Gisteravond moesten de 300 parlementsleden stemmen of ze hun vertrouwen zouden geven aan de regering Samaras-Venizelos. Niet allemaal, want 3 parlementsleden van Gouden Dageraad zitten in de cel en konden niet stemmen. De stemming volgde op een debat van 3 dagen, waar eigenlijk niets werd in gezegd. De verschillende partijen sloofden zich 3 dagen aan een stuk uit om dezelfde holle uitspraken in het halfrond te gooien, die ze ook dagelijks in de vele panels op televisie op de Griekse bevolking los laten.

Het werd op het eind nog redelijk interessant, omdat dan de partijleiders het woord namen. Over Venizelos kunnen we kort zijn, hoewel hij dat zelf nooit is. De man sprak 20 minuten lang en hoewel hij de Griekse taal enorm goed beheerst, kon ik geen touw aan zijn betoog vastknopen. Na de toespraak van Alexis Tsipras moest hij zonodig nog eens het woord nemen, nog maar eens 20 minuten lang. En weer was er weinig van te snappen.

Alexis Tsipras zette nog maar eens de redenen op een rijtje waarom hij geen vertrouwen meer heeft in deze regering. Het zijn de argumenten die je ook in de straat hoort. Er zijn nauwelijks investeringen, de overheid slaagt er niet in om het geld te vinden waar het zit en perst de middenklasse er helemaal tussen uit, terwijl de laagste klasse al uit de boot is gevallen. Integendeel: er worden eens te meer cadeautjes gedaan aan bevriende zakenlui, zoals het feit dat de digitale uitzendfrequenties gratis zijn verleend aan de privézenders. Tsipras is niet echt een bevlogen spreker, en zeker niet iemand die me kan begeesteren, maar zijn toespraak gisteren bevatte toch wel een paar sterke argumenten.

Voor hij begin, nodigde hij premier Samaras uit om naar hem te kijken. Die antwoordde daarop: “Ik kijk niet naar jou, om niet in lachen uit te barsten”. Met dergelijk niveau kunnen we alleen maar vrezen hoe deze premier de onderhandelingen met de trojka voert. Het getuigt niet bepaald van nicveau.

En dan was het de beurt aan Samaras zelf. Volgens de man is Griekenland op goede weg om uit de crisis te raken. “We zijn er bijna, maar nog niet helemaal”, hoorde je hem zingen.Meer nog: volgend jaar loopt de leenovereenkomst op zijn einde en zal Griekenland weer naar de markten kunnen. Het lijkt me toch echt wel dat de man in zijn eigen universum leeft. Niet moeilijk: een paar dagen geleden bezocht hij het eiland Lesbos, en daar zag hij niet 1 dakloze, niet 1 immigrant, en niet 1 straathond. Niet dat ze er niet zijn (dagelijks stranden er tientallen, zoniet honderden vluchtelingen uit Syrië op het eiland, als de Griekse kustwacht hen tenminste niet terugstuurt), maar de plaatselijke overheid zorgde er voor dat ze zorgvuldig uit het straatbeeld werden verwijderd.

Ik had het niet verwacht, maar Samaras vermeldde alweer het gratis wifi. In een interview afgelopen week, was gratis wifi in heel Griekenland voor hem het antwoord op het feit dat de jonge generatie het vertrouwen had verloren in de politiek. In zijn toespraak gisteren, was wifi het vehikel dat de economische groei zal stimuleren. Samaras wist waarover hij sprak, want hij had ergens gelezen in een rapport dat in landen waar gratis wifi werd geïntroduceerd, de economische activiteit toenam. Tsjonge, zitten we hier al 6 jaar te ploeteren, terwijl het antwoord zo eenvoudig was.

Zowel Samaras als Venizelos spraken gisteren over het grote succes van de haircut vorig jaar: heel wat schuldeisers waren bereid een deel van de schuld te laten vallen. Er was 130 miljard euro kwijtgescholden, het grootste bedrag ooit in de geschiedenis. Zowel premier als vice-premier vergaten er bij te vermelden dat de sociale kassen in de klappen deelden, en dat de schuld ondertussen alweer 160% van het Griekse BNP bedraagt, nog meer dan voor die befaamde haircut.

Maar goed, dat zijn wellicht allemaal details. De Griekse regering overleefde de vertrouwensstemming. 124 parlementsleden gaven het vertrouwen niet, tegenover 153 parlementsleden die het wel gaven (17 parlementsleden onthielden zich). Eén parlementslid van PASOK weigerde haar vertrouwen aan de regering te geven, met als gevolg dat ze meteen uit de partij werd geknikkerd. PASOK zit nu nog met 27 mensen in het parlement. Er zijn ondertussen 12 onafhankelijke parlementsleden (even veel als het aantal parlementsleden van de KKE). In de voorbije stemmingen heeft Nea Dimokratia al 4 parlementsleden verloren, en PASOK 6. Een heel stabiele regering kun je dit niet noemen. Niet dat SYRIZA hier nu sterker is uit gekomen.

En bij de trojka zullen ze denken: “OK, dat circus is nu weer voorbij. Laten we nu verder excelletjes bekijken.” Want er moeten nog 11.000 ambtenaren verdwijnen volgend jaar, en er moet meer dan 2 miljard euro worden gevonden om het gat in de begroting van 2014 te dichten. Na het niveau van de debatten gisteren, kunnen we enkel het ergste vrezen.