Mijn laatste post dateert al van een hele poos terug, maar ik werd helemaal opgeslorpt door het werk voor de VRT-ploeg (de vrucht van die arbeid vindt u terug op de “In de media“-pagina).

Jammer, want ik had het reeds veel vroeger willen hebben over de uitslag van de verkiezingen van voorbije zondag. Er was flink wat opluchting op de beurzen, maar in Griekenland zelf kon je toch bezwaarlijk van euforie of blijheid spreken. Het volk heeft voornamelijk gekozen voor Nea Dimokratia, maar dat is zeker niet omdat Antonis Samaras zulk een charismatisch figuur is. Nee, de schrik zat er flink in; dat merkten we op zondag toen we de sfeer gingen opnemen aan de stembureaus in centraal Athene. Voornamelijk de oudere generatie was bang voor wat er met Griekenland zou gebeuren als het land uit de euro stapt. Maar ook op het platteland werd meer voor Nea Dimokratia gekozen. Grote uitzondering was het eiland Kreta, dat traditioneel altijd voor PASOK heeft gestemd, maar nu massaal voor SYRIZA heeft gekozen.

Wie trouwens op een overzichtelijke manier wil zien welke streken voor welke partij hebben gestemd, moet maar eens kijken op de site van de Guardian, waar men deze interactieve kaart van het Griekse bedrijf igraphics heeft gebruikt.

Op basis van die kaart, kunnen we toch wel een paar besluiten trekken:

• SYRIZA doet het goed in de stedelijke gebieden. Andere onderzoeken hebben aangetoond dat de partij ook vooral de jongeren aanspreekt. En daar bedoel ik dan mensen tot 55 mee. Dat is ook het beeld dat ik kreeg op de laatste bijeenkomst van SYRIZA in Athene.
• PASOK is letterlijk van de kaart geveegd. Grote namen zijn gesneuveld en de partij heeft de volle laag gekregen voor het zware besparingbeleid van de voorbije twee jaar. Volgens mij heeft het feit dat Venizelos ook niet echt geliefd is, er zeker ook mee te maken.
• Gouden Dageraad, de neonazi’s, heeft nauwelijks aan stemmen ingeboet. Meer dan 425.000 Grieken hebben voor deze partij gestemd en ik kan me echt niet voorstellen dat die allemaal fascisten zijn. De afschuw van de politiek zit er diep in en ik geloof stellig dat de helft van de stemmen proteststemmen waren. Sommigen hopen echt dat er niet alleen op de televisie klappen zullen worden uitgedeeld, maar ook in het parlement.
• De grote verliezer van deze verkiezingen is de KKE. De communisten willen met niemand samenwerken en willen dat er een ommekeer komt door revolutie (en dus niet via de stembus). Ze gingen zwaar in de aanval tegen SYRIZA de laatste week voor de verkiezing en heel wat radicaal linkse Grieken wisten dat niet te appreciëren.

Maar goed, dat ligt nu allemaal achter ons en er is een regering. Hoe die tot stand gekomen is, doet ook wel de wenkbrauwen fronsen. Samaras had 3 dagen om een regering te vormen en de enige die de hele tijd verklaringen aflegde, was Venizelos. Het leek wel alsof die de nieuwe premier zou worden. Maar ze hebben het klaargespeeld op drie dagen en daar kunnen we in België en Nederland misschien alleen maar bewonderend naar opkijken? Het was geen sinecure voor een politiek systeem dat niet gewend is aan coalities.

Tegelijk stelt zich de vraag: waarom waren die tweede verkiezingen nodig? Ze hadden een dergelijke regering toch ook op poten kunnen stellen na 6 mei? Het is wel zo dat Nea Dimokratia en PASOK toen samen niet de absolute meerderheid haalden, maar met Democratisch Links er bij, zoals nu, zou dat toch wel het geval zijn geweest?

Hoe stabiel deze regering zal zijn, weet ik niet. Samaras lijkt me persoonlijk niet echt zwaar genoeg wegen om Griekenland terug naar stabiele wateren te leiden. Hij heeft nu wel een regering van voornamelijk politici uit zijn eigen partij en een aantal technocraten, wat misschien niet slecht is.

Niet dat ik wil dat de regering mislukt, maar niemand heeft een goed gevoel bij de huidige constellatie. Men verwacht dat de Grieken voor het eind van het jaar weer naar de stembus zullen moeten en dan zou dat wel het einde van de eurorit kunnen betekenen. Afwachten maar…