Het is niet mijn bedoeling om deze blog vol berichten te stoppen over Gouden Dageraad, maar ik vind dat de beweging niet mag worden onderschat. In een opiniepeiling gisteren haalde de partij nog steeds hetzelfde percentage als vorig jaar tijdens de parlementsverkiezingen, dus dat betekent dat nog steeds meer dan 400.000 Grieken potentieel voor de partij zouden kunnen stemmen. Tijd om dus eens te kijken hoe het er binnen de partij aan toe ging. Ik zet hier een vertaling van de verklaringen van de twee getuigen die lid zijn geweest. Deze getuigenissen tonen hoe de partij werkt, en hebben er toe geleid dat GD parlementslid Ioannis Lagos, partijleider Nikos Michaloliakos en parlementslid Christos Pappas voorlopig achter de tralies blijven tot hun proces.

Getuige #1

Ik had moeilijkheden om werk te vinden en zoals u begrijpt kon ik moeilijk in de grote financiële behoeften voorzien voor mijn gezin van 2 kinderen en natuurlijk mijn vrouw. Een jaar geleden vertrouwde ik mijn probleem toen aan een kennis van mij in Nikaia [voorstad van Piraeus, waar Pavlos Fyssas is neergestoken]. Hij stelde me voor om naar de plaatselijke organisatie van Gouden Dageraad Piraeus te stappen. Die zouden me helpen met werk en met alle andere dingen die ik nodig had.
Zoals gezegd was ik wanhopig en na overleg met mijn vrouw ging ik naar de plaatselijke organisatie. Ik stelde vast dat de bovenvermelde bekende van me lid was en nog steeds is van de plaatselijke organisatie van Nikaia.
Zodra ik het kantoor binnenliep, waar bijzondere maatregelen werden genomen (lijfwacht, identificatie en zo meer) werd ik ontvangen door de secretaris-generaal, M… geheten, naast wie er, behalve een lijfwacht, nog drie mensen zaten.

Nadat hij mijn identiteitskaart had gezien, vroeg M…  of ik actief lid wilde worden van de organisatie. Ik wist niet wat “actief lid” betekende, maar antwoordde bevestigend. Ik had zeker de indruk dat de actieve leden diegenen waren die op bijeenkomsten de sprekers toejuichten, niet naar demonstraties en evenementen van Gouden Dageraad gingen, zoals bij de Thermopylen, in Meligala en elders, waar ook ik naartoe ben gegaan en met een vlag stond te zwaaien. Ik heb nooit gedacht dat er op deze samenkomsten geweld zou worden gebruikt, en ondanks mijn fysiek zou ik nog geen vlieg kwaad doen.

Met het verstrijken van de tijd realiseerde ik me dat dit niet zomaar een een simpele partij was, maar een organisatie die gericht is op geweld. En niet alleen geweld, want ze waren zelfs bereid om mensen van het leven te benemen als ze van mening waren dat het slachtoffer hun tegenstander was.

Bij de samenkomsten elke dinsdag en vrijdag (op maandag en donderdag in Nikaia) werden we gehersenspoeld door hogere kaders binnen de partij dat enkel Gouden Dageraad de gezonde kracht kracht is die het land kon redden, terwijl alle anderen (partijen, parlementsleden, journalisten, andere overheidsinstellingen) verraders, misdadigers, en mietjes waren.

Er was een militaire organisatie en opleiding in Mandra en Malakasa [dorpen iets buiten Athene]. Ik wil er bij vermelden dat het steeds ging om flink gespierde types die bij voorkeur kennis hadden van gevechtssporten. Degenen die bekenden hadden in de organisatie moesten de zeer moeilijke opleiding niet doormaken. Ik zal niet vergeten hoe vaak ik trappen tegen het hoofd heb gekregen en hoe vaak ik rondgelopen heb met een gezwollen nek.

Ik neem aan dat ze vuurwapens bezaten zonder vergunning, ze zorgden er wel voor dat er in de kantoren van de organisaties geen wapens waren, hoogsten een paar knuppels en geen enkel mes.  Ik denk dat het grootste wapenarsenaal goed wordt bewaakt in opslagplaatsen op een geheime locatie.

De aanvallen op buitenlanders en Grieken waren zorgvuldig gepland en niet willekeurig. De orders werden meestal gegeven met SMS-berichten en aan het eind was er steeds het bevel “verwijder de boodschap”.
Met deze commando’s werden de zogenaamde stoottroepen gemobiliseerd op een missie. En wanneer ik missie zeg, dan bedoel ik zware afranselpartijen of disciplineringen van onhandelbare Grieken of intimidatie van buitenlanders die hen voor de voeten liepen.
En ik zeg dit omdat ze de buitenlanders vaak wat zakgeld of kledij gaven, die ze dan gingen verkopen. 90% van de omzet gaven ze terug aan Gouden Dageraad. Het is dus een mythe dat alle buitenlanders het doelwit waren van Gouden Dageraad.

Het is kenmerkend dat in de openluchtmarktjes van Piraeus en Schistos [voorstad van Piraeus] buitenlanders de bovengenoemde producten verkopen die ze van Gouden Dageraad hebben gekregen, niet alleen niet werden lastig gevallen maar zelfs werden beschermd tegen mogelijke gewapende aanvallen van anderen.
Het zogenaamd nationalistisme is ook een mythe omdat, voor zover ik weet, er een parlementslid van Gouden Dageraad van Albanese afkomst is.

Wat betreft de structuur en het functioneren van de organisatie wil ik het volgende zeggen:
In elke lokale organisatie zijn er twee kernen die elk uit vijf personen bestaan. De kern is een aan de ene kant een “open cel” en anderzijds een “gesloten cel”. In de kernen zitten hooggeplaatste figuren uit de partij en leidinggevers.

In de ‘gesloten’ cel zitten de hooggeplaatsen die alle thema’s bespreken, zoals het feit of er een aanval zal plaatsvinden, wat de doelen zijn, wanneer de aanvallen zullen worden uitgevoerd, welke teams er aan zullen deelnemen, enz. Deze vijf ‘gesloten’ celleden geven enkel rekenschap aan het parlementslid dat verantwoordelijk is voor de buurt en die de uiteindelijke beslissing neemt en het bevel geeft.
In de “gesloten” cel raakt niet zo maar eender wie binnen, maar enkel uitgekozen en vertrouwde leden. Wat ze onder mekaar zeggen en beslissen, weet niemand anders behalve de hogere hiërarchie.

Binnen de zogenaamde “open” cellen worden leden opgenomen die nog in opleiding zijn; het gaat eigenlijk om een testfase, waarbij aanvankelijk zelfs 50 mensen kandidaat zijn, maar slechts vijf daarvan worden geselecteerd voor de “open” kern. En van die vijf worden de meest geschikten en meest vertrouwenswaardigen in de “gesloten” cel opgenomen. De ‘gesloten’ cel bestaat uit hooggeplaatsten van elke lokale organisatie. De SMS-berichten waarmee de laatste instructies worden gegeven aan de leden om de genomen besluiten zoals hierboven vermeld uit te voeren, worden gegeven door het hoofd van de beweging in Perama.

Naast de € 20 om ons in te schrijven bij de partij, betaal je € 5 om deel te nemen aan speciale “trips”, en geef je ook buitengewone bijdragen die gaan van 2,3,4,5 euro.
Helaas voor de leden is deelname aan de uitstappen en de uitzonderlijke steun verplicht, en zo merkte ik uiteindelijk dat ze me niet alleen hielpen, maar aan mij en aan andere leden geld verdienden.

Nadat ik dit alles gedurende een jaar van nabij heb meegemaakt, kan ik kategoriek zeggen dat de slogan “Bloed, Eer, Gouden Dageraad” niet toevallig is. Het gaat namelijk om een organisatie met criminele doeleinden, die is georganiseerd met het doel om een conflicten uit te lokken met degenen die ze als rivalen of vijanden beschouwen. Met eer  wordt de oprechtheid verondersteld en met Gouden Dageraad de organisatie om deze doelen te bereiken.

De laatste 2-3 maanden heb ik mijn aanwezigheid in hun kantoren teruggeschroefd en uiteindelijk na de moord op Fyssas heb ik besloten om alle contacten met deze organisatie definitief te op te zeggen. Ik verscheurde en verbrandde zelfs het shirt en de jekker van de lokale organisatie die ik droeg, want ik kan niet deelnemen aan wreedaardige evenementen en zeker niet als het leven van andere mensen daarbij op het spel staat.
Ik wil hieraan toevoegen dat zowel ik als mijn gezin telefonische bedreigingen heb gekregen en ben geïntimiteerd door verschillende mensen vanaf het moment dat ik minder kwam opdagen.

Ik vergat nog te vermelden dat iedereen die het aandurfde om te klagen of te protesteren genadeloos werd afgeranseld.

Het is gemakkelijk om de organisatie binnen te komen, maar onmogelijk om er uit te vertrekken. Dit komt door het feit dat ze niet willen dat er informatie over de organisatie wordt gelekt naar  de buitenwereld. Ik heb niets anders toe te voegen.

 

Getuige #2

Zwoer, volgens de artikelen 218 en 219 van de strafcode, en plaatste zijn rechterhand op de Heilige Bijbel en getuigde als volgt.:

Sinds 2012 is er een oproep via facebook waarop de lokale organisatie Gouden Dageraad van Nikaia alle Grieken opriep om de kantoren van de organisatie te beschermen, omdat Pakistanen die wilden aanvallen en vernielen.

Ik heb toen besloten om te gaan omdat ik dacht dat illegale immigranten slecht zijn voor ons land. Met dit in het achterhoofd ging ik naar Nikaia . Ik herinner me dat het vroege zomer was en een donderdag. Ik  herinner me dat omdat ik me op dezelfde dag wilde inschrijven maar me zegde me “niet vandaag, maar aanstaande zondag”. Dit was mijn eerste contact met de organisatie.
Ik ging dus langs op zondag zoals me werd verteld. Allereerst vroegen ze mijn identiteitskaart, die ik gaf. Ze noteerden al mijn gegevens op een formulier en nadien betaalde ik 20 euro voor de inschrijving, ze gaven me een steunkaart, waarvan ik hier een kopie voorleg.

Ze vroegen me of ik een actief lid wilde worden en ik zei ja. Dezelfde dag werd mij verteld dat de speciale camouflagebroek moest gaan kopen in een winkel met militaire kledij in de buurt van de bioscoop Village in Renti [buurt in Athene] naast de Jumbo winkel, en ik moest zeggen dat ik lid was van de lokale organisatie van Nikaia zodat ik een korting kon krijgen.
Die maandag ging ik naar deze winkel en kocht de broek en de zwarte gordel en in een winkel in Agia Varvara kocht ik hun laarzen. Het shirt en de pet bracht men naar de kantoren van de lokale organisatie, zoals dat bij iedereen gebeurde.
Al deze kledij moesten we betalen uit onze zak. Nadat ik in de organisatie was opgenomen kocht ik een kogelvrije vest en speciale patches met de Griekse vlag en mijn bloedgroiep van een winkel die leger- en politiemateriaal verkoopt, net naast het politiekantoor van Egaleo [wijk in Athene].

Na een week kregen we van de lokale organisatie de patch met het logo van de meander van Gouden Dageraad dat we op de vest naaiden. Wij waren ook verplicht om individuele brandblussers te kopen, 15 euro per stuk, die we konden gebruiken ofwel om kleine brandjes te blussen, ofwel als wapen – de brandblusser zelf, of de inhoud ervan.

Toen begon de training en discipline op een dagelijkse basis. Concreet werden er ongeveer 30 mensen tegelijk verzameld in de kantoren van de organisatie waar George Patelis [die in de gevangenis zit op verdenking van het geven van het bevel om Pavlos Fyssas te vermoorden] ons instructies gaf hoe we ons moesten gedragen, ons de hiërarchie uitlegde en er bij elk lid in hamerde dat, wat er ook gebeurt, steeds te zeggen “weet nergens van, ik behoor niet tot Gouden Dageraad”.

Hij legde ons het actieprogramma terwijl de hiërarchie, zoals hij constant herhaalde, een onschendbaar principe was. Hij legde uit dat we alleen aan onze directe overste rapporteerden en niet naar diegene boven hem, want dit was een ernstig misdrijf dat zware gevolgen zou hebben.

En dit bekende niet alleen mogelijk schrappen uit de organisatie, maar ook een serieus pak slaag. Wie durfde tegen te spreken moest daar de consequenties van dragen, zoals als ikzelf toen ik mijn bezwaren kenbaar durfde te maken over de denigrerende opmerkingen over Pontiërs (omdat ik zelf van Pontische afkomst ben). Ik werd onmiddellijk gedwongen om 30 push-ups te doen voor allen die in opleiding waren, terwijl Patelis me in de ribben schopte.

Ze vertelden over dat, wat er ook gebeurde, we onze leider, Patelis, van alles op de hoogte moesten brengen. Die zou dan Lagos [Yiannis Lagos, het parlementslid dat in voorlopige hechtenis zit] die “de steunpilaar van Nikaia” was en Lagos zou dan rechtstreeks spreken met de leider van wie hij definitieve goedkeuring en de orders zou krijgen.

Er werden opleidingen georganiseerd in militaire stijl in verschillende gebieden van Attica, ik zou gaan naar de opleiding zijn gegaan op Salamina, maar ik kon niet, want ik kreeg een kleine job aangeboden, namelijk tegen betaling op een paar kinderen passen.
Maar ik weet dat het militaire training was die erg hard en gevaarlijk was, en waar echte wapens werden gebruikt.

Om het duidelijk te maken: dit was een soort van mariniersopleiding. In de kantoren van de organisatie circuleren knuppels, dolken en vlindermessen, zoals ik er zelf ook had. Wanneer er een politie-inval was, stopte Patelis al deze wapens in een zak en gaf ze aan zijn moeder, die ook actief lid was en die de zak mee naar huis nam.

Ik wil benadrukken dat elke keer er een politie-inval op til was, dat de organisatie daarvan op de hoogte was gebracht via de politie-afdeling van Nikaia ….. Ik weet dat deze bepaalde officier was ondergebracht op de … verdieping van het politiebureau in  Nikaia en dat hij altijd burgerkleding droeg. Maar over het algemeen bij elk evenement konden we op de politie rekenen.
Ik was actief en voortdurend aanwezig bij de activiteiten van Gouden Dageraad. Ik nam deel aan de evenementen bij de Thermopylen en in Meligala en ik was bij tijdens de inhuldiging van de nieuwe kantoren in Agrinio, Salamina en op diverse andere plaatsen, eender waar Gouden Dageraad een activiteit had. We werden naar al deze plaatsen gebracht met een bus, maar moesten zelf voor ons vervoer betalen. Onze kledij was steeds uniform en gecoördineerd.

Wanneer we acties ondernamen tegen tegenstanders kregen we het bevel om ons geheel in het zwart te kleden en geen logo’s te dragen die naar de “beweging” refereerden. Ik gebruik de term beweging omdat Gouden Dageraad ideologisch beweerde dat het een beweging was en geen partij of organisatie.

Elke organisatie had een vijfkoppig comité , die de beslissingen nam, en vervolgens werden berichten verspreid, telkens wanneer er activiteiten waren waarbij vele mensen ter ondersteuning nodig waren. Het comité was ook verantwoordelijk voor het financieel beheer. Besluiten over aanvallen werden door deze “gesloten” cel, namelijk het vijfkoppige comité genomen .

De mobilisatie werd georganiseerd door Patelis als hoofd van de lokale organisatie . Het vijfkoppige comité van Nikaia bestond uit George Patelis,  zijn vrouw Nitsa Skarpelis, George Roupakias [die Pavlos Fyssas zou neersteken]  ene Anastasia (ik ken haar achternaam niet) die zijn vrouw was en ene Vasilis (zeer oud lid, ik ken zijn achternaam niet) . Ik behoorde tot de “open” cel die zo een beetje een eerste stadium was waarvan de meest capabelen en zij die het volhielden, en dat waren zeker niet allen, in de “gesloten ” kern werden opgenomen.

Uiteindelijk ben ik niet in een “gesloten” kern terecht gekomen, want ik heb de vereniging in oktober 2012 verlaten, hoewel ik kreeg te horen dat ik genomineerd was.

In de lokale organisatie van Nikaia opereren onder de “gesloten” kern de volgende:

1) De eerste hulp-team (waartoe ik behoorde), met volledige medische EHBO-uitrusting,
2) De gemotoriseerde ploeg die we INOVA noemden,
3) De Groene Vleugel en
4) De centauren.

Het Eerste Hulp-team met als leider Roupakias was altijd aanwezig bij een actriviteit of agressieve actie van Gouden Dageraad  om elke mogelijk gewonde medestrijder te helpen. De Gemotoriseerde Ploeg ondernam agressieve acties tegen individuele tegenstanders of groepen maar terroriseerde ook leden die Gouden Dageraad hadden verlaten.

De Groene Vleugel hield zich met ecologische kwesties bezig en de Centauren waren minderjarigen, en dan bedoel ik kinderen van 14 tot 17 jaar, diew werden aangeworven en voor wie T… verantwoordelijk was,  ik weet zijn achternaam niet te meer omdat bijna niemand bij zijn achternaam werd genoemd.

Ik kan enkel zeggen dat deze persoon uit Perama komt, gescheiden is en twee minderjarige dochters heeft. Ik heb gezien dat hij op zijn linkerarm rondom rond een tatoeage jeeft met als afbeelding …. Ik vergat nog te zeggen dat behalve Patelis de “ideologie”, zoals wij het noemden, werd onderwezen door T … zoals ik hoorde dat hij werd genoemd en ook nog een minderjarige  …  (die een uitstekende kennis van de geschiedenis had) en bij de vrouwen werd de ‘ideologie’ onderwezen door … , die Albanese is en de vriendin van Lagos is.

Als ik spreek van ideologie dan betekent dit de “informatie” onder andere, dat Hitler nooit misdaden heeft begaan, dat hij nooit Joden heeft lastig gevallen, dat verhalen over de concentratiekampen en crematoria sprookjes waren, en dat er tijdens de incidenten bij de Polytechnio [in 1973 stuurde de junta van de kolonels een tank binnen in de universiteit om de protesten van de studenten neer te slaan] geen slachtoffers waren gevallen, dit was een fictie die door links in het leven was geroepen,  en eveneens werd ons verteld over de positie van vrouwen binnen Gouden Dageraad.

Ze gaven ons al deze informatie in fotokopieën die we thuis moesten bestuderen en we moesten onze familieleden informeren hun en vooral onze kinderen. Ik heb vaak deelgenomen aan gemotoriseerde acties, waaraan 50 tot 60 motorfietsen deelnamen waarop steeds twee mensen zaten (nooit alleen de bestuurder), waarbij de passagier de vlag van de partij vasthield, waarmee hij de Pakistaan sloeg die hij voor zich kreeg.

De stok was speciaal ontworpen zogezegd voor de vlag, maar was echter zo ontworpen zodat hij die de vlag vasthield, die makkelijk kon gebruiken om mensen te slaan en daarmee bedoel ik om hun schedel te splijten.

Een maand voor mijn definitieve vertrek realiseerde ik me dat er iets mis ging in het algemeen, dat wil zeggen met hun keuzes van aanvallen en met hun financieel beheer en ik vermoedde dat ik waarschijnlijk te maken had met boeven en moordenaars en dus kwam ik steeds minder opdagen totdat ik uiteindelijk in oktober 2012 voorgoed vertrok.

De druppel die de emmer deed overlopen brak was toen ….[naam] ons op een dag vertelde dat hij op weg was met anderen om te oefenen met wapens toen ze twee Pakistanen zagen, van wie er één ontsnapte, maar de andere konden ze nog flink afranselen. Vervolgens speelden ze voetbal tegen zijn hoofd, zoals ze dat zelf noemden, schoten ze  “penalties” tot hij voor dood achterbleef. Toen realiseerde ik me en begon ik me af te vragen waarom ik wapens moest dragen en bevelen moest opvolgen om mensen te slaan of te doden zonder reden en uiteindelijk nam ik de beslissing om te vertrekken.

Na mijn vertrek kreeg ik regelmatig “bezoek” van INOVA die me kwamen intimideren om niets te zeggen wat ik wist want voor mijn vertrek had ik ruzie met George Patelis om al de redenen dat ik eerder noemde.

Ik weet dat, terwijl ze kleding en voedsel inzamelden om te geven aan de arme gezinnen, dat door de leiders van de organisatie werd ingepikt, en de kleding werd aan Pakistanen gegeven die wij voor ogen van de wereld gingen opjagen. Die verkochten die kleren dan weer verder in de straatbazaars en het grootste percentage van de opbrengst verdween in de zakken van het hoofd van de organisatie die op ons voortdurend zegde dat er geen geld in kas was.

Op deze manier en inden ze geld van de leden van abonnementen voor het fonds ter ondersteuning van de organisatie. Maar de inkomsten uit alle souvenirs die binnen de organisatie werden verkocht (aanstekers, pennen, mokken, enz.) verdwenen in hun eigen zakken.

Ik weet ook nog dat, om controle te krijgen over de zaken die na middernacht open waren op de pleinen Eleftherias en Memou in  in Korydallos, en die “beveiligd”werden door Albanezen, er nachtelijke raids werden uitgevoerd in het bijzijn van Lagos , die altijd betrokken was bij deze incidenten omdat hij dat zelf wilde .

Zelfs een moord zoals die op Pavlos Fyssas is voor Gouden Dageraad gewoon een klus, omdat hij “anders” was dan wij, terwijl het afranselen van Pakisanen gewoon leuk tijdverdrijf was. De brutaliteit van de aanvallen en aanslagen mag geen verwondering wekken omdat een lid van Gouden Dageraad na de hersenspoeling deze dingen als heel gewoon zag.

Vanaf het moment dat je een bevel had gekregen, kon je niet meer vragen om opheldering , uitleg of naar het waarom. Je moest gewoon uitvoeren zonder er bij na te denken. Iedereen die het niet eens is met de standpunten van Gouden Dageraad is een doelwit , zij het een partij of een individu . Alle acties in Nikia en binnen andere lokale organisaties in Griekenland maken deel uit van een algemene strategie, waarbij de bevelen en beslissingen door de leiding van de “beweging” worden genomen.

De opdracht wordt hiërarchisch gestuurd door de leider om naar zijn onmiddellijke ondergeschikte naar de rest lager in de hiërarchie tot aan de uiteindelijke uitvoering op een manier zoals dominostenen vallen. Dit blijkt ook uit de uniformiteit van de functie van het functioneren van de organisaties in heel Griekenland met de stoottroepen van Nikaia als voorbeeld, standaard en de trots voor heel Gouden Dageraad.

Tot slot wil ik zeggen dat het goed zou zijn om de social media (facebook, enz.) te controleren, omdat de oproepen, de propaganda, en de afspraken door “gesloten groepen” via deze kanalen gebeuren. Dit om de nietsvermoedende wereld te beschermen en vooral de jeugd.

Ik heb hier niets anders aan toe te voegen.

 

Bron: www.capital.gr