Dit is een artikel op verzoek, hoewel ik u een tijdje geleden had beloofd dat ik het zou hebben over de geheimen van de verse kreeft. Verse kreeft is een luxe in Griekenland, en sommige taverne-uitbaters durven wel eens minder eerlijk zijn en diepgevroren kreeft verkopen voor verse. Indien u echter toont dat u weet waarover u praat, dan zal u nooit bedrogen worden.
U zult zich wellicht afvragen of bijgaande foto een kreeft toont, maar dit beest in kwestie wordt hier wel degelijk als kreeft verkocht (in het Grieks heet het “astakos”). In feite is het een langoest, want een kreeft heeft scharen en dit beestje heeft die niet. U merkt dat de kleur bruin tot paars-bruin is. Als het diertje een oranje-roze kleur heeft, dan betekent het dat men het eerst heeft gekookt en dan diepgevroren. Niet vers dus. Dat is uw eerste bewijs. Astakos wordt steeds gepresenteerd op ijs. Als u het diertje een por geeft, moet het nog reageren, want (helaas misschien) moet de astakos nog leven voor hij wordt klaargemaakt. Als u uw keuze hebt gemaakt (een normale taverne heeft niet meer dan een vijftal verse kreeften in voorraad), dan moet het beest worden gewogen. Zorg er voor dat u steeds ziet hoeveel de weegschaal aangeeft. Kreeft is niet goedkoop (tussen de 50 en 70 € per kilo), dus u kunt maar beter niet voor onaangename verrassingen komen te staan.

Hoe wenst u het beestje te verorberen? U kunt “astakomakaronada” eten: dat is een spaghetti met kreeft, maar het is zonde om daar een verse kreeft voor te gebruiken. U kunt ‘m beter laten grillen. Dan wordt ie opgediend in 2 helften. U giet er verse olijfolie met citroen over en u heeft een godenmaal! Bestel er best niet al te veel andere dingen bij. Hoogstens een slaatje (ik raad u “chorta” aan) en misschien tirokafteri (geplette fetakaas met pikante pepertjes). En uiteraard een wit wijntje (van het huis is prima, zolang het geen retsina is).

Smakelijk! En geniet er van, Hans!