Mobiliteit

De Europese Commissie heeft 2006 uitgeroepen tot Europees Jaar van de Mobiliteit van Tewerkgestelden (wat wringt deze vertaling). Voor de Westeuropeaan staat carriere boven aan de lijst van prioriteiten. Om een carriere uit te bouwen, is het soms nodig om naar het buitenland te trekken (voor de ex-pats hier hoef ik geen open deur in te trappen), en aardig wat mensen zetten die stap dan ook.
Hoe is het dan eigenlijk gesteld met die mobiliteit in Europa? Daar heeft de Europese Commissie een onderzoek naar gedaan, en de cijfers en bevindingen zijn hier te raadplegen. Wat blijkt? De Grieken hebben de meest negatieve houding tegenover lange-afstandsmobiliteit en vinden het absoluut geen goede zaak. Dat is misschien wel enigszins verwonderlijk, als je bedenkt dat rond de 50.000 Grieken studeren aan een universiteit in de Europese Unie. Maar eens ze afgestudeerd zijn, komen ze wel weer met zijn allen naar huis en weinigen zoeken een carriere in het buitenland.

Zelfs binnen de landsgrenzen is er weinig job-mobiliteit. Ik heb de voorbije jaren al wel meer (ex-)collega’s horen klagen over de job, maar zo goed als niemand doet iets en gaat op zoek naar iets anders/beters (volgens mij de angst voor het onzekere). Terwijl de meeste Europeanen moeilijkheden zien in het leren van een vreemde taal en sommigen de vreemde cultuur aanhalen als reden om niet naar het buitenland te trekken, heeft de meerderheid van de Grieken het er moeilijk mee om direct contact met de familie (in de breedste zin) en vrienden te verliezen, alsook de ondersteuning bij het opvangen van de kinderen en de ouderlingen.
En wie kan zeggen dat zoiets verkeerd is? Misschien liggen de prioriteiten hier gewoon anders? Werk is belangrijk, maar het is hier zeker geen doel op zich. En dat is misschien ook een reden waarom Grieken liever in eigen land blijven: hier is de sociale samenhang nog vrij groot, er is een groot gevoel van nationale identiteit, er is altijd tijd om te zingen, te dansen, te feesten en ook het weer speelt een rol. De factoren die mij er toe hebben gebracht om Belgie te ruilen voor Hellas, quoi.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *