De blogstiltes worden steeds langer, maar dit keer kwam de Griekse paasvakantie er tussen. Die heb ik doorgebracht in België en daardoor is er sinds bijna een maand een update meer verschenen op de site. Nochtans gebeurt er genoeg in Griekenland. Ik hoef u niet duidelijk te maken dat de situatie in het land maar niet lijkt op te schieten. De eurogroep heeft weliswaar besloten dat het land de eerste schijf van de nieuwe noodlening, ter waarde van 10 miljard krijgt, in ruil voor een heleboel nieuwe besparingen en “structurele hervormingen” die het land maar niet aantrekkelijker lijken te maken voor investeerders. Het geld zal moeten worden gebruikt voor het afbetalen van schulden aan o.a. de Europese Centrale Bank, en het IMF. Voor de Grieken zelf blijft er niets over, maar u wist al wel dat de noodlening niet bedoeld is om de Grieken te redden. Ik had het al in mijn boek geschreven, maar een studie die onlangs is verschenen, heeft dan nog een keertje duidelijk gemaakt.

Ondertussen blijven de Grieken alsmaar verder wegzakken in het moeras, ondanks het feit dat Europees commissaries Moscovici en premier Tsipras zeggen dat het land stilaan uit het dal klimt en de crisis achter zich laat. In de tweede helft van 2016 zou de economie weer gaan groeien. We hebben dat al gehoord in 2011, 2012, 2013, 2014, en 2015. Geen hond die het nog gelooft.

Toch zorgt de economische crisis ook voor groei in 1 bepaalde sector: die van de politieke partijen. De voorbije weken zijn er niet minder dan 3 partijen opgericht, wat het totaal aan Griekse politieke partijen volgens sommigen op 62 brengt.

Ζοë Konstantopoulou

Eind april kondigde voormalig parlementvoorzitster Zoë Konstantopoulou aan wat iedereen al een tijdje had verwacht: dat ze een eigen partij had opgericht. Die partij heet Πλεύση Ελευθερίας – Koers naar Vrijheid. Konstantopoulou is een felle dame, en haar optredens in het parlement tijdens de eerste 7 maanden van SYRIZA, joegen haar tegenstanders vaak de gordijnen in. De 39-jarige advocate is dochter van voormalige Synaspismos-voorzitter (Synaspismos was de grootste fractie in de SYRIZA-coalitie) Nikos Konstantopoulos.

Tijdens haar termijn heeft ze een onderzoek laten voeren naar de wettelijkheid van de Griekse openbare schuld. Dat onderzoek is gevoerd onder de leiding van de Belg Eric Toussaint. Toen het onderzoek klaar was, heeft het comité dat belast was met de opdracht, een rapport geschreven, dat u van de website van Konstantopoulou kunt downloaden. Ik kan u deze lectuur aanraden.

Toen Alexis Tsipras op 12 juli 2015 zijn bocht van 180 graden maakte, keerde Konstantopulou haar rug toe naar haar voormalige strijdmakker. En toen Tsipras in augustus verkiezingen aankondigde om zijn tegenstanders binnen zijn eigen partij (onder wie Konstantopoulou) de pas af te snijden, ging de voormalige parlementsvoorzitster in zee met de charismaloze Panagiotis Lafazanis, en sloot ze zich aan bij LAE- Λαϊκή Ενότητα – Populaire Eenheid. De partij haalde de kiesdrempel niet in september.

Plefsi Eleftherias lijkt toch vooral op een one-man show: de partij staat of valt met Konstantopoulou. Ze heeft Rachil Makri mee aan boord genomen: een politica die draait als een windhaan. Begonnen bij Onafhankelijke Grieken, overgestapt naar SYRIZA en nu dus onder de vlag van het schip van de Koers naar Vrijheid. Die koers loopt gelijk met de koers die de regering Tsipras vaarde tijdens de eerste 6 maanden van 2015. Maar het voornaamste doel van de partij lijkt op dit moment om Alexis Tsipras te doen vallen. Het water tussen de premier en zijn voormalige parlementsvoorzitster is erg diep. Of Konstantopoulou ooit nog in het parlement komt, is op dit moment heel onzeker.

Yiannis Ragkousis

De volgende in de rij, is voormalig PASOK minister van Binnenlandse Zaken Yiannis Ragkousis. Deze politicus van het eiland Paros, was een naaste medewerker van voormalig premier Georgios Papandreou. Nadat Papandreou uit PASOK is gestapt, is het stil geworden rond Ragkousis. Zijn naam is verbonden met de “wet Ragkousis”, waarbij de Griekse nationaliteit werd gegeven aan kinderen van migranten zonder papieren die in Griekenland waren geboren. Die kinderen hadden namelijk ook geen papieren en namen wel gewoon deel aan de samenleving. Ze konden niet eens een schoolreis naar het buitenland maken, of deelnemen aan bv. een Erasmusprogramma, want bij hun terugkeer riskeerden ze dat de toegang to Griekenland werd geweigerd. Het was Antonis Samaras die er voor zorgde dat er een beslissing werd genomen om de wet ongrondwettelijk te laten verklaren.

Ragkousis is nog een keertje in het nieuws gekomen toen bleek dat zijn villa Full Moon op Paros te huur was voor 2000 euro per dag tijdens het zomerseizoen. Ragkousis moest het namelijk doen zonder andere inkomsten, naar het schijnt. Hoewel me dat wat kras lijkt: iemand die een tijdje parlementslid (en zelfs minister) is geweest, krijgt van de Griekse staat nog steeds een rijkelijk pensioen, waar niet in gesneden is.

Begin mei kondigde Yiannis Ragkousis zijn nieuwe partij aan: Επόμενη Ελλάδα – het volgende Griekenland, maar voor het gemak wordt het vertaald in Nieuw Griekenland. Doel van de partij is om een platform aan te bieden voor de behoeften van Grieken die produceren en die waarde creëren in de economie, de overheid, de letteren en de kunsten, en om tegemoet te komen aan de verwachtingen van de nieuwe generatie en aan de angst van de werklozen. Of Ragkousis met zijn partij de Griekse kiezer ooit zal kunnen aanspreken, durf ik ten zeerste betwijfelen.

Failos Kranidiotis

En de recentste partij is Νέα Δεξιά – Nieuw Rechts van de advocaat Failos Kranidiotis. Die partij is vorige week nog opgericht. Kranidiotis is iemand die niet verlegen is om extreme uitspraken te doen, die niet zouden misstaan in een discours van de neonazi’s van Gouden Dageraad. De man is opgepikt door Antonis Samaras, toen die 2 decennia geleden uit Nea Dimokratia werd gegooid door de vader van de huidige voorzitter van die partij. Samaras richtte de partij Πολιτκή Άνοιξη – Politieke Lente op, maar kan daarmee niet echt een carrière opbouwen. Hij had rond zich een netwerk van rechtse ideologen, Diktio 21 genoemd. Kranidiotis was deel van deze organisatie die onder het premierschap van Antonis Samaras het publieke debat heel erg heeft gestuurd, want de voormalige premier had bij zijn terugkeer naar Nea Dimokratia zijn hele entourage meegenomen en de partij flink naar rechts doen draaien.

Kranidiotis is een paar weken geleden uit Nea Dimokratia gezet omdat hij had gereageerd op het feit dat minister voor Migratie Mouzalas in een interview het buurland FYROM “Macedonië” had genoemd. Het was Antonis Samaras die begin jaren 90 een groot punt maakte van deze naamskwestie. Kranitiotis stuurde daarop een tweet in de wereld waarin hij voorstelde om Mouzalas te executeren, waarbij hij zelf de handen van de minister met ijzerdraad zou vastbinden.

Sommigen zien in het logo een verwijzing naar de fenix van de junta

Dat Nieuw Rechts belooft een gezellig clubje te worden, maar gezien Kranidiotis in dezelfde vijver vist als Gouden Dageraad, zie ik zijn one-man show ook niet echt in het Griekse parlement belanden. Tenzij hij zijn extremistische kornuiten uit Nea Dimokratia achter zich kan weten te scharen. Maar die zitten op dit moment lekker van de ruif in het parlement te eten, en als Mitsotakis hen niet uit de partij zet, zullen ze dat blijven doen.