Blijft ie nu voorzitter of niet? Stelt hij zich nu kandidaat om opnieuw voorzitter te zijn of niet? Dit weekend wordt een partijcongres van PASOK gehouden. PASOK, een partij die zichzelf socialistisch noemt, gesticht door Andreas Papandreou in de jaren 70 en die na een goeie 30 jaar volledig, onder leiderschap van de zoon van diezelfde Papandreou, volledig uit elkaar lijkt te vallen.

Het is te verklaren. PASOK heeft lang geteerd op een systeem van populisme, controle van de media, uitdelen van postjes in ruil voor stemmen, allemaal onder de vlag van het socialisme. Een socialistische partij, maar één die nooit het socialistische symbool bij uitstek, de roos in de vuist, heeft overgenomen, maar een groene zon gebruikte. Een socialistische partij die de voorbije twee jaren de meest extreme neo-liberale maatregelen genomen die een regering kan nemen.

Begrijpelijk dat deze partij nu een zware identiteitscrisis doormaakt. In oktober 2009 won PASOK nog de verkiezingen met een verpletterende meerderheid (42% van de kiezers – met weliswaar ongeveer de helft van de Grieken die niet was gaan kiezen), en in een opiniepeiling in de krant Kathimerini vandaag haalt ze nog 14%.

Dat de partij uit elkaar dreigt te vallen, houdt de Grieken niet meer echt bezig. Zij hebben PASOK de rug toegekeerd. De pers volgt het allemaal nog wel op, en eigenlijk is daar ook wel reden toe. De termijn van Papandreou zit er zo goed als op en er moet een opvolger worden verkozen. Er zijn al een paar haantjes die hebben laten doorschijnen dat zij de partij willen gaan leiden. Maar die haantjes zitten ook nog steeds in de regering. Ze lijken niet echt happig te zijn om daar werk te verrichten: zich profileren als de mogelijke nieuwe leider van PASOK is blijkbaar belangrijker. Nu de trojka weer eens langs komt, dreigt alweer een nieuwe ontgoocheling omdat er weer niet genoeg werk is gemaakt van de nodige veranderingen.

Papandreou weet dat en gaf dan ook aan dat hij op zijn minst voorzitter zal blijven tot de gesprekken over de PSI (Private Sector Involvement – het codewoord dat in Griekenland wordt gebruikt voor de haircut) rond zijn. Dat zou tot eind maart zijn. Dan pas kunnen er voor Papandreou verkiezingen komen binnen PASOK en het is niet duidelijk of hij zelf kandidaat zal zijn. Sommigen zijn het met hem eens, anderen vinden dat hij zo snel mogelijk moet opstappen. Papandreou heeft een reden om nog een tijdje op zijn stoel te blijven. Hij hoopt herverkozen te worden tot voorzitter van de Socialist International en daarvoor is het goed dat je natuurlijk leider van een socialistische partij bent.

Eén van de grote rivalen van Papandreou is vice-premier Venizelos. Die heeft al aangegeven dat hij het niet eens is met de datum die Papandreou heeft voorop gesteld. Hij wil zich trouwens ook liever op zijn werk concentreren, ipv zich met de strijd om het voorzitterschap bezig te houden. Misschien is dit een strategie van Papandreou om Venizelos te neutraliseren?

Een andere PASOK minister, Michalis Chrysochoïdis, heeft zijn ambitie om leider te worden, ook al getoond. Afgelopen week kwam hij doodleuk op TV zeggen dat de regering in de de lonen heeft gesneden en meer belastingen heeft opgelegd aan dezelfde bevolkingsgroepen omdat ze onbekwaam is om op een andere manier inkomsten te genereren. “Onbekwaam” was het woord dat de man gebruikte. Wat hij hoopt te bereiken met deze biecht, is niet duidelijk, maar of hij met dergelijke rethoriek partijvoorzitter kan worden, is ten zeerste te betwijfelen.

Nog een aantal andere mogelijke opvolgers, hebben zich ook al gedistantieerd van het beleid dat PASOK de voorbije 2 jaar heeft gevoerd. De Grieken zelf zullen er niet voor vallen: voor hen is het PASOK en deze groep van welbepaalde parlementsleden, die het leven bijzonder hard voor hen heeft gemaakt.

Georgos zelf hield gisteren een toespraak. De man verwart me. Hij geeft een overzicht van wat er allemaal fout gaat in dit land: invloed van de media op de politiek, grote belangen die er niet mee gebaat zijn dat Griekenland verandert en zo meer. Daar heeft hij allemaal gelijk in – hij geeft wel de indruk dat hij weet wat er fout loopt.

Maar dan kwam er een overzicht van hij verwezenlijkt heeft. Hij is trots op zijn werk en vindt dat hij   Griekenland heeft gered van het bankroet (althans tot nu). Maar weer verwees hij naar de regering van Nea Dimokratia, van 2004 tot 2009. Weer geen verontschuldiging voor het beleid van PASOK voordien

Hij is ook blij dat criminelen en belastingontduikers onder zijn beleid zijn aangepakt en achter tralies zijn beland. Dat ze de dag nadien weer op vrije voeten komen, zegt hij er niet bij.  Hij vindt ook dat er nu overal transparantie in het beleid is gekomen, want alles is nu op het internet terug te vinden (zoals de bron van inkomsten van de politici). Het argument overtuigt niet. En het overtuigde zelfs de PASOK-medewerkers niet. Vroeger kon een politicus zijn zin niet afmaken, wegens overweldigend applaus, gejuich en getoeter. Nu kreeg Papandreou hier en daar een lauw applausje van 10 medewerkers. Misschien net die 10 die nog zijn betaald, want ondanks de hogere dotaties heeft PASOK nog steeds heel wat van zijn medewerkers al maanden niet meer uitbetaald.

Maar hij klopt zichzelf ook op de borst. De PASOK regering was succesvol in de grote zaken (zoals de toetreding van Cyprus tot de Euro – alsof dat een verwezenlijking is van Papandreou), maar in de kleine zaken schoot de regering te kort. Kleine zaken, dat zijn mensen die bijna de helft van hun inkomen kwijt zijn, dat zijn de vele Grieken die tot zelfmoord zijn gedreven, dat zijn de talloze daklozen die er bij zijn gekomen, dat zijn de bijna 1 miljoen werklozen.

De rest van de boodschap van Papandreou was niet rooskleurig. Het bankroet is nog niet afgewend. We zullen nog jaren van crisis blijven kennen. Mensen zullen moeten leren om andere jobs te aanvaarden, zelfs zij die bijna op pensioen gaan. Jongeren zullen Griekenland verlaten om hun geluk elders te zoeken. De taak van politiek is om een klimaat te creëren dat er voor zorgt dat deze mensen terug kunnen komen.  Dat de politiek een klimaat heeft gecreëerd dat de jongeren wegjaagt, horen we echter niet.

Wat een onduidelijke vent toch. Je weet niet wat je aan hem hebt. Blijft hij nu en zal hij zich kandidaat stellen? Zijn labiliteit en zijn onkunde om een regering te leiden, heeft er voor gezorgd dat het imago van Griekenland in het buitenland is verwoest. Voor velen is dit een land van enkel bedriegers en belastingontduikers. Hoe verwacht je dan dat buitenlanders hier gaan komen investeren? Niemand vertrouwt het hier. Een investering in Griekenland is verloren geld.

Begin er maar aan. Voor mij enkel met een hele generatie nieuwe politici, want met de huidige zal het niet lukken.