In mijn vorige bericht schreef ik dat de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog lelijk huis hebben gehouden. Een van de zwartste bladzijden werd geschreven in Distomo, een dorpje nabij Delphi: op 10 juni 1944 vermoordden de Nazi’s er 218 inwoners (van zuigelingen tot hoogbejaarden) om “een voorbeeld te stellen”. Een van de weinige overlevenden van de tragedie is Argyris Sfountouris, die 30 familieleden verloor in de slachting. Zijn geschiedenis van een weeskind uit Distomo tot een getalenteerd fysicus die nu in Zwitserland woont en medewerker is bij , vormt het onderwerp van een documentaire met de titel “Een lied voor Argyris“. De documentaire is deze week in Griekenland in première gegaan en het is een enorm aangrijpend relaas.
De tragedie van Distomo heeft de voorbije jaren nog een staartje gekregen: tot in 1994 had de Duitse regering het gebeuren niet als afslachting beschouwd. De overlevenden hebben geen vergoeding gekregen en het ziet er niet uit dat ze die ooit zullen krijgen: alle Duitse oorlogsschade zou al lang zijn vereffend. De Distomo-overlevenden hebben er echter een gerechtszaak van gemaakt en een Griekse rechtbank heeft ooit bevolen dat het Duitse archologische instituut in Athene als compensatie aan hen moet worden gegeven. Dat is uiteraard niet gebeurd, en de zaak dreigde dood te bloeden. Ondertussen ligt de zaak bij het Internationale Hof voor de Mensenrechten in Straatsburg.
In 2004 is de Duitse ambassadeur naar de herdenkingsviering in Distomo gegaan en daar heeft hij namens het Duitse volk excuses aangeboden. Een sterke scene in deze documentaire, die een echte aanrader is.