2,5 op 5 km – groter is het niet. Echt bekend is het ook niet, en ook niet bepaald toeristisch. Het eilandje Agkistri ligt ten zuiden van zijn gekendere buur Aigina op een uurtje varen van Athene met de Flying Dolphin (een draagvleugelboot). ‘s Avonds zie je trouwens in de verte de gloed van het felverlichte Athene in de lucht.  Het is een eiland in de groep van de Argosaronische eilanden: de eilanden in de kust voor Attica in het noordoosten en de Peloponessos in het westen (Epidavros ligt op bijna zwemafstand). De bekendste eilanden van deze groep zijn wellicht Hydra en Spetses. De andere eilanden (Poros, Salamina, Methana en dus ook Agkistri) worden vaak stiefmoederlijk behandeld door de Atheners – ze liggen dicht bij de hoofdstad en zijn relatief makkelijk te bereiken, maar waarom zou iemand er naartoe willen gaan?

Skala

In 2002 kwam het Agkistri nadrukkelijk in het nieuws toen bleek dat Dimitris Koufondinas, een lid van de terroristische organisatie 17 November, er zich wekenlang had schuil gehouden terwijl heel Griekenland naar hem op zoek was. Bleek dat hij kampeerde op een nudistenstrandje op het eiland, dat heel erg moeilijk bereikbaar was. (Waarop hij nadien rustig met de boot naar Athene ging, daar een taxi nam, de taxichauffeur een wel heel royale fooi gaf, en zich tenslotte ging aangeven bij de politie, die niet geloofden dat hij de alomgezochte Dimitris Koufondinas was).

Naturisten zijn er nog steeds, en ook wildkampeerders en een 21ste eeuwse variant van de hippies, maar ook families met kinderen. En min of meer rebels lijkt het eiland me ook te zijn: je krijgt er nergens een kasticket – tenzij je er expliciet naar vraagt.

Het Chalikiada-strand

Het is een rustig eilandje, met maar 3 dorpen en ongeveer 900 inwoners. Opvallend is dat het bijzonder groen is, en overal komt de geur van pijnbomen van pijnbomen je tegemoet. Veel stranden zijn er niet, en dat is misschien de reden waarom het niet echt zo toeristisch is. Hoewel, in juli in augustus zit het toch wel vol (voornamelijk Griekse) toeristen, zeker in de weekends. In het dorpje Skala, waar de ferrie aanmeert, zijn heel wat hotels te vinden, en is er een zandstrand. Daar zul je dan ook de families met kinderen aantreffen. Maar wandel je een beetje naar het oosten, voorbij Skliri, dan kom je aan Chalikiada, het strand waar Koufondinas zich destijds schuilhield. Het steile afdalen naar het strand is niet voor mensen die te kampen hebben met hoogtevrees, en met strandsandaaltjes is het zeker geen sinecure, maar je wordt op het strand wel ruimschoots vergoed voor de geleden ongemakken. Heb je hoogtevrees, dan kun je in Skala vragen of ze je met de watertaxi in Chalikiada droppen.

Dragonera

Er zijn nog 2 andere stranden die een stuk makkelijker te bereiken zijn. Zo is er Dragonera, waar je tijdens de zomer naartoe kunt met het plaatselijke busje (vanaf september doet dat dienst als schoolbus) of met een toeristisch treintje dat het traject Skala – Dragonera meermaals per dag doet. Dragonera is een fantastische baai, met een rotsachtig strand, maar toch vooral wel voor de geoefende zwemmer. “Verboden te kamperen”, staat er op het weggetje dat zich van de centrale weg naar beneden kronkelt. Maar toch staat het in de bossen rond Dragonera vol tentjes. Er komt zelfs een brommertje met de delivery service van de lokale pizzazaak langs.

Aponissos, aan het zuidwestelijke punt van het eiland, is prachtig, maar het is niet echt een strand. Het is een klein schiereilandje en aan de noordkant heb je een klein ondiep baaitje met turqoise water zoals je dat normaal gezien alleen maar in de Ionische eilanden aantreft. Aan de noordkant heb je een diepe zee met het donkerblauw van de Egeische Zee en het smaragdgroene van de Sporaden. Voor je duiken de indrukwekkend bergen van de Peloponessos op.  Het busje rijdt 1 keer per dag naar Aponissos. Je kunt natuurlijk ook de taxi nemen om er te geraken. De taxi, met bepaald lidwoord inderdaad, want er is maar 1 taxi op het eiland. Je kunt natuurlijk ook wat aan je conditie denken en een fiets huren. Het eiland is zo klein dat je er makkelijk rond komt op die tweewieler. Brommertjes kun je ook huren. Auto’s niet.

Turquoise water in Aponissos

Het leven op Agkistri is nog vrij eenvoudig en er zijn nog heel wat mensen die er vissen. Met als gevolg dat je wel bijzonder verse vis en week- en schaaldieren op je bord kunt krijgen. Beter dan in de meeste toeristische eilanden, en vooral ook goedkoper.

Ik kwam zowaar 2 bekenden tegen, die allebei bijzonder in de wolken waren over Agkistri – net zoals ik. Waarom zjn we hier verdorie nooit eerder geweest? Waarom rijden we elk weekend 60 km naar Schinias (en 60 km weer terug naar huis), of staan we in de files naar de stranden aan de Attische westkust, terwijl we op minder dan een uurtje op Agkistri kunnen staan en er ook nog eens het gevoel hebben dat we echt wel op vakantie zijn geweest, al is het maar voor een weekend. Sommige mensen komen er zelfs enkel voor 1 dag. Niet verwonderlijk dat Agkistri (Grieks voor vishaak) de diamant van de Argosaronische golf wordt genoemd.

Een weekendtrip is erg makkelijk: er vertrekt een boot op vrijdag om 18:30u, dus je kunt meteen na je werk vertrekken, en als je echt wil kun je op maandag een boot terug nemen om 7:10, zodat je voor 9:00u in Athene weer op kantoor kunt staan.