de situatie, @Robert: ze dreigen hun afspraak bij de manicure te verliezen als ze zich niet haasten!
Prachtige herkenbare column!
ja dat is min of meer waar hier in limburg hebben we ongeveer de zelfde problemen met de buitenlanders, met de belgen hebben we weer ander problemen nml geluidsoverlast van de rijdende discobars van johnny’s en van quads… tja wat kan je er tegen doen, niks zeker er mee leren leven
Hier op Naxos hebben ze de verkeerssituatie flik in de war gestuurd met enkele richting straten en niet te vergeten ronde punten. Omdat de meeste inwoners van Naxos nooit hebben kennis gemaakt met het fenomeen” ronde punten”,en de daarbij horende verkeersregels, is het een grote chaos in het verkeer met op- mekaars -gezicht slaan tot gevolg. Wie er nu voorrang heeft is een punt tot oneindige discussies. In Athene gaat het er precies toch net iets ruiger aan toe dan hier op ons eilandje, alhoewel vele van je voorbeelden hier ook tot het alledaagse straatbeeld be
horen.
@Riet: ronde punten zijn echte pijnpunten: er zit geen lijn in: op sommige ronde punten geldt voorrang van rechts (te gek voor woorden eigenlijk), en op andere heeft het rond punt altijd voorrang (zoals in Belgie). Je moet het maar weten…
Een Griek zegt, als ik in een onoverzichtelijke bocht inhaal komt er van de andere kant niks, ik zie vanaf mijn terras dat het gelukkig meestal goed gaat in de bochten dank zij oplettende en nog net uitwijkende weggebruikers, gaat het mis dan gaat het ook goed mis, getuige het aantal doden en gewonden op Kreta.
Er zijn hier in de buurt van Thessaloniki ronde punten die echt de moeite waard zijn. Er is 1 rond punt waar 5 straten op uitkomen. 2 van de straten hebben een stopbord staan terwijl de andere 3 straten er geen hebben! Wat dus betekent dat diegene die op het rond punt zijn eigenlijk geen idee hebben of ze nu voorrang hebben of dat ze moeten stoppen. Echt hilarisch! Je moet dus altijd goed uitkijken als je op het rond punt bent of er ergens een stop bord staat of niet… het veiligste is dus gewoon om altijd te stoppen eens je op het rond punt geraakt want met die files die er soms ontstaan is dat ook al niet echt een zekerheid. Ze hebben hier nog niet echt het nut van een rond punt ontdekt!
Het lijkt me toch duidelijk dat de zwaarste auto voorrang heeft, zeker wanneer de bestuurder slechts één hand vrij heeft wegens lopend gsm gesprek.
In Napels hanteert men trouwens een systeem met meer mogelijkheden.
Ben je echt gehaast, dan zwaai je met een hand- of zakdoek “lac de Connemaragewijs” door het venster. Alle redenen zijn goed, bevallingshaast of soep brandt aan.
Iets wat mij doet verstijven ,is rechts ingehaald worden.Is me al dikwijls overkomen vooral met bromfietsers die het knipperlicht niet gezien hebben en willen inhalen op het ogenblik dat ik naar rechts afdraai.Dan ben ik opgelucht wanneer ik een resem verwensingen te horen krijg :”Oef,hij leeft nog!”.
Ofwel op de autoweg,een wagen die me op de pechstrook inhaalde. Dat komt ZO onverwachts dat ik met open mond zit te gapen.
Heerlijk stukje weer!
Hier op Kreta dienen de richtingaanwijzers voor als je dubbel geparkeerd staat en niet om aan te geven dat je links of rechts wil afslaan; altijd spannend om pas op het allerlaatste nippertje te merken wat je voorligger eigenlijk allang van plan was. Meteen ook een goede remtest.
Een stopbord is eigenlijk een vermomd voorrangsbord, vooral bij opritten naar de snelweg, daar moeten degenen die al op de snelweg rijden uitwijken voor de degenen die er blind en met volle snelheid op invoegen. Als er op dat moment dan nog net eentje je links aan het inhalen is, heb je wel een probleem. Gezellig bijkletsen met de buurman-tegenligger (of andere bekenden) op de weg moet ook kunnen (doen we wel niet op de snelweg) en we rijden pas verder als er zich een kleine file begint te vormen of een luid toeter- of scheldconcert.
Ik verbaas me er wel vaak over dat sommige toeristen zich wel heel erg snel aanpassen op de weg en soms nog erger zijn dan de Grieken zelf!
van alle buitenlanders wat naar Griekenland zijn geweest en daarmee bedoel ik de buitenlanders wat in belgie wonen hoor ik altijd dat de Grieken de beste bestuurders zijn …dat komt omdat ze ook dezelfde rijstijl hebben zeker… 🙂
@Sandraatjen, daarom staat er hier op de schakelaar van de alarmlichten geen driehoekje maar een grote P.
Bij ons op Zakynthos rijden heel veel waterautos om voor de hand liggende reden. Maar daar gaat het nu niet om. Overigens zijn de chauffeurs van deze meestal zeer zware vrachtauto’s een stuk hoffelijker geworden dan jaren geleden. Toch lijkt in het toeristen seizoen het spelletje “quadje opduwen” erg geliefd. De angst in de blikken van de quad bestuurder is pas goed te zien als de vrachtwagen op zeer korte afstand volgt.
Volledig op de verkeerde rijstrook rijden en pas op het laatste moment en minimaal ruimte gevend aan het tegemoet komende verkeer, is ook een topmoment en last but not least in een onoverzichtelijke haarspeldbocht, volledig de gehele andere rijstrook gebruiken om de bocht te maken. Maximale adrenaline wordt opgepompt omdat de vrachtwagenchauffeur nooit weet of er een tegenligger aankomt. De grootste uitdaging voor een geoefend tegenligger is dan om resoluut en zonder blijk van enig ongemak, de bocht op de linkerrijstrook via de binnenkant te nemen. De vrachtwagenchauffeur verbijsterd achter zich latend.
daarom nooit tot Patras varen. op Igoumnitsa uit stappen, en langs de zee rijden tot Patras. je heb zo de tijd om te wennen aan de Griekse rijden.en is veel leuker en mooier .
en zo als het nu is tot Korinthos ,zou denken rij maar door via Naupaktos en Delphi als je naar Athene gaat. veel leuker en vergeet niet Livadia . prachtig en lekker.
@Europa, ik denk ook wel dat de Grieken in het algemeen technisch beter overweg kunnen met hun auto dan de Belgen. Langs de andere kant: er zijn in het circus mensen die ongelooflijke dingen kunnen met een bal – maar dat maakt hen nog geen goede voetballers…
“Grieken de beste bestuurders”, Europa?
Elk jaar weer zie ik bij Griekse bestuurders staaltjes van kamikaze-rijstijl!
Dit jaar, buschauffeur met 40 mannen, vrouwen en kinderen aan boord, bestuurt met zijn linkerknie, telefoneert met zijn linkerhand, telt zijn kleingeld met rechterhand en … ogen. En de bus slalomt van links naar rechts! Een oude dame geeft hem hierover een duidelijke opmerking waarop hij antwoordt: “Maak u geen zorgen! Ik ben al 20 jaren buschauffeur!”
Toen kon ik het niet laten en vloog uit in Griekse colère met de boodschap dat mijn vader 10 jaren buschauffeur en 25 jaren vrachtwagenchauffeur was maar zijn leven wel gelaten had aan het stuur van zijn vrachtwagen in een stom ongeluk dat hij had moeten en kunnen vermijden als hij voorzichtiger was.
Slechte chauffeurs zijn er uiteraard overal en ik wil best geloven dat Grieken goede BESTUURDERS zijn van een voertuig. Maar vooruitziend rijden, hoffelijk rijden, kortom in het verkeer verantwoord rijden? Neen, daar moeten ze in het “land van helden en goden” nog veel over leren en oefenen.
Maar het is zoals Hans in zijn, overigens sterk, artikel begint. In veel oostblok- en balkanlanden is het nog minstens zo erg.
Yep, superioriteitsgevoel en egocentrisme zonder rechtvaardiging. Dit komt nooit goed. Armlastige ubermenschen.
alles heeft zijn voor en nadelen…maar als een belg naar Griekenland gaat moet hij opletten want hij is deze verkeersituaties niet gewoon maar als een Griek naar hier komt zal hij helemaal geen moeite hebben hoor ik altijd…en dat is het net, ze willen niks leren @christo voor hun is dat allang goed zo…en gelijk @hans met zijn voetbal voorbeeld zegt met een beetje oefenen kunnen ze wel de beste worden een goede balcontrole hebben ze al 🙂 yep je hebt gelijk penimeni ubermenschen zijn ze wel dat schreef een Japanse krant ook in de jaren ’40 ter informatie, en armlastig???????????