Vanochtend is een monument van de Griekse communistische beweging overleden: Elli Pappa. Ze was journaliste met erg communistische ideeën (ze heeft een studie gewijd aan de Russische Revolutie en het communisme zonder het populisme van Stalin). Pappa belichaamde op haar eentje bijna de hele moderne geschiedenis van Griekenland in de 20ste eeuw. Ze werd geboren in Smirni (tegenwoordig Izmir in Turkije) en moest vluchten met haar familie naar Piraeus op zeer jonge leeftijd. Na haar studies, tijdens de Duitse bezetting, werkte ze illegaal voor de communistische krant “Rizospastis” (de radicale), en dat bleef ze doen tijdens de burgeroorlog.

Na de burgeroorlog werkte ze samen met haar partner, Nikos Beloyiannis, die na zijn terugkeer naar Griekenland de Atheense organisatie van de Communistische Partij weer probeerde op te richten. Beiden werden gevangen genomen, hun kind werd geboren in de gevangenis, Beloyiannis werd geëxecuteerd en Pappa en haar 7-maanden oude zoontje werden gespaard.

[Overigens is Beloyiannis een beroemd figuur geworden, mede door het schilderij dat Picasso van hem heeft gemaakt: De Man met de Anjer, en door de film met dezelfde naam.]

Na haar vrijlating werkte Pappa voor de krant “Dimokratiki Allagi” (Democratische Verandering). Door het Kolonelsregime werd ze naar de strafkolonie Gyaros gestuurd. De Sovjetunie bood haar en haar zoon onderdak aan, maar ze weigerde omdat ze het niet eens was met de inval in Tsjechoslovakije. Na de junta-jaren was ze eerst even actief in de Communistische Partij, maar dat was geen geslaagd huwelijk. Ze werkte verder als journaliste en heeft een aantal filosofische en geschiedkundige werken nagelaten (niet alles wat ze heeft geschreven, is echter bewaard gebleven).

Overigens was Elli Pappa de zus van de schrijfster Dido Sotiriou, wiens boek “Matomena Chomata” (Bebloede aarde – over de catastrofe van 1922 in Klein-Azië) op het schoolcurriculum staat.

Een grote madam, als u het mij vraagt.