Dat was de prioriteit van Antonis Samaras, daarmee zou hij de crisis in Griekenland aanpakken. Dat en natuurlijk ook het heronderhandelen over de voorwaarden van de leenovereenkomst. Met dat platform werd hij verkozen. Al snel werd duidelijk dat het heronderhandelen enkel zou gaan over een verlenging van 2 jaar waarin de besparingsmaatregelen moeten worden uitgevoerd. De Europese partners houden echter het been stijf en het ziet er niet naar uit dat er van heronderhandelen sprake is. De ontgoocheling bij de Grieken is groot.
En dan dat andere punt: privatiseren. Dat loopt dus ook niet bepaald goed. Er is zo goed als niets geprivatiseerd sinds 2010, sinds Georgos Papandreou al zijn goede bedoelingen aankondigde. Het komt de geloofwaardigheid van de Grieken niet ten goede natuurlijk. In juli 2011 is er een speciaal fonds opgericht om stukken Grieks land te leasen (tot 95 jaar zelfs) en om gebouwen te verkopen. De Hellenic Republic Asset Development Fund (HRADF) doet een beetje denken aan de Duitse Treuhand Anstalt uit de jaren 90.
De HRADF moet dus het privatiseren in goede banen leiden en investeerders aantrekken. Blijkbaar is dat nog niet echt goed gelukt, en het lijkt er niet beter op te worden.
Kostas Mitropoulos, de voorzitter van het HRADF, is namelijk gisteren opgestapt. U herinnert zich de man misschien van de interviews die hij voor VRT Radio en TV heeft gegeven een maand geleden, toen we bij hem langsgingen. In een lange brief legde hij de redenen voor zijn ontslag uit: de nieuwe verkozen regering geeft niet de nodige steun die het fonds nodig heeft. Volgens Mitropoulos heeft de regering het prestige en geloofwaardigheid die Griekenland nog had bij bepaalde investeerders, stelselmatig uitgehold. Ook is er geen politiek programma om samen te zitten met het fonds en de privatiseringen te bekijken. Op die manier kon Mitropoulos moeilijk verder werken.
Uit zijn brief klinkt heel wat frustratie, maar misschien zit er ook wel een politiek motief uit. Samaras gaat nu naar verluidt een comité samenstellen om de privatiseringen te bekijken. Politieke comités, daar is men hier goed in. En iedereen die in dergelijke comités zetelt, verdient daar ook nog eens mooi 250 euro per uur aan. En nu komt de kat op de koord: voorzitter van het comité zou Samaras zelf zijn. Zou het de bedoeling zijn geweest van de Griekse premier om Mitropoulos bewust aan de kant te zetten?
Misschien moeten we binnen een jaar nog eens bekijken hoeveel er tegen dan is geprivatiseerd. Als het dan nog de moeite van het controleren waard is, want het zou even zo goed kunnen dat deze regering 2013 niet eens haalt, en dat Griekenland binnen een jaar weer met drachmes werkt.
Genoeg, hou er mee op, er komt toch niks van.
Dan heb ik meer sympathie voor het initiatief van de bewoners van Ikaria die het ook niet meer zien zitten en bij Oostenrijk willen aansluiten.
(zei het voortreffelijke http://parakalo.wordpress.com/2012/07/17/ikaria-wil-bij-oostenrijk-horen/)
Daar ligt de onbetwistbare oplossing van alle problemen.
Zo vreemd is dit alles niet. Het is geweten dat ‘s nachts op Ikaria uit menig bedstee gejodel weerklinkt.
Opdelen dit Hellense zooitje van oplichters en raddraaiers.
Luxemburg krijgt een stukje rots in de Egeïsche zee. Eindelijk zullen ze hun vloot dan kunnen dokken.
De Hollanders krijgen niks, die hebben toch al de mooiste plekjes bezet en verknoeid.
Wij Belgen hebben als toekomstig gefederaliseerde staat recht op twee stukken.
De Walen kunnen een stukje strand van 60km lang krijgen. Dat wordt dan de Waalse kust. Onze fiere premier zal dan en culotte de bain met bijpassend neuke, de Griekse beginselen kunnen propageren aan de volkseigen kust.
Wij Vlamingen, overwinnaars op de Groeningekouter, worden nog steeds vernederd met een hoogste punt van 287,5m boven de zeespiegel.
De Olympus is ons rechtmatig erfdeel.Voor minder gaan we niet. Over de bijhorende goden beschikken we al. Bekijk het scherp gesneden profiel van van de Lanotte, het medusakapsel van Turtelboom. Het plebs in de buurt moet dan natuurlijk wel Vlaams leren, gedaan met de facililiteiten.
De Brusselaars krijgen niks. Die hebben al genoeg gehad.
De overtollige Griekse ambtenaren worden naar deze navel van Europa gestuurd om elkaar te bestoken met verduidelijkingen en uitbreidingen van reglementen waarvoor lastig in te vullen formulieren uitgedacht worden.
Een wisseltrofee voor wie het meeste hinder veroorzaakt, kan voorzien worden.
wie krijgt het derde en het langste??
ofwel, το Ï„Ïιτο το μακÏυτεÏο ποιος μαλακας ευÏωπεος θα το παÏει;;( το ε στο πεος δεν ειναι λαθος, μην Ï€ÏοτÏεξει κανεις!)
ik denk dat er een hete herfst aankomt zoals we nog niet gezien hebben… de nieuwe regering heeft simpelweg in ieders gezicht gelogen om verkozen te worden… ik had niet gedacht dat zoiets anno 2012 nog mogelijk was. De ontgoocheling is heel groot bij heel veel mensen…
de volgende verkiezingen worden in sept. verwacht.
@Hans.Bedoel je dat nou serieus of ben je aan het provoceren?Onder de Tsipras kiezers was er so wie so niemand die dat loeder geloofde.Van zijn eigen kiezers geloofde misschien 50% er ook maar iets van dat hij zijn beloften waar zou gaan maken.Dan zitten we al op 75%.Vele duizenden kilometers van Athene verwijderd had ik je deze gang van zaken kunnen voorspellen.Zit je nog wel eens in een taverna tussen de gewone mensen?Die wisten het ook wel hoor!Doe de Spel-Theorie eens met de huidige spelers.Ik zag daar elders al een – niet zo geslaagde – poging toe van twee ekonomie-professoren.Dat kun jij beter!
neen neen, ik ben serieus. Natuurlijk geloofde niemand Samaras, maar hij is niet alleen he… En er zijn ook elegantere manieren om je beloftes niet na te komen…
ik had zelf toch wel gehoopt (niet per se geloofd) dat als ze met drie zouden zijn, er misschien een soort evenwicht gevonden zou worden waarmee iets kon gedaan worden. Maar ze zijn blijkbaar nog banger dan alleen… bv dat ze mekaar zouden opjutten om ‘de goeien’ te zijn, met Tsipras met de zweep in hun rug. Ook niet verwarren ‘geloven’ met ‘hopen’.
Zoals je weet geloof ik dat het enkel maar bergaf kan gaan, nog veel veel veel slechter dan het nu al is. Maar hopen is iets anders…
Taverne: uiteraard. Maar in mijn nogal uiteenlopende gezelschappen blijkt niemand vor Tsipras gestemd te hebben. Enkele valse KKE-ers, wat verborgen Xrusi-augiters, en inderdaad veel die met de wasknijper op de neus blauw gestemd hebben…
Ik ben niet onderlegd genoeg om een speltheorie met drie spelers op te stellen, maar mijn ‘gutfeeling’ zegt dat Venizelos er in alle gevallen beter aan zou doen voluit voor zijn ‘programma’ te gaan, onafhankelijk van de positie van de anderen – en ik had Benny iets stoerder verwacht.
Nu ja, wat mij betreft lijkt het game over. Het is nu enkel nog afwachten of enkel Griekenland er de brui aan geeft, of dat de hele Euro eraan moet.
Vreemd dat dit artikel uit de Oostenrijkse rioolpers door iedereen als geloofwaardig wordt beschouwd. Controleren journalisten hun bronnen dan niet meer? Ik zal het maar wijten aan de komkommertijd.
Oh, en ik kan het alleen maar eens zijn met Hans. Bij mij is het verschil dat heel veel mensen in mijn kennissenkring voor Tsipras hebben gestemd, en sommige voor Kouvelis. Niemand heeft nog voor de KKE gestemd – ze hebben die partij de rug toegekeerd, en gelukkig is er niemand van mijn vrienden die voor Gouden Dageraad heeft gestemd.
Wat de regering betreft: ik kan er kop noch staart aan vastknopen. Venizelos doet alsof hij in de oppositie zit en verweet minister van Financiën Stournaras vorige week nog dat hij op de eurotop niet genoeg aangedrongen heeft op het opschorten van bepaalde besparingsmaatregelen. Maatregelen die Venizelos nota bene zelf heeft genomen. Wat voor een clown is me dat???
En Kouvelis, tsja, buiten een beetje vertelseltjes om de mensen in de slaap te wiegen, weet ik echt niet of hij op de regering weegt. Zijn partij is trouwens al stilaan aan het desintegreren.
De stekker gaat er in de herfst uit, dat lijkt me onafwendbaar. De albanisering wenkt.
Bruno,
Toch wel raar dat er een officiële reactie kwam van Christina Chrysanthakopoulou, die verbonden is aan de Griekse ambassade in Wenen.
Ook op de Duitse tv werd het bericht als serieus behandeld, compleet met reakties vanuit Wenen en vanop Ikaria.
Volgens mij werd het bericht eerst geplaatst in een gratis krantje, niet echt rioolpers, maar ook niet te serieus te nemen.
Vanuit Griekenland heb jij natuurlijk meer zicht op het waarheidsgehalte van dit stadsverhaal.
Voorts vind ik dat het sentiment rond de hele Griekse tragedie verandert. Stilaan legt iedereen zich neer bij het onvermijdbare.
Dit zal wel kloppen zeker?
http://www.athensnews.gr/portal/1/57013
Te klasseren onder Loch Ness dus.
Spijtig, de gedachte had toch wel iets.
Broodje aap – en het valt me zwaar tegen dat zovelen er in getuimeld zijn.
Dat dit soort berichten af en toe opduiken is niet zo erg. Wel erg is dat er geen rechtzetting volgt.
Dit verhaal wordt nu ongetwijfeld de komende jaren herhaaldelijk terug opgerakeld.
Het blijft voorts hunkeren naar enig goed nieuws uit Griekenland.
Is er dan geen enkel resultaat van de voorbije inspanningen. Bruno’s blog zou ons eigenlijk jaloers moeten maken op het leventje in Griekenland en af en toe iets melden over die rare jongens daar.
Nu is vooral de machteloosheid en uitzichtloosheid troef.
Bruno wisselt wel af maar willens-nillens is angstig vooruitzicht troef in dit land.Het is beter geen nieuwsberichten te volgen want men zakt er alleen maar dieper bij.Alles draait om die financiele warboel zonder uitzicht.De ‘mailaise’is overal voelbaar.
We hebben gisteren naar ΧÏεοκÏατια gekeken.
De film is erm echte aanrader trouwens.
Twee dingen die ik wel delen, nl:
Griekenland vindt het belangrijker om haar
Schuldeisers te blijven betalen dan om voor
Haar bevolking te zorgen. En Equador zou misschien
Wel eens als vb moeten/kunnen dienen.
Saki, hoe kan Griekenland voor haar bevolking zorgen wanneer zowat alle goederen geïmporteerd worden? Je kan het weinige geld dat nog in kas is, verdelen onder de bevolking, maar wat daarna?
De Grieken hebben zich nu eenmaal afhankelijk gemaakt. Enkel het ontwennen van menig “onmisbaar” luxegoed kan soelaas brengen. Ik heb het dan natuurlijk niet over medicijnen.
Op Rhodos sprak ik onlangs met een ouder echtpaar, dat na een loopbaan in Duitsland terug gekeerd waren.
Zij moesten lachen met de crisis, toonden me hun tuin met kippen en groenten en maakten me daarna attent op de blauwe zee en de stralende zon. Met hun oud autootje dachten ze nog vele jaren rond te kunnen tuffen op hun eiland.
Voor geen geld wilden ze hun huidige leven ruilen voor dat in Frankfurt.
Natuurlijk is de situatie heel anders voor wie jong is, zijn zaakjes nog op orde moet brengen en in de stad leeft.
die zullen dan wel een Duits pensioen hebben. En hun kinderen naar Duitse scholen gestuurd hebben en als ze ziek waren in Duitse ziekenhuizen laten verzorgen… maar goed, als dat is wat de Grieken willen, kippen en tomaten in een tuin, dan is de oplossing eenvoudig. En dan maar hopen dat de oogst niet weghagelt en de houtkachel het kan trekken deze winter… Kunnen alle vrouwen hun snor terug laten staan, en vort met de ezel…
Neen Hans, dat willen ze misschien niet maar op een duur terrasje in Glyfada, met een frappé die je je eigenlijk niet kan veroorloven afgunstig zitten kijken naar de nieuwe dure handtas van de buurvrouw is ook niet het hoogste ideaal.
Waarom vonden we Griekenland allemaal zo leuk.
Omdat het anders en meer relaxed was.
Wij verwijten soms de immigranten in België dat ze hier een nieuw Marokko willen stichten. Laat ons toch niet in dezelfde val trappen.
Spijtig genoeg is in Griekenland het kwaad geschied, veel langer zullen we niet op de ontknoping moeten wachten.
Anders wel, maar meer relaxed heb ik Griekenland toch nooit gevonden. Levendiger en intenser wel. En dat is nog altijd zo, ondanks het gezeur en gedoe. De vergelijking met de Marokkanen begrijp ik niet: het zijn toch niet de immigranten die Griekenland willen veranderen/veranderd hebben?? Dat hebben de Grieken helemaal zelf gedaan hoor… maar dat het in extremen is foutgelopen betekent toch niet dat ze helemaal terug naar af moeten en het andere extreem het ideaal wordt?
(PS: de terrasjes zijn in Glyfada niet duurder dan elders in Athene – bovendien kan je er de turquoiseblauwe zee zien, en een briesje voelen, en word je dus helemaal niet afgeleid door andermans handtassen – de zuid-Atheners zijn een heel pak gemoedelijker dan de noord- en westatheners…!)
Het meer relaxte slaat op het zich minder gebonden voelen door tijdsdruk (en afspraken). Misschien geldt dit minder in de grootsteden dan op het platteland.
Ik heb veel met veerboten over en weer gereisd en als er één ding was waar je niet moest naar kijken dan waren het de officiële route en tijdschema’s. Maar alles leek tenslotte toch in orde te komen. Geen noodzaak je Vlaams druk te maken,dat vliegtuig terug haalde je echt wel
Marrokanen, wel daarmee bedoel ik in dit geval, de Noord-Europeanen die emigreren naar het zuiden met valse verwachtingen. De meest succesvolle emigranten gaan vanzelf op in hun nieuwe omgeving en ik ken er echt wel enkele bij wie dat gelukt is.
Gelukkig zijn de prijzen in Glyfada niet hoger dan in Athene, want die lopen de spuigaten al uit. Trouwens ik hou echt veel van Griekenland, maar heb een bloedhekel aan zijn hoofdstad met haar chichikust. Maar ik geef direct toe dat dat ongetwijfeld aan mezelf ligt.
Een week Rome, Londen,Lissabon, Madrid enz.. allemaal geen probleem. Maar Athene, no thanks.
Van mij moeten de Grieken zeker niet terug naar nul, maar tot nu toe hoorde ik nog geen enkel valabel plan om dit te vermijden.
@Bruno: gelukkig maar dat er nog niet veel is geprivatiseerd. Duitsland heeft hetzelfde geprobeerd in het verleden. Hoe dat is afgelopen, kan je hier lezen: http://nl.wikipedia.org/wiki/Treuhandanstalt
Let vooral op de ‘leuke’ cijfers: -30000000 arbeidsplaatsen, +270000000000 duitse mark schuld.
Privatiseren is *niet* de oplossing – althans niet voor de bevolking.
Bruno,
Daarnet na jouw toelichting op Canvas over de Griekse situatie, een ontluisterende reportage over de bezoldiging van europarlementsleden en mogelijke belangenvermenging door cumuleren van ambten. Ronduit ontluisterend in deze, voor zovelen moeilijke tijden.