Diegenen die deze blog al langer volgen (toen er nog met regelmaat stukjes verschenen – ik beloof beterschap) of die me kennen, weten dat ik Epirus zo wat de mooiste streek van Griekenland vind. Epirus ligt in het noordwesten van het land, net onder de Albanese grens en de streek wordt gekenmerkt door zijn ongerepte natuur, woeste bergen, talloze riviertjes, zijn tsipouro, ongelofelijk schilderachtige dorpjes en stugge, zij het hartelijke, mensen. Hoofdstad van de streek is Ioannina, een sfeervolle provinciestad aan het meer van Pamvotida.

Ioannina City

Een paar jonge snaken uit die stad zijn een paar jaar geleden een muziekgroepje begonnen dat de traditionele muziek van de streek vermengd met zware, stevige stonerrock, die je normaal gezien hoort bij groepen die in de Nevadawoestijn musiceren. Zelf ben ik niet zo wild van de klarina, het traditionele blaasinstrument. Ook de zangstijl van Epirus is me nogal klagerig, hoewel de meerstemmige zang me dan weer wel kan bekoren. Maar wat Villagers of Ioannina City doen, daar kan ik gewoon niet genoeg van krijgen. Een geslaagd combinatie: laaggestemde, logge gitaren, met een repetitief dreunend ritme, en een klarina die de melodieën van de Epirotische volksliederen er door weeft.

Vrijdagavond speelde de groep in Athene, en dat gebeurt niet vaak. Daarom wellicht dat er ruim 6000 mensen op af kwamen, van alle leeftijden. Villagers of Ioannia City kwamen niet alleen: ze hadden ook een resem vrienden meegebracht uit het noorden. Vavoura Band was een trio dat muziek bracht die we in de jaren 70 wel eens hoorden. Goede muzikanten, daar niet van, maar niet echt mijn ding. Veel leuker waren Pleiades, 9 jonge meiden uit Thessaloniki die meerstemmig gezang in ware Balkantraditie brachten. U hebt zoiets misschien nog wel gehoord op Le Mystère des Voix Bulgares, een plaat het eind jaren 80-begin jaren 90 erg goed deed.

Villagers of Ioannina City dan. Bezwerend, dreunend, met klarina, met gaida (een Griekse doedelzak die door de herders wordt gebruikt), en af en toe Pleiades op de achtergrond.

Bijna hypnotisch was het, en de dampen die van het podium opstegen waren, aan de geur te oordelen, niet enkel afkomstig van rookmachines. Twee uur lang speelde de groep traditionele Epirotische liederen met een stonersaus die er voor zorgde dat je bijna weggeblazen werd. Met een climax op het einde waarvan je haren overeind kwamen.

Iedereen kende de tekst van Zvara of Karakolia, hoewel die flink is aangepast door de groep. Maar de traditie beperkte zich niet tot de muziek uit het noorden van Griekenland. Op een bepaald opgenblik kwam een bouzouki en baglamadaki boven, en werd er op de tonen van een rembetiko-lied een anarchistische hymne gezongen.

Flikken buiten, zo zou je het kunnen vertalen.

En de toegift.

Voor mij is dit de toekomst van de Griekse rockmuziek, en ondanks de stevige wortels in de Griekse traditie, denk ik dat Villagers of Ioannina City ook internationaal wel een publiek kunnen bereiken. De CD kunt u niet kopen. Villagers of Ioannina City verkopen niet op de traditionele manier, maar met PayPal kunt u hun muziek op de website aankopen. Vanuit het buitenland, want door de capital controls werkt PayPal tot nader order nog steeds niet in Griekenland.

Ik heb geprobeerd met mijn telefoon de sfeer zo wat proberen op te nemen, maar de technologie heeft zo zijn beperkingen. Vooral het inzoomen wanneer het licht constant verandert, zorgt voor wat problemen. Hopelijk spreekt het u evenveel aan als de 6000 aanwezigen.