Dat is zo wat de teneur van wat we vandaag in de populistische media horen. Vandaag wordt “Ochi”-dag gevierd en dan komt de nationale trots weer naar boven. Overal in het land wordt er gemarcheerd, ook door de leerlingen. De leerkrachten zelf hebben al laten weten dat ze mee gaan opstappen met rouwbanden om de arm, uit protest tegen het beleid van de overheid. Normaal stuurt die overheid vertegenwoordigers naar elke optocht, maar dit keer wordt dat niet gedaan. Men is bang voor rellen en zeer negatieve reacties. Op de vorige feestdag werden regeringsafgevaardigden overal uitgejouwd en eergisteren bij de viering van Agios Dimitrios – de patroonheilige van Thessaloniki – werden 2 ministers in de tweede grote stad van Griekenland zwaar uitgejouwd. Een voorziene speech werd niet gegeven. U ziet het in het filmpje hier onder. Minister van Defensie Beglitis giet nog wat olie op het vuur door naar het volk te zwaaien. Een reflex van een beroepspoliticus?

Tegelijk komt wel de nationalistische reflex naar boven. Vandaag wordt herdacht hoe moedig de Grieken wel waren tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zo moedig waren ze, dat Churchill over hen heeft gezegd: “Hence you will not say that Greeks fight like heroes but that heroes fight like Greeks”.

Dat wordt vandaag wel vaker vertaald in plat populisme. Een onderdeel van de overeenkomst over de haircut gisteren, was dat er een permanente commissie wordt geïnstalleerd in Athene om het overzicht te behouden over wat Griekenland precies gaat doen met het geld van de lening die het krijgt. Een beetje wat nu ook gebeurt, met de trojka, maar het toezicht wordt nu permanent. Er is al een EU task force aanwezig, onder leiding van de Duitser Horst Reichenbach. Die werd door verschillende media al als “Gauleiter” bestempeld – niet bepaald een politiek correcte actie.  Omdat het permanente toezicht er komt onder druk vooral van Angela Merkel, wordt er vandaag dus weer gewag gemaakt van Duitse bezetting. Het is zwaar verteerbaar, maar laat ons eerlijk zijn: toen Griekenland bij de EU kwam, werd het ook geacht om zich te houden aan regels van anderen. Dat is net de betekenis van samen te leven in een gemeenschap. Griekenland heeft dat nooit gedaan: het heeft altijd zijn eigen zin gedaan, en dat struisvogelgedrag heeft het land gebracht waar het zich nu bevindt. Die uitleg krijg je te weinig van de politieke partijen; het is natuurlijk ook niet in hun belang.

Papandreou zelf probeerde gisteren in zijn toespraak tot de natie om de gemoederen rond dat permanente toezicht tot bedaren te brengen. De andere politieke partijen trokken de kaart van de simpele demagogie, met de uitspraak van Georgos Karatzaferis (van de extreem-rechtse partij LAOS) als kers op de taart: “De controleurs van de trojka zullen hier permanent aanwezig zijn. Ze zullen de ministers en ministeries controleren zonder na te denken over de gevolgen daarvan. Ik wil niet aan het slechtste dat kan gebeuren, namelijk dat één van hen door terroristen zal worden gedood. Ik wil er niet aan dewnken dat zoiets zou kunnen gebeuren. Ik weiger om te denken over de gevolgen die zulk een voorval met zich zou kunnen meebrengen. Ik wens en bid God dat zoiets niet zal gebeuren.”